Ένα κορίτσι (Κρίστεν Κούι) κάνει τις καλοκαιρινές διακοπές με τους δύο μπαμπάδες του (Τζόναθαν Γκροφ και Μπεν Άλντριτζ) σε μια απομονωμένη ξύλινη καλύβα στο δάσος (ένα σκηνικό στο οποίο ποτέ μα ποτέ δεν έχει πάει τίποτα στραβά. Μπράβο στους μπαμπάδες για την ιδέα τους!). Μαζεύει ακρίδες σε ένα βαζάκι όταν την πλησιάζει ένας γιγάντιος άντρας (Ντέιβ Μπαουτίστα) και της ζητά να γίνουν φίλοι (επίσης νορμάλ και καθόλου ανησυχητικό. Τι κάνουν ακόμα εκεί οι ήρωές μας;). Οι χαρούμενες οικογενειακές στιγμές διαταράσσονται όταν ο άντρας και οι τρεις συνεργάτες του (Ρούπερτ Γκριντ, Νίκι Αμούκα Μπερντ και Άμπι Κουίν) χτυπούν την πόρτα του σπιτιού (χτύπος στην καλύβα) κρατώντας τρομακτικά τεράστια σφυριά. “Δεν πρόκειται για εισβολή” διαβεβαιώνει ένας από αυτούς.
Ο μεγαλόσωμος άντρας, ο Λέοναρντ, τους ανακοινώνει ότι η οικογένεια πρέπει να θυσιάσει ένα από τα τρία μέλη της προκειμένου να εμποδίσει τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους μέσα από σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Κοινώς, την Αποκάλυψη.
Κάπως έτσι (ή ακριβώς έτσι) ξεκινά η νέα ταινία του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται και πάλι σε οίστρο, ακόμα κι αν δεν είναι όλοι έτοιμοι να του συγχωρήσουν τις σεναριακές ατασθαλίες του και να εστιάσουν στην αξιοθαύμαστη χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας μέσα από την κάμερά του. Εδώ, ο Σιάμαλαν δουλεύει με προϋπάρχον υλικό και συγκεκριμένα μεταφέρει στο σινεμά το βιβλίο “The Cabin At The End Of The World” του Πολ Τρεμπλέι, αλλάζοντας όμως εντελώς το αμφιλεγόμενο τέλος. Ο σκηνοθέτης μπορεί να είναι πραγματικά τρομακτικός όταν το θέλει, δημιουργώντας ένταση με σκηνές όπως η εναρκτήρια που θυμίζει την εξωγήινη απειλή στον Οιωνό κσι διατηρώντας ψηλά τα επίπεδα της έντασης καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας με ακραία κοντινά που τονίζουν την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και εφυρετικές λήψεις.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Μπαουτίστα (Glass Onion) συνεχίζει να εξερευνά τρόπους που μπορεί να ξεφύγει από το παρουσιαστικό του (έχοντας ήδη βγάλει από τη μέση με επιτυχία την απαραίτητη υπερηρωική υποχρέωση με τους Φύλακες του Γαλαξία) και να επιβάλλεται με την ερμηνεία του και όχι με τα μπράτσα του. Το θρησκευτικό υπόβαθρο της ταινίας εκφράζεται μέσα από την αντίθεση των δύο χαρακτήρων των γονιών (ο πνευματικός και ήρεμος Γκροφ και ο θυμωμένος και ρεαλιστής Άλντριτζ) αλλά δεν καταφέρνει να έχει το αντίκτυπο για το οποίο σε προετοιμάζει η ταινία, η οποία κάνει ένα απότομο ξεφούσκωμα πριν το αναμενόμενο φινάλε. Ωστόσο, το στυλ του Σιάμαλαν είναι αδιαπραγμάτευτο καθώς συνεχίζει να εξερευνά τις παραδοσιακές του ανησυχίες και να αναζητά απαντήσεις μέσα από το σινεμά.