1953. O 10χρονος Keith είναι ένα ήσυχο παιδί στο Dartford της επαρχίας του Kent. Χρονολογικά μιλώντας, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει λήξει προ πολλού – όχι όμως και η σκιά του στα βλέμματα των ανθρώπων. Επίσης χρονολογικά, το rock’n’roll θα περιμένει λίγο ακόμα για να ξεσπάσει και προς το παρόν ο Keith ακούει τραγούδια των Billie Holiday, Louis Armstrong και Duke Ellington. Μολονότι η βάση πάνω στην οποία έχτισε τελικά το οικοδόμημά του έμελλε να είναι τα blues, ο «θα-γρατζουνήσω-όποτε-γουστάρω-ακόμα-κι-αν-βγω-εκτός-ρυθμού» τρόπος παιξίματος στην κιθάρα και η όλη του προσέγγιση στη μουσική, πατάει αρκετά στο jazz πνεύμα.
1963. Δημοφιλής στην Αγγλία ως κιθαρίστας ενός γκρουπ που διασκευάζει αμερικάνικα blues καλύτερα απ’ τον οποιονδήποτε, ο 20χρονος Keith δεν έχει καν προσπαθήσει να γράψει δικό του τραγούδι και δεν τον ενδιαφέρει κιόλας. Εγκαταλείπει παρ’ όλ’ αυτά τις σπουδές στο Sidcup Art College για να αφοσιωθεί στη μουσική και συζεί με τον Jagger και τον Jones σε ένα διαμέρισμα της περιοχής Edith Grove. Εκεί, κοιμούνται στο ίδιο διπλό κρεβάτι, επιδίδονται σε διάφορες καφρίλες και τρώνε ελάχιστα για να αγοράζουν δίσκους. Στο σπίτι αυτό γεννιούνται όλα όσα πρεσβεύουν οι Rolling Stones, λίγο πριν τα εμπορευματοποιήσουν.
1973. 30 ετών, πατέρας δύο παιδιών, ο Keith ηχογραφεί το “Coming down again”, ο τίτλος του οποίου είναι σαφής αναφορά στις περιπέτειές του με τις ουσίες. Εκείνο τον Ιούνιο, η αστυνομία μπουκάρει στο σπίτι του στο Λονδίνο και βρίσκει μαριχουάνα, ηρωίνη, χάπια Mandrax, ένα τριανταοχτάρι περίστροφο, ένα κυνηγετικό όπλο και διάφορα άλλα πυρομαχικά (ο ίδιος θα εξηγήσει ότι τα ναρκωτικά ανήκαν στον Marshall Chess που νοίκιαζε εκείνη την περίοδο το σπίτι, ότι τα όπλα ήταν για ασφάλεια και ότι γενικώς του την είχαν στημένη). Κατά τα άλλα, οι Stones έχουν μόλις βγει από την χρυσή πενταετία τους, που βρήκε τον Keith πιο δημιουργικό και πιο όμορφο από ποτέ.
1983. Με κουμπάρο τον Mick, τη μέρα που κλείνει τα 40, ο Keith παντρεύεται την Patti Hansen, με την οποία παραμένει μέχρι σήμερα. Οι Stones κυκλοφορούν το “Undercover”, που είναι και ο τελευταίος σοβαρός δίσκος τους μιας και από ‘δω και στο εξής θα εστιάσουν στo live υπερθέαμα. Μαζί με τις πρώτες έντονες ρυτίδες στο ταλαιπωρημένο του πρόσωπο, ο Richards θα δει και τη συνθετική του δύναμη να μειώνεται αισθητά, με τον Jagger να σηκώνει πια το μεγαλύτερο βάρος. Η αποξένωση των δύο αρχίζει επίσης να εντείνεται, κάτι που μέχρι σήμερα υπερτονίζεται κι ενδογενώς στο πλαίσιο ενός πονηρά καλοστημένου marketing.
1993. Με δύο σόλο άλμπουμ στο ενεργητικό του, ο πενηντάρης Keith έχει αποδείξει πια πως μπορεί να σταθεί στα πόδια του καλλιτεχνικά. Οι Stones, πάντως, παραμένουν η μεγάλη του κάψα – ακόμα κι αν δεν αποτελούν πια συγκρότημα με τη στενή έννοια του όρου και περνάνε χρόνια μέχρι να βρεθούν στο ίδιο δωμάτιο. Στο μεταξύ, έχουν γεννηθεί οι κόρες του Θεοδώρα και Αλεξάνδρα, από τις οποίες λίγα χρόνια μετά θα κλέβει μαριχουάνα όποτε ξεμένει, σύμφωνα πάντα με δικές του αυτοσαρκαστικά προβοκατόρικες δηλώσεις. Τα βαριά ναρκωτικά φαίνεται να τα ‘χει κόψει, αν και κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά…
2003. «Διαβάζω πολύ. Καμιά φορά, ξανοίγομαι με το σκάφος στο Long Island Sound, καιρού επιτρέποντος. Ηχογραφώ στο υπόγειο, γράφω τραγούδια, κρατιέμαι σε εγρήγορση. Δεν έχω κάποιο πρόγραμμα ρουτίνας. Περιπλανιέμαι στο σπίτι, περιμένω τις υπηρέτριες να καθαρίσουν την κουζίνα για να πάω και να την ξανακάνω χάλια τηγανίζοντας. Βγαίνω με την Patti μια φορά την εβδομάδα αν παίζει κάτι καλό στην πόλη –της χαρίζω ένα μάτσο λουλούδια και δέχομαι τις επιβραβεύσεις». Με τα λόγια αυτά ο Κeith περιγράφει την καθημερινότητά του σε συνέντευξη εκείνης της εποχής στο περιοδικό “Rolling Stone”. Εντωμεταξύ, σε κάποιες στάσεις του Licks Τour η μπάντα αφήνει στην άκρη τα στάδια για να παίξει σε ιδρωμένα κλαμπ. Μήπως να το επαναλάβουν;
2013. Ένα διάσημο αστείο λέει πως τα δύο βασικά ερωτήματα του ανθρώπινου γένος είναι δύο: Πρώτον, “αν υπάρχει Θεός” και δεύτερον, “πώς στο διάολο ζει ακόμα ο Keith Richards;”. «Δεν προσπάθησα να ζήσω περισσότερο από άλλους για να βγω να ανακοινώσω πως είμαι ο πιο σκληρός» έχει πει ο ίδιος. «Απλώς έτσι είμαι. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να γνωρίζεις τον εαυτό σου…». Αφού μας συστήθηκε εκ νέου ως πειρατής πλάι στον Johnny Depp και μπήκε στη θέση του παππού-αφηγητή πλάι στο τζάκι για την συγκλονιστικότερη ροκ αυτοβιογραφία όλων των εποχών, ο Keith κλείνει τα 70 με «αμείωτο κέφι» και την μπάντα του να ετοιμάζεται για περιοδεία προς Ανατολάς, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Επί σκηνής δεν πιάνει και πουλιά στον αέρα πια σαν μουσικός, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, κανείς δεν περιμένει κάτι τέτοιο απ’ αυτόν. Αρκεί που «κυλάει» ακόμα.