Οι Chickn έχουν αυτά τα δύο στοιχεία που αγαπά το εγχώριο εναλλακτικό κοινό: είναι…λοκάλια (#support_your_local_scene) και καταπιάνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την ψυχεδέλεια. Κι αν στους δύο προηγούμενους δίσκους τους έπαιρναν πιο δυνατές κιθαριστικές κατευθύνσεις, στην φετινή τους δουλειά, Bel Esprit, που κυκλοφορεί στην Inner Ear, μαλακώνουν τον ήχο τους κι ανοίγονται περισσότερο ποπ δρόμους διατηρώντας τις acid παρακάμωεις.
Φαίνεται πως στους Chickn δεν αρέσει να μένουν στάσιμοι, είτε αυτό αφορά τον ήχο τους, είτε την εικόνα τους (είτε ακόμη και τη σύνθεσή τους). Γι’ αυτό, για να τους γλιτώσουμε από την ανία κι εμείς αποφασίσαμε να μην τους κάνουμε άλλη μια συμβατική συνέντευξη.
Τους ζητήσαμε να περάσουν στην αντίπερα όχθη και να μοιράσουν αστεράκια με άριστα τα 5. Υπήρξαν αρκετά γενναιόδωροι με τις βαθμολογίες όπως μπορείτε να δείτε…
Να παίρνεις το ρίσκο να εξελίσσεις και να αλλάζεις τον ήχο σου.
* * * * *
Όπως καταλαβαίνεις αυτό έχει να κάνει με τη σχέση του καθενός με την έννοια του ρίσκου καθώς και με το πως το εφαρμόζει στη ζωή του. Καταλαβαίνουμε τη λογική του «χαρακτηριστικού ήχου» στον οποίο επενδύουν μπάντες και μουσικοί, αλλά στο δικό μας μυαλό αυτό φαντάζει αφόρητα δεσμευτικό (και σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι). Η ταυτότητά μας συγκροτείται γύρω από τον τρόπο που κάνουμε τα πράγματα, ο ήχος έρχεται κατά συνέπεια.
Τη δημιουργία του Bel Esprit.
* * * *
Το Bel Esprit είναι ο πρώτος μας δίσκος που τα κομμάτια του «κλείδωσαν» ενόσω ήμασταν σε περιοδεία και με το που γυρίσαμε τον ηχογραφήσαμε. Κάθε φορά δίνουμε ένα διαφορετικό context ηχογράφησης και παραγωγής που ταιριάζει αφενός στο εκάστοτε songwriting και αφετέρου στις διαθέσεις και τα γούστα της μπάντας. Υπάρχει πάντα μία αίσθηση προόδου από rec σε rec και κάπως έτσι λείπει το πέμπτο αστεράκι που υπόσχεται πως η κάθε επόμενη φορά θα είναι ακόμα καλύτερη.
Το να μοιράζεσαι την σκηνή με τον Κώστα Τουρνά.
* * * * *
Για αρχή να πούμε πως μας αρέσει να μοιραζόμαστε την σκηνή γενικά. Θεωρούμε πως, όταν μπλέκονται διαφορετικές μεταξύ τους υποθέσεις, κάθε φορά προκύπτει ένα νέο εύφορο έδαφος που σε καλεί να το εξερευνήσεις. Στη περίπτωση του κ. Τουρνά, αυτό που μας ενδιέφερε περισσότερο ήταν το ζήτημα της ανάμειξης των ταυτοτήτων μας σε μία διαλεκτική γενεαλογία.
Το να κάνεις περιοδεία εκτός συνόρων.
* * * * *
Η μεγαλύτερη κίνηση γενναιοδωρίας απέναντι στη μουσική μας και στο πως αυτή μας ταξιδεύει, είναι να την βγάζουμε έξω να παίρνει τον αέρα της. Προσπαθούμε, κάθε φορά που έχουμε ένα καινούριο σώμα δουλειάς, να το εμπιστευόμαστε και να βρίσκουμε τα κατάλληλα μέρη για να το μοιραστούμε.
Αναπτύξτε την πιο 5/5 εμπειρία σε εκτός συνόρων περιοδεία.
Η κάθε 5/5 ξεχωριστή εμπειρία που είχαμε στο τουρ, ισοπεδώθηκε από τη ζωή σε δευτερόλεπτα. Καθότι δεν είμαστε συλλέκτες στιγμών λοιπόν, θα δώσουμε το 5/5 στο touring αυτό καθεαυτό.
Το να αλλάζεις μέλη.
Φωτογραφία: Γιώργος Αδάμος
* * 1/2
Πέντε αστεράκια δίνει η ζωή σε κίνηση που προσφέρει μία ρευστή «αντίληψη μπάντας» και άλλα δυόμισι παίρνει ο πόνος του αποχωρισμού.
Την σημασία της εικόνας (από το image μέχρι τα video clips) στην μουσική σήμερα. Και στην μουσική σας.
Η εικόνα είναι όσο σημαντική αποφασίσει κανείς για τον εαυτό του. Η μουσική μας έθεσε από την αρχή ζητήματα εικονοθεσίας οπότε η κατασκευή και η καταστροφή εικόνων είναι άρρηκτο κομμάτι αυτού που κάνουμε και όχι μια διάστασή του για να το αποκόψουμε και ξαφνικά να βρεθούμε να μιλάμε για μόδα.
Το Joker.
* * 1/2
Δυόμισι αστεράκια για αυτό το καινούριο είδος μαζικής διασκέδασης που είναι φτιαγμένο για να αρέσει και να γκελάρει. Κατά τα άλλα, αν επιστρέψουμε στη κατηγορία του σινεμά και θέλουμε να μιλήσουμε με όρους φιλμ για το πολύ σοβαρό θέμα που προσωπογραφεί το Joker, αυτό της ψυχικής υγείας, ας μιλήσουμε καλύτερα για το Nebraska του Alexander Payne που είναι και του γούστου μας. Ή για (σχεδόν) όλη την φιλμογραφία του Scorsese.
Τα social media.
*
Μεγάλο shout out στην Agape που με ανιδιοτέλεια έβγαλε αυτόν τον βραχνά από το σβέρκο μας. Με φειδώ τα stories!
Την μουσικοκριτική.
* * * * *
Πέντε αστεράκια για όλους αυτούς που αφιερώνουν τον χρόνο τους και γράφουν -αμισθί ως είθισται- για την αγάπη τους, μεγαλώνοντας και υποστηρίζοντας τη σκηνή και τις ανεξάρτητες παραγωγές.
Το να είσαι εναλλακτική μπάντα στην Αθήνα σήμερα.
*
Σταμάτα γιατί θα αρχίσουμε τη γκρίνια.
Το να δίνεις συνεντεύξεις.
* * * * (*)
Πέντε αστεράκια για την έκφραση, όπου κατά καιρούς αφαιρείται ένα, λόγω του εμπορικού πλεονεκτήματος των media. Ανυπομονούμε να δούμε τον τίτλο της συνέντευξης!