Balkan Express, στάση στο Zaječar.
Balkan Express, στάση στο Zaječar.
Μέσα σε δώδεκα ημέρες έκαναν δέκα live σε βόρεια Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και FYROM και ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Οι Cave Children, δηλαδή οι Βασίλης Βλαχάκος, Βασίλης Νιτσάκης, Δημήτρης Στεργίου και Ορέστης Μπενέκας, μοιράζονται με την Popaganda όσα έμαθαν για μουσική, πολιτική κατάσταση, φαγητό και κορίτσια στις γειτονικές χώρες.
Μετά από αυτή την περιοδεία συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε παίξει σε περισσότερες πόλεις της Σερβίας παρά της Ελλάδας. Βέβαια, για μια αγγλόφωνη μπάντα είναι λογικό βήμα το να θέλει να βγει εκτός συνόρων.
Παίξαμε σε διάφορους χώρους, από ροκ μπαρ και τζαζ κλαμπ μέχρι και σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια όπως το CK13 στο Novi Sad της Σερβίας. Στο τζαζ κλαμπ στο Plovdiv της Βουλγαρίας είχε πλάκα γιατί μας άνοιξε ένα avant garde σχήμα, πραγματικά πολύ καλό αλλά καταλαβαίνεις ότι ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Ο ηχολήπτης μας προειδοποίησε να μην ανεβάσουμε απότομα την ένταση κι έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς με ένα jazz intro. Στο τέλος πάντως καμιά τριανταριά άτομα είχαν σηκωθεί από τις καρέκλες τους, ήρθαν μπροστά μπροστά και κοπανιόντουσαν.
Το να παίζουν μπροστά σε κοινό που δεν τους γνώριζε ήταν πραγματικό crash test για την μπάντα.
Το κοινό στο Βελιγράδι είναι πιο κοντά στο αθηναϊκό, είναι σχετικά συγκρατημένο επειδή βλέπει αρκετές μπάντες. Το Novi Sad είναι η Θεσσαλονίκη της Σερβίας, από την αρχή το κοινό ήταν πολύ θερμό.
Το να παίζεις μπροστά σε κόσμο που δεν σε ξέρει είναι ένα καλό crash test για την μπάντα. Το χρειαζόμαστε γιατί εδώ στην Αθήνα ξέρουμε ποιο είναι το κοινό μας και κακά τα ψέματα αρκετοί από αυτούς είναι φίλοι μας. Εκεί παίζαμε και δεν λέγαμε «Α, να ο Μήτσος, ο Νίκος ή δεν ξέρω ποιος». Έτσι καταλάβαμε και τι τραβάει στα live κι αυτό είναι τα δυνατά riffs.
Διευρύναμε τα ακούσματά μας. Ένα πρωινό ξυπνήσαμε επειδή τραγουδούσαν οι μαθητές ενός δημοτικού σχολείου που ήταν ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο. Πρέπει να ήταν παλιά, σέρβικα τραγούδια, κρατούσαν τον ρυθμό μόνο μ’ ένα κρουστό. Ήταν μαγική στιγμή. Πρέπει να ανακαλύψουμε ποια ήταν αυτά τα κομμάτια.
Το πιο θερμό κοινό ήταν αυτό του Novi Sad.
Το βαν τους χάλασε την πρώτη μέρα. Εδώ ποζάρουν υπερήφανοι μετά την επισκευή του.
Οι Σέρβοι τρώνε μόνο κρέας. Κάθε μέρα μας έφερναν την ίδια, τεράστια πιατέλα με κεμπάμπ,λουκάνικα, μπιφτέκια, κοτόπουλο, χοιρινό, πατάτα κι έκοβαν και μια τομάτα έτσι για το ξεκάρφωμα. Αυτό ήταν το καθημερινό μας γεύμα και ό,τι περίσσευε ήταν το πρωινό μας.
Το Novi Sad έχει πανέμορφα κορίτσια, δηλαδή οι πολύ όμορφες είναι περισσότερες σε σχέση με τις απλά όμορφες κοπέλες.
Επειδή στη Σερβία παίξαμε σε πέντε διαφορετικές πόλεις και μιλήσαμε πολύ με τον κόσμο εκεί γύρω στα τριάντα, καταλάβαμε ότι οι περισσότεροι νέοι βλέπουν το Βελιγράδι σα σανίδα σωτηρίας αλλά από την άλλη τους είναι δύσκολο να μετακομίσουν εκεί γιατί το κόστος ζωής είναι διπλάσιο σε σχέση με την επαρχία.
Στις γειτονικές χώρες όσοι ακούν εναλλακτική μουσική αποτελούν μειονότητα, όπως ακριβώς και στην Ελλάδα. Ειδικά στη FYROM οι Έλληνες τραγουδιστές κάνουν θραύση, πηγαίναμε στα βενζινάδικα κι ακούγαμε Ρέμο. Στα ροκ μπαρ και στις live σκηνές έχει τόσο κόσμο όσο χρειάζεται για να μπορείς να πιεις χαλαρά το ποτό σου και δίπλα υπάρχουν τα αντίστοιχα «ελληνάδικα» με ποπ-σκυλάδικα. Εκεί ήταν ο ένας πάνω στον άλλον και τα σπάγανε.
Φωτογραφία-φόρος τιμής στο γκρουπ του facebook “Squatting Slavs in Tracksuits”
Cave Children (και ηχολήπτης) στο Βελιγράδι.
Τύχανε διάφορα απρόοπτα στο ταξίδι. Μας χάλασε το βαν την πρώτη κιόλας μέρα, εκεί πάνω στην χαρά της εκκίνησης. Ευτυχώς φτιάχτηκε γρήγορα. Επίσης, στα σύνορα με τη Σερβία, μπαίνοντας και βγαίνοντας, οι Σέρβοι τελωνιακοί μας ζήτησαν να τους λαδώσουμε, μας έκαναν καψόνια και μας έστειλαν από λάθος δρόμο μόνο και μόνο επειδή είδαν ότι είμαστε μπάντα.
Περάσαμε πολλές ώρες μαζί, πρώτη φορά τόσες ώρες ως μπάντα. Περιμέναμε ότι θα τσακωθούμε πιο πολύ. Λόγω κούρασης, έβγαιναν νεύρα αλλά τελικά είχε πλάκα γιατί εκεί που κραζόμασταν όλη την ώρα, μετά γελάγαμε στα καπάκια, εκεί που βριζόμασταν στο επόμενο λεπτό τραγουδούσαμε. Ήταν σαν videogame, τα νεύρα όλων έβγαιναν μαζί, από το κίτρινο στάδιο, περνούσαμε στο πορτοκαλί, μετά στο κόκκινο αλλά εκεί κάτι γινόταν κι έβγαινε ένα ανθρωπάκι και το ρίχναμε στον χαβαλέ.
Θέλουμε να κάνουμε ξανά περιοδεία έξω αλλά αυτή τη φορά να φτάσουμε πιο ψηλά, ίσως στην Ολλανδία και τη Γερμανία. Ήταν πολύ χρήσιμη εμπειρία όλο αυτό και τώρα είμαστε σε φόρμα καθώς νιώθουμε ότι κάναμε την πιο καλή προθέρμανση για το live της Πέμπτης στo ΑΝ. Θα παίξουμε και τραγούδια από την καινούρια μας δουλειά που θα κυκλοφορήσει σύντομα από την Inner Ear.