Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτής της δουλειάς είναι να τη συνηθίσεις. Να αρχίσεις να βλέπεις «ακόμα μία συναυλία». Να γίνεις μπλαζέ. Χιουμορίστας. Πάντα να έχεις δει κάτι καλύτερο. Ή να τα έχεις δει ήδη όλα. Να έχεις χάσει την αθωότητα του να βλέπεις τα πράγματα για πρώτη φορά. Ως θεατής – όχι ως γραφιάς.
Η συναυλία της Cat Power ήταν κάτι που ξεφεύγει από αυτά που ήδη γνωρίζουμε. Ήταν μια εμπειρία εντελώς διαφορετική. Η καλλιτέχνης αντιμετώπισε το πολυπληθέστατο κοινό μόνη, με μόνα όπλα της λιγοστά ακόρντα στην κιθάρα, ελάχιστες συγχορδίες στο πιάνο, τα τραγούδια της και μια τεράστια καρδιά. Δεν έδειξε στιγμή να νιώθει άνετα: της έφταιγε ο ήχος (δικαιολογημένα), η ερμηνεία της, ζήτησε επανειλημμένα συγνώμη, ήταν φανερό από όλη της την κινησιολογία και τις εκφράσεις, από την εκφορά του λόγου, από το πώς όταν μιλούσε η συστολή έκανε τα λόγια της σχεδόν ακατανόητα, ενώ όταν λίγο μετά τραγουδούσε, η υπέροχη φωνή της, καθαρή και ξάστερη, καθήλωνε την αίθουσα. Η αίσθηση του όλου πράγματος μού θύμισε αντίστοιχες εμφανίσεις του Peter Hammill ή του John Cale – ονόματα με μεγάλη βαρύτητα και τεράστια ιστορία, πιθανώς με πολλαπλάσια μουσική αξία, αλλά ανάλογη ευθύτητα. Να, βλέπετε; Ήδη το κάνω: αναζητώ αναλογίες με πράγματα γνωστά σε μένα, ώστε να μπορέσω να καταπολεμήσω την αμηχανία μου…
Λάθος! Νομίζω πως το πρόβλημα είναι πως οι λέξεις, ξεδοντιασμένες από τη διαρκή επανάληψη, δεν μπορούν πια να μεταδώσουν τίποτα: πόσες φορές δεν έχετε ακούσει να μιλούν για μυσταγωγία, κατάθεση ψυχής και μοναδική εμπειρία, ακόμα και στο τελευταίο μεσημεριανάδικο ή την χυδαιότερη φυλλάδα – ή και σε αξιοπρεπέστερα μέσα, όπου όμως η ανάγκη να γεμίσει ο καθημερινός αμείλικτος τηλεοπτικός χρόνος ή οι ατέλειωτες έντυπες ή διαδικτυακές σελίδες, οδηγούν αυτούς που γράφουν να μεταχειρίζονται παρόμοιες εκφράσεις με αδικαιολόγητη ευκολία; Και τώρα που αυτό το συγκλονιστικό δημόσιο συναισθηματικό ξεγύμνωμα της καλλιτέχνιδας απαιτεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς, πώς να σας μεταδώσω αυτό που ζήσαμε με λέξεις σε τέτοιο βαθμό ευτελισμένες από την πολυχρησία;
Στην πολυτάραχη ζωή μου έχω δει αρκετές συναυλίες. Λίγες φορές έχω δει κάτι παρόμοιο. Η ειλικρίνειά της και η ανάγκη της να επικοινωνήσει όσα φέρει μέσα της είναι απλά αφοπλιστικές. Εύχομαι στην Cat Power να βρίσκει πάντα τη δύναμη να αντιμετωπίζει τους δαίμονές της, τις δυσκολίες αυτού του σκληρού χώρου, το αδηφάγο κοινό. Κι ανυπομονώ να την ξαναδώ να τραγουδάει.
ΥΓ. Η Chan Marshall, A.K.A. Cat Power, ανακοίνωσε από τη σκηνή του Fuzz την εγκυμοσύνη της. Ειλικρινά απογοητεύτηκα βαθύτατα από το γεγονός πως κανείς από το κοινό που ενδιαφέρθηκε να έλθει να τη δει δεν έσβησε το τσιγάρο του ή δεν απέφυγε να ανάψει άλλο από στοιχειώδη σεβασμό προς την κατάστασή της. Εφόσον εμφανώς απέχουμε πολύ από την κατάσταση όπου θα πειθαρχούμε από μόνοι μας σε κάποιους απλούς κανόνες, ώστε να μην χρειάζονται πια τέτοιες χαζές απαγορεύσεις, μήπως θα πρέπει να επιβληθεί επιτέλους ο νόμος περί απαγόρευσης του καπνίσματος που ισχύει χωρίς να εφαρμόζεται, και που, σε τελική ανάλυση, έχει θεσπιστεί ώστε, μεταξύ άλλων, να προστατεύει και την υγεία πολιτών όπως η δημιουργός που τραγουδούσε για μας την Παρασκευή το βράδυ;