Η ώρα 9:00 μ.μ. και οι μαρμάρινες κερκίδες του Ηρωδείου είναι γεμάτες. Σχεδόν 5.000 θεατές, έχουν συγκεντρωθεί κάτω από την Ακρόπολη. Τα φώτα σβήνουν και εννέα άτομα ντυμένα στα μαύρα, ανεβαίνουν στη σκηνή. Aυτός, ψηλός, κομψός, μέσα στο κοστούμι του με το λευκό πουκάμισο. Αριστερά του στη σκηνή δύο θεές με μαύρα στενά ρούχα και ασημί τακούνια, στα backing vocals. Πάει στο μικρόφωνο και με το “The Main Thing” αρχίζει η συναυλία. Συνεχίζει με τα “Slave to Love” και “Don’t Stop The Dance”, βάζοντας κατευθείαν στο ψητό το κοινό. Στην σκηνή νέον φώτα, που άλλαζαν χρώματα και έγιναν μπλε, στο υπέροχο “Out Of The Blue”. Πάνω από τον λόφο του Φιλοπάππου λίγες αστραπές συμπλήρωναν τα εφέ.
Καπνοί και μια σαξοφωνίστρια κόλαση, -αυτά τα “Roxy Music” θηλυκά-. Oh Yeah και “Casanova”, εδώ η πρώτη παύση για να μας χαιρετήσει και μας παρουσιάζει το “Tokyo Joe”. Τα φώτα χαμηλώνουν για τα “Bitter Sweet”, “Waste Land”, “Bete Noire” και “Windswept”, ο κόσμος τον αποθεώνει και Αυτός ευχαριστεί μοιράζοντας φιλιά. Πιάνει την φυσαρμόνικα για το “Don’t think Twice” του Dylan. Συνεχίζει ατμοσφαιρικά με τα “Μy Only Love” -φοβερό το solo του κιθαρίστα-, “In Every Dream Home”, “If There’ s Something”, “Remake Remodel”.
Στα “More Than This”, “Avalon” και “Love is The Drug” αρχίζουν τα γνωστά λικνίσματα. Έχει ζεσταθεί, πηγαινοέρχεται άνετος πάνω στη σκηνή, χορεύει, χαιρετάει τον κόσμο, παρουσιάζει του μουσικούς του, το ευχαριστιέται. Συνεχίζει με το “Virginia Plain”, ακολουθεί το “Let’s Stick Together” που ξεσηκώνει τους πάντες όρθιους και γίνεται χαμός, κάποιοι κατεβαίνουν και χορεύουν στην αρένα. Μέχρι τελικά να καληνυχτίσει γοητευτικά, το μαγεμένο πλέον κοινό, με τα “Jealous Guy” και “Εditions Of You”.
Χειροκρότημα. Μοιάζει απόλυτα ευχαριστημένος. Κυρίες και κύριοι, Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο Bryan Ferry.
Δείτε όλες τις φωτογραφίες της Αφροδίτης Ζαγγανά