Στα γρήγορα: Πρόκειται για τη δέκατη τέταρτη δουλειά των Αμερικάνων, τους οποίους θα έχουμε τη χαρά να τους απολαύσουμε live στην Αθήνα τον Ιούλιο.
Την ακούσαμε: Ψυχεδέλεια με μπόλικο fuzz και ποπ «χρώματα», ως συνήθως οι κιθάρες έχουν τον πρώτο λόγο και ο Newcombe αφηγείται τις ιστορίες του με τον κλασικό «βαριεστημένο» του τρόπο. Κι όμως, μέσα σε όλα αυτά καταφέρνουν να κάνουν μία μικρή στροφή στο ύφος τους που μας αρέσει πολύ.
Τρέξε μακριά: Αν ακούς ψυχεδέλεια και φτερνίζεσαι.
Τ΄είπες τώρα; «Xωρίς να ανακαλύπτει τον τροχό, με αυτό το άλμπουμ ο Newcombe παραδίδει άλλο ένα κομμάτι εξελιγμένης ροκ εν ρολ ευφυΐας» – AllMusic
Να τ’ αφήσω; 3/5 στη Guardian
