Όπως περιγράφουν οι ίδιοι, «γεννήθηκαν ένα βράδυ ακούγοντας κάποιο Γάλλο τουρίστα να χαρακτηρίζει με απαξιωτικό τρόπο το μοδάτο εστιατόριο που βρισκόταν ‘’bobo’’». Οι Bourgeois Boheme κατά τ’ άλλα είναι το προσωπικό πρότζεκτ του παραγωγού Θοδωρή Ζευκιλή που έχει βάλει το χέρι του σε δουλειές των Tango with Lions, Marietta Fafouti, Planet of Zeus, μεταξύ άλλων.
Προσδιορίζουν τη μουσική τους ως «ειρωνική ποπ». Αυτό που μπορούμε εμείς να ακούσουμε σε αυτήν είναι η διάθεση να μην μένει στάσιμη. Κυριολεκτικά κιόλας, μιας και μας καλεί σε χορό στην ντίσκο νοσταλγία του “Cool Dance”.
Το σχήμα θα παρουσιάσει την δουλειά του Do You Like Your Outfit? την Πέμπτη 4 Απριλίου στο Ίλιον Plus και στο μεταξύ, βρήκαμε την ευκαιρία να ρωτήσουμε δυο-τρία πράγματα την «κεφαλή» της μπάντας, τον Θοδωρή Ζευκιλή.
Ποιός είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Ήταν Πάσχα του 1980 και ο παππούς με ρώτησε τι δώρο θέλω. Του είπα το Electric Ladyland του Jimi Hendrix.
Ποιός είναι ο τελευταίος; Robert Plant-Alison Krauss – Raising Sand.
Ποιοί είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Γι’αυτούς που δεν έχω και ντρέπομαι άστο καλύτερα θα μπορούσα να γράφω αρκετή ώρα. Από την άλλη όμως πραγματικά δεν ντρέπομαι για κανέναν από τους δίσκους που έχω γιατί, μιας και δεν είμαι δισκοκυνηγός, ο,τι έχω, έχει αγοραστεί με προσοχή.
Ποιούς δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ; Robert Palmer- Looking For Clues. Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες είχαμε αναπτύξει μια τεχνική «δανεισμού» δίσκων. Βάζαμε δίπλα-δίπλα δυο δίσκους και σε ανύποπτο χρόνο αφήναμε ο ένας να κυλήσει μέσα στην συσκευασία του άλλου. Κάπως έτσι ο Robert έχει μείνει χωρίς «βρακάκι» στα ράφια μου.
Ποιά είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Οι συναυλίες που έχουν μείνει στην μνήμη μου είναι αυτές τις εφηβείας. Μπορώ να θυμηθώ μέχρι και την μυρωδιά του χώρου. Τι να πώ…Ιggy Pop στη Ριζούπολη και Tangerine Dream στον Λυκαβηττό.
Ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Sex: “I wanna be your dog” – Stooges / Drugs: “I wanna be your dog” – Stooges/ Rock’n’Roll: “I wanna be your dog” – Stooges.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Ο δίσκος που νιώθω ότι με «βαφτίζει» κάθε φορά που τον ακούω είναι ο Του έρωτα και του πάθους – Federico Garcia Lorca-Νίκος Μαμαγκάκης, Τραγούδι: Νένα Βενετσάνου.
Φωτογραφία: Θεοδώρα Μαλάμου
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; Ωχ, ο Iggy!!!
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; David Pop.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Απ΄ο,τι θυμάμαι, στην προηγούμενη ζωή τράβαγα τέτοια ζόρια.
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; «Νύχτα ξελογιάστρα» – Βασίλης Καρράς.
Τί μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Μπορώ να θυμηθώ το περιστατικό αλλά όχι το τραγούδι που έπαιζε. Σίγουρα όμως θα ήθελα να είναι το “Endless Nameless” των Nirvana.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1968 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα. Αν κατάφερνα να επιζήσω από τις κραιπάλες των New Υork Dolls θα πήγαινα στον Joe Strummer και σίγουρα θα ξαναζούσα την Θεσσαλονίκη των late 80’s (όποιος φοβάται πάει και κοιμάται).
Ποιά μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Η μπάντα από την κινηματογραφική ταινία Hedwig and the Angry Inch.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα; Νομίζω με τον Lou Reed θα τα βρίσκαμε.
Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος; Ούτε καν!