Στα γρήγορα: 38ος studio δίσκος για τον Dylan στην Columbia. Πρόκειται για την τρίτη κυκλοφορία-φόρο τιμής στον Frank Sinatra, μιας και το τριπλό…Triplicate περιλαμβάνει κλασικά αμερικανικά κομμάτια που ερμήνευσε και έκανε γνωστά ο Frankie, όπως και οι δύο προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές του, Shadows In The Night (2014) και Fallen Angels (2016).
Την ακούσαμε: “As a man who has always had the wand’ring ways / Now I’m reaching back for yesterdays” τραγουδά σαν άλλος swing τροβαδούρος ο Dylan στο “The September Of My Years”. Ο Dylan επισκέπτεται το παρελθόν του αμερικανικού τραγουδιού, του Sinatra και του ίδιου του εαυτού του. Κι εδώ έγκειται η μαεστρία του μοναδικού καλλιτεχνικού αποτυπώματος: κομμάτια που γράφτηκαν από άλλους, έγιναν σχεδόν ταυτόσημα με το όνομα του Frank Sinatra, μετουσιώνονται μέσα από το άγγιγμα του Dylan, σε μία εποχή που δεν έχει ανάγκη την όποια επιβεβαίωση μέσω άλλων δημιουργών, ύστερα και από ένα Νόμπελ. Κι όμως τα κάνει δικά του κι όταν αναρωτιέται σχεδόν αυτοβιογραφικά στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου “Why Was I Born”, εκείνο το παιδί με την κιθάρα στο χέρι από την Μινεσότα, κρυφογελάει με νόημα.
Τρέξε μακριά: Αν φτάνεις μέχρι Frankie Goes To Hollywood.
Τ’ είπες τώρα; «Παρά το ότι όλα εκτός από ένα (“Beggin'”) είχαν ηχογραφηθεί από τον Frank Sinatra, ο Dylan είναι ακαταπτόητος από το γενεαλογικό του δέντρο». –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 80/100 –Metacritic