Οι The Callas και ο The Boy σταθερές αξίες, με μια μικρή παρεμβολή από τη γλυκιά αιθέρια ποπ των Postiljonen και τους αγαπημένους Tindersticks. Πατήστε play στο spotify της Popaganda.
The Callas
Four Tet – Beautiful Rewind
Eels – Wonderful,Glorious
“Δέκατη δουλειά για τον κύριο Mark Oliver Everett, γνωστότερο ως “E”. Η θεματολογία γνωστή εδώ και χρόνια. Έρωτας, απόγνωση, θνησιμότητα. Indie κιθάρες και αρκετές εξαιρετικές συνθέσεις- οι καλύτερες εδώ και χρόνια. Οι νεόκοπες alternative μπάντες (sic) καλό θα ήταν να μελετήσουν αυτό το LP…”
The Boy – American Unicorn
“Σε όλες τις blogovision μέχρι στιγμής, και αν δε με απατά η μνήμη μου, to American Unicorn του Boy είναι μόλις η 2η φορά που ψηφίζω ελληνικό άλμπουμ (το 1ο ήταν το He&She… από τον 2L8). Ίσως είναι ένα κόμπλεξ μου, αλλά το να μπει ένα ελληνικό άλμπουμ στη λίστα μου θα πρέπει να είναι ειλικρινά πολύ καλό. Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης είναι γενικά μια περίεργη μορφή της εγχώριας σκηνής και σίγουρα μοναδικός σ’αυτό που κάνει. Συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές του, το Unicorn είναι η πρώτη που με πήρε από τα μούτρα από την αρχή. Σε όλες τις προηγούμενες, απλά κάτι δε μου καθόταν καλά με το σύνολο, ενώ θα έβρισκες μερικές φανταστικές στιγμές μέσα τους. Δε θα αναπαράγω αυτό που διαβάζω συχνά, ότι είναι και καλά ο πιο “εύκολος” δίσκος του. Αλλά ούτως ή άλλος, ρηχός είμαι και του λόγου μου, τι να καταλάβω? Προσωπικά, το Unicorn αποτελεί την καλύτερη στιγμή ενός απίστευτα παραγωγικού καλλιτέχνη. Και τα εγγλέζικα (sic) του πάνε περισσότερο. “
The Callas – Am I Vertical?
“Οι Callas ναι, στο νο. 13 για φέτος με ένα από τα καλύτερα albums που έχω ακούσει από ελληνική μπάντα τα τελευταία χρόνια και αδιαμφισβήτητα το καλύτερο album των αδερφών Ιωανάδων που μάλλον χρειάζονταν τον Jim Sclavunos για να μας δώσουν επιτέλους αυτό που τόσα χρόνια περιμέναμε μέσα από τα 3 προηγούμενα -εννοείται αξιοσέβαστα- albums τους.”ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ?” μέσα από αυτή τη τερατώδη, 4 σειρών πρόταση χωρίς κανένα είδος επίγνωσης του ελληνικού συντακτικού θα ρωτήσετε και δικαιολογημένα.Αυτό που λέω είναι ότι το Am I Vertical είναι το album στο οποίο οι Callas είναι πλέον μπάντα, περισσότερο από ενα καλλιτεχνικό project. Όχι ότι αυτό τους κρατούσε πίσω ή κάτι τέτοιο απλά στο Am I Vertical βλέπεις ξακάθαρα τις ικανότητες του Λάκη και του Άρη στο να κάνουν μουσική. Στο μυαλό μου είναι κάτι σαν το best of των Callas αλλά με καινούργια τραγούδια, έντιμη παραγωγή και μια έντονη διάθεση για εξέλιξη.Είναι απλά το καλύτερο δείγμα δουλειάς τους μέχρι σήμερα και το Black Leather Books, το 4ο κομμάτι του δίσκου, είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της ανωτερότητας. Έπος πραγματικά. “
littlesilverscreens.tumblr.com
Lorde – Pure Heroine
“Είπαμε, μπόλικο νέο αίμα φέτος και μία από τις αποκαλύψεις της χρονιάς είναι και η Lorde. Η δεκαεφτάχρονη (σκληρό) εκ Νέας Ζηλανδίας δεν μοιάζει με τις υπόλοιπες συνομήλικες της και δεν εννοώ μόνο εξωτερικά.Μπορεί στους στίχους της να μην ξεφεύγει από τα “όρια” της ηλικίας της,αφού αναφέρεται κυρίως για προβλήματα που σχετίζονται με την εφηβεία, το κάνει ωστόσο με έναν αρκετά ώριμο τρόπο. Μέχρι που κατηγορήθηκε και για ρατσισμό. Και αν σε κάτι τέτοια συνήθως, δίνω άδικο στον καλλιτέχνη, στη προκειμένη περίπτωση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να βλέπουμε τα πάντα μέσα από μία αμερικάνικη σφαίρα. Δεκαεφτά χρονών, ποπ τραγουδίστρια χωρίς να είναι χαζό-ποπ και controversial. What’s not to love?”
The Weeknd – Kissland
“Don’t you shy away from me. Just sacrifice your every last inhibition.
I’m on your side, don’t patronise. You know tonight is the only time we’ll have each other.
Why would you try to waste this precious time?
Cuz tonight I’ll be right here and tomorrow you won’t care.”
Postiljonen – Skyer
“Κάπως έτσι πρέπει να ακούγονται τα όνειρα. Το Skyer τελειώνει πριν το καταλάβεις και σε κάνει να ζητάς κι άλλη από την ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα του. Μπορεί τα κομμάτια στιχουργικά να μην σου αφήνουν κάποια ιδιαίτερη αίσθηση ή αξιομνημόνευτες εικόνες, ωστόσο η ονειροπόλα μουσική σε παρασέρνει. Η φθινοπωρινή μου αυπνία σε συνδυασμό με τα εθιστικά σαξόφωνα του Atlantis, τους ανέβασε τελευταία στιγμή στην εικοσάδα μου but it’s worth it.”
toapolitoastikosoundtrack.blogspot.com
Janelle Monae – The Electric Lady
“Η Janelle Monae είναι εύκολα από τα πιο cool άτομα που κυκλοφορούν σήμερα στο χώρο της μουσικής. Αρκεί να δεις την ενέργεια που βγάζει σε κάθε live της. Η παλιομοδίτικη R&B και η soul δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, αλλά η Monae έχει τόσο καλή αίσθηση του ρυθμού που αγάπησα το “The Electric Lady” από την πρώτη ακρόαση. Στο “The ArchAndroid” για κάποιο λόγο δεν της είχα δώσει την προσοχή που άξιζε, όμως φέτος με κέρδισε από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το “Q.U.E.E.N.” με την Erykah Badu το οποίο και θεωρώ ό,τι καλύτερο έχει βγάλει η Monae μέχρι σήμερα. Παρόλα αυτά το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου είναι το “Givin Em What They Love” με τον Prince να κάνει θαύματα, και μ’αρέσει η κατεύθυνση του δίσκου που όσο προχωράει γίνεται όλο και πιο κινηματογραφικός και οι μελωδίες όλο και πιο αιθέριες. Σαν να βρίσκεσαι σε κάποιο ταξί ξημερώματα στο Detroit των 70s και ενώ έχεις σχεδόν αποκοιμηθεί στο πίσω κάθισμα να παίζει στο ραδιόφωνο ο R&B σταθμός της πόλης. Συνοχή άνθρωποι. Είναι κάτι που διαθέτει το “The Electric Lady” και δε συναντάς όσο συχνά θα έπρεπε σε concept δίσκους.”
muzicsavesmysoul.tumblr.com
Tindersticks – Across Six Leap Years
” Γιατί οι παλιές αγάπες σε πάνε στον παράδεισο όταν πρόκειται φυσικά για μουσική.Αντίθετα με όλες τις υπόλοιπες παλιές αγάπες και μεγάλους έρωτες (βλ. Nick Cave,David Bowie, Mazzy Star) οι Tindersticks και το άλμπουμ τους το φετινό Across Six Leap Years, κερδίζουν για 2η χρονιά on the row μια θέση ανάμεσα στα αγαπημένα μου άλμπουμς της χρονιάς και δη 3 θέσεις ψηλότερα από ότι στην περσινή μου λίστα. Αυτή η θέση κατακτήθηκε, για να είμαστε και ακριβολόγοι και δίκαιοι, μαζί με την υποστήριξη του 2ου άλμπουμ που κυκλοφόρησαν επίσης φέτος, το σάουντρακ της ταινίας της Claire Denis, “Le Salauds.”
inhal3rt.tumblr.com
Suuns – Images Du Futur