Μαύρο και μαλλί. Αυτοί είναι οι δύο κοινοί παρανομαστές σε όλα τα έργα της έκθεσης Holy Glory, του εικαστικού Blind Adam που εγκαινιάζεται απόψε το βράδυ στην γκαλερί The Breeder. Ο Blind Adam μας υποδέχεται στον χώρο και μας παρουσιάζει τα δημιουργήματά του, από την αρχή μιλάει για τον Καζαντζάκη και τον ρωτάω αν η σημερινή του αμφίεση είναι εμπνευσμένη από την Κρήτη, γιατί βλέπω ότι μεταξύ άλλων φοράει στιβάνια. «Α, δεν είναι στιβάνια είναι μπότες του ρώσικου στρατού» απαντάει γελώντας ενώ η Λούλου, ο οδηγός-σκύλος του μας παρακολουθεί κουνώντας συνεχώς την ουρά του. Τον ρωτάω επίσης αν το σοβαρό πρόβλημα όρασης που αντιμετωπίζει, καθώς πάσχει από μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια γενετική πάθηση που περιορίζει το οπτικό πεδίο οδηγώντας σε απώλεια όρασης, τον έχει επηρεάσει ως προς τον τρόπο που προσεγγίζει τα εικαστικά «Καθόλου, είναι κάτι που ζω μαζί του, το έχω αποδεχτεί, το έχω αγκαλιάσει, είναι απλώς η δική μου καθημερινότητα». Πριν ασχοληθεί με την τέχνη ήταν στυλίστας και ο λόγος που άλλαξε πορεία δεν ήταν η πάθησή του αλλά η ανάγκη του να προσεγγίσει ένα νέο αντικείμενο.
Γιατί το ακρυλλικό μαλλί ως βασικό υλικό; Το μαλλί προέκυψε τελείως τυχαία. Ήταν ένα υλικό που βρέθηκε στα χέρια μου και το κράτησα. Άρχισα να το δουλεύω και να φτιάχνω κόμπους κατά μήκος του. Η διαδικασία έχει δύο στάδια. Το πρώτο είναι η κατασκευή των νημάτων, που ξεκινάει με απλό κουβάρι όπου με το χέρι φτιάχνω κόμπους κι αφού γίνουν χιλιόμετρα νημάτων τότε περνάω στο δεύτερο στάδιο δηλαδή στην κατασκευή του κάθε έργου. Για το έργο που παραπέμπει σε «τέμενος» χρειάστηκαν εννιά μήνες για να γίνει.
Ο κόμπος σε μαύρο νήμα με παραπέμπει σε κομποσκοίνι. Είναι μια ελεύθερη ανάγνωση αλλά φυσικά κι έχει σχέση. Ο κόμπος προέκυψε μεν εντελώς μηχανικά έχει δε έναν ισχυρό συμβολισμό: όλοι αυτοί οι κόμποι μεταξύ τους έχουν διαστήματα κάτι που παραπέμπει στο παιχνίδι ενώστε τις τελείες. Ενώνοντας αυτές τις τελείες εμφανίζονται τα έργα. Ξεκινάω έχοντας το τελικό αποτέλεσμα ως εικόνα στο μυαλό μου και μετά αρχίζω να κατασκευάζω αυτό που έχω φαντασιωθεί.
Τα διαστήματα ανάμεσα στους κόμπους είναι ίσα; Ναι, μιλάμε για μια μηχανική διαδικασία που μπορεί να είναι ιδιαίτερα δημιουργική και meditative μέχρι αυτιστική και εμμονική, καθώς εμπεριέχει πολλές διαθέσεις μέσα.
Γιατί μαύρο; Το μαύρο και οι διαβαθμίσεις του είναι το αγαπημένο μου. Αγαπώ το μαύρο και επιπλέον το χρησιμοποιώ και για πρακτικούς λόγους καθώς είναι το πιο ευδιάκριτο χρώμα σε σχέση με την όρασή μου. Για την συγκεκριμένη έκθεση αποφάσισα να είναι όλα σε μαύρο καθώς είναι επηρεασμένη από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη και έχει να κάνει με τις λέξεις του, τις εικόνες του, το έργου του Καζαντζάκη και την άβυσσο.
Πώς τα έργα συνδιαλέγονται μεταξύ τους; Για παράδειγμα στον διάλογο μεταξύ των έργων που βρίσκονται στον κάτω χώρο έχουμε το λατρευτικό χαλί της προσευχής σε πρώτη θέαση, μπροστά από το τέμενος που έχει να κάνει με το μουσουλμανικό τέμενος της Κάαμπα στη Μέκκα και στο πίσω μέρος ο θρόνος του αόρατου Θεού που μας παρατηρεί.
Η παρατήρηση από τον Θεό προκαλεί αίσθηση ασφυξίας ή προστασίας; Όχι, καμία αίσθηση ασφυξίας. Άλλωστε όπως φαίνεται και το συγκεκριμένο έργο, ο θρόνος, είναι παντελώς αιθέριο και εντελώς αριστοκρατικό καθώς ήθελα να του δώσω απλότητα και φινέτσα. Οι σκάλες αυτές του θρόνου θυμίζουν τις σκάλες στην καρέκλα του ναυαγοσώστη. Ο Θεός είναι σωτήρας το πιστεύω και το λέω με σιγουριά γιατί το έχω βιώσει.
Απόψε στα εγκαίνια θα δούμε performance από εσένα; Αρχικά θα υπάρχει μια video performance σε σκηνοθεσία της Χρύσας Καψούλη που θα προβληθεί στον χώρο της έκθεσης. Η performance αυτή ονομάζεται Double Vision και είναι ουσιαστικά μια καταγραφή δικού μου διαλόγου με τα έργα. Στο after party που θα πραγματοποιηθεί στη Disco Cinderella θα κάνουμε μια performance μαζί με την Mary (από τους Mary and The Boy) αλλά το τι θα γίνει εκεί ας το αφήσουμε για έκπληξη. Θα είναι βέβαια στο πλαίσιο της έκθεσης που σου θυμίζω ότι έχει τον τίτλο “Holy Glory” και όλα τα έργα έχουν ως πρώτη λέξη στο τίτλο τους τη λέξη holy.
Το ιερό που έγκειται; Το εφαλτήριο είναι το έργο του Καζαντζάκη. Καθώς ο «Τελευταίος Πειρασμός» και η «Ασκητική» αγγίζουν ακριβώς αυτό το θέμα της ιεροσύνης και της πνευματικότητας ήθελα κι εγώ να αποδώσω το κομμάτι της ιεροσύνης με τον δικό μου τρόπο.
Και η δόξα; Ουσιαστικά είναι αυτό που λέμε «Praise the Lord». Βέβαια για τον κάθε πολιτισμό ο Lord είναι κάτι διαφορετικό, αυτή η δύναμη που ο καθένας την ονομάζει όπως θέλει. Η έκθεση είναι μια δική μου προσέγγιση πώς οι διάφοροι πολιτισμοί κι από το παρελθόν αλλά ακόμη και σήμερα κάνουν προσφορές στον θεό, σε οτιδήποτε ονομάζουν θεό.
Εσύ τι ονομάζεις θεό; Τι είναι για μένα θεός; Πιστεύω ότι υπάρχει παντού και ουσιαστικά αυτή η ανεξάντλητη ενέργεια και σοφία που διέπει το σύμπαν. Αυτή τη νομοτέλεια του σύμπαντος.
Κατά συνέπεια διέπει κι εμάς; Φυσικά. Απόλυτα. Είμαστε ενέργεια.
Τhe Breeder, Ιάσονος 45, Μεταξουργείο. Εγκαίνια: 25/2, 20:00- θα ακολουθήσει after party και live performance στη Disco Cinderella (Λεβέντη 3, Κολωνάκι). Η έκθεση διαρκεί έως τις 24 Μαρτίου και είναι ανοιχτή για το κοινό: Τρίτη – Σάββατο, 12:00 – 18:00