Οι Baboons είναι ίσως το γνωστότερο εξαγόμενο μουσικό προϊόν του Βελγίου αυτή τη στιγμή. Πώς έχουμε εμείς τους Rotting Christ; Αλλά σε rockabilly. Στην πατρίδα τους θεωρούνται κάτι σαν βασιλιάδες και σωτήρες του rock ‘n roll μαζί, αν και οι ίδιοι, πολύ ταπεινά, ισχυρίζονται
πως αυτό που θέλουν να κάνουν είναι «μουσική για χορό» – το μουσικό τους φύραμα χρησιμοποιεί τις αναβιώσεις για να φτιάξει κάτι καινούργιο, και τα κομμάτια τους αντανακλούν την αγάπη τους για all things american: η προφορά και η φωνή του Arthur de Winter είναι
ό,τι καλύτερο θα βρεις στο είδος, ενώ άλλη μια εγγύηση είναι τα πλήκτρα του Wim de Busser των Zita Swoon. Ραντεβού στο Gagarin 205 την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου.
Τι είναι rock ‘n’ roll για εσάς και πώς το βλέπετε να εξελίσσεται σήμερα; Eίναι το είδος μουσικής που υπερασπίζεται την ελευθερία. Είναι η μουσική που έρχεται μέσα από την καρδιά. Μπορεί να «κλείνουμε το μάτι» στις δεκαετίες του 50 και του 60, ωστόσο αυτό γίνεται πάντα για να φτιάξουμε την δικιά μας μουσική, είτε αυτή είναι rockabilly είτε είναι rythm ‘n blues, είτε country, είτε soul. Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φτιάχνουμε ενδιαφέρουσα μουσική. Δεν αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σε ένα μόνο μουσικό είδος. Παίρνουμε στοιχεία από το rock ‘n’ roll εκείνης της εποχής και δημιουργούμε κάτι δικό μας. Μην ακούτε κανέναν όταν σας λέει τι να φοράτε ή τι να κάνετε, κάντε αυτό που θέλετε, αυτό που σας εκφράζει πάντα. Αυτό είναι η ουσία, να είσαι ο εαυτός σου.
Ποια θεωρείτε ως την κορυφαία στιγμή στην πορεία της μπάντας έως σήμερα; Θα θυμάμαι για πάντα την μέρα που παίξαμε support στον Bo Diddley στο Βέλγιο, το 2008. Εκείνος καθόταν backstage σε μία καρέκλα με ροδάκια, ήταν τόσο καλός και γενναιόδωρος μαζί μας. Ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα είδωλά μας! Στην αρχή διστάζαμε να ανοίξουμε την συναυλία του, όταν μας το πρότειναν δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε, και εκείνος είπε τα καλύτερα για την εμφάνισή μας. Ύστερα από δύο εβδομάδες έφυγε από την ζωή. Ήταν μεγάλη τιμή και χαρά για εμάς να μοιραστούμε την ίδια σκηνή μαζί του.
Ποιοι άλλοι διαμόρφωσαν το δικό σας μουσικό σύμπαν; Μας επηρέασε πάρα πολύ η μουσική των μαύρων, τα rhythm ‘n blues, τα blues, το rock ‘n roll, η soul, επίσης το rockabilly, η country, όπως είπα και προηγουμένως ο Bo Diddley, ο Chuck Berry, ο Eddie Cochran, ο Art Neville, o Arthur Alexander, ο George Jones, o Hank Williams, o T Bone Walker και πολλοί ακόμη άλλοι. Ξέρετε, δεν παίζουμε μόνο το rockabilly των λευκών – όταν ακούω τον Thurston Harris ανατριχιάζω.
Ποιο από τα δικά σας τραγούδια θεωρείτε πιθανό να εμπνεύσει άλλους μουσικούς; Είναι προφανές ότι το “Drinkin Gazoline” είναι το πιο γνωστό αλλά και πολυδιασκευασμένο κομμάτι μας από άλλες μπάντες.
Ποια τραγούδια παίζετε στις πρόβες εκτός από τα δικά σας; Έχουμε «πειράξει» είναι το «I am a fool to care», του Art Neville. Μας αρεσει πάρα πολύ το μουσικό μοτίβο και οι στίχοι του. Στο πρώτο μας άλμπουμ είχαμε άλλη μία διασκευή, το «It ain’t the meat» των The Swallows, ενώ έχουμε επίσης διασκευάσει και το «30 days» του Chuck Berry.
Ποιο φαντάζεστε ότι είναι το ιδανικό stage για τους Βaboons; Το Whisky A Go Go! Και ο τελικός του Super Bowl, για να ζήσουμε ολοκληρωμένο το αμερικανικό όνειρο.
Το “Drinking Gazoline” έχει ξεπεράσει τα 5.000.000 views. Που λέτε να οφείλεται η τεράστια απήχησή του; Ίσως επειδή είναι ένα απλό σε δομή τραγούδι, παιγμένο με το σύστημα 12 bar blues, μπορεί ωστόσο να παιχτεί και με έναν πιο rock n roll τρόπο. Φαίνεται ότι έχει απήχηση σε πολύ κόσμο που μπορεί να έχει βιώσει έναν δύσκολο χωρισμό. Το τραγούδι αναφέρεται σε μια ιστορία χωρισμού, μια μικρή διαδρομή από τον παράδεισο στην κόλαση με την οποία ταυτίζονται πολλοί άνθρωποι. Και επίσης έχουμε γυρίσει και ένα πολύ ωραίο clip!
Αν είχατε μια χρονομηχανή, σε ποια χωροχρονική στιγμή θα ταξιδεύατε; Θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω στην εποχή που ο Johnny Cash έδινε συναυλία για τους φυλακισμένους. Βλέποντας τα video της συναυλίας ανατριχιάζεις παρατηρώντας τους φύλακες να βρίσκονται αριστερά και δεξιά. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να βρισκόμασταν σε κάποιο live των Little Richard, Larry Williams…
Με ποια μπάντα ή καλλιτέχνη θα θέλατε να παίξετε παρέα σε κάποια σκηνή ή ακόμη και στο στούντιο; Με την Dolly Parton! Τι όμορφα που θα ήταν να πίναμε καφέ, να τρώγαμε μπισκότα και μετά να παίζαμε μουσική! Γιατί όχι; Και με την Rut Brandt αν και δυστυχώς έφυγε από την ζωή το 2006, και φυσικά με τον David Hidalgo των Los Lobos! Τέλος, θα ευχαριστιόμασταν πολύ μία συνεργασία με τον JD McPherson με τον οποίο έχουμε μοιραστεί κατά καιρούς στην ίδια σκηνή.
Τι να περιμένουμε λοιπόν από τους Baboons στις 21 Οκτωβρίου στο Gagarin 205; Ας πούμε ότι θα ροκάρουμε πάρα πολύ και μετά θα φάμε και ένα ωραίο σουβλάκι!