Ένας Κρητικός, ένας Θεσσαλός κι ένας Επτανήσιος συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 2013 κι αποφάσισαν να τζαμάρουν, κουβαλώντας ο καθένας τις μουσικές παραδόσεις της ιδιαίτερης πατρίδας του αλλά και μοιράζοντας μεταξύ τους την αγάπη τους για τον βαρύ ήχο. Βαπτίστηκαν Babel Trio, το 2017 κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα και ψηφιακά το ντεμπούτο τους, Roots Electrified, ενώ φέτος ήρθε και η πρώτη κυκλοφορία τους και σε φυσικό φορμά, το The Island of Cretal, από τη Labyrinth of Thoughts Records.
Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική τους “cretal” κι ακούγονται σαν την διασταύρωση του metal και του prog με τον Ψαραντώνη. Ζητήσαμε από τα τρία μέλη της μπάντας να επιλέξουν τους πέντε δίσκους που τους σημάδεψαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και δεν πέσαμε καθόλου από τα σύννεφα που και οι τρεις επέλεξαν το ντεμπούτο των Black Sabbath.
Δισκάρα! Από τα πρώτα heavy πράγματα που άκουσα. Σκοτεινό με υπόγειες υπερ-ριφάρες. Μπορώ να το τραγουδάω σχεδόν όλο στο μυαλό μου.
Δεν έχω να πω κάτι γι’ αυτό τον δίσκο…Ο Ronnie James Dio είναι θεός, ο Vinny Appice έχει παίξει επικά drums και riffs που «σκοτώνουν». Από τους ελάχιστους δίσκους που αναπάντεχα θα παίξω air drums!
Ωδή στο stoner. Η έκθεση σ’ αυτά τα riffs και τον ήχο ή θα με βρει να τον ακούω καθισμένος σε μία πολυθρόνα με το κεφάλι ριγμένο πίσω σε κατάσταση νιρβάνας ή κατεδαφίζοντας κτίρια με βαριοπούλα.
Ένα αριστούργημα πολυρυθμίας και πολυτονίας αρκετά ανατρεπτικό, ικανό να σου κάψει αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα και να επηρεάσει τα έγκατα του υποσυνείδητού σου. Εξαρτάται πως θα το αντιμετωπίσεις!
Αυτός ο δίσκος μου έχει διεγείρει ανεπανόρθωτα την φαντασία από την πρώτη φορά που τον άκουσα. Αναρωτιέμαι αν τελικά κατά βάθος είμαστε ζώα…
Μία από τις καλύτερες ροκ μπάντες όλων των εποχών. Σε αυτό το άλμπουμ φαίνεται η ποικιλομορφία τους. Η πρώτη μεριά του δίσκου είναι σκληρή με ριφάρες και μπλουζ παραλλαγές και η δεύτερη πιο ακουστική, με επιρροές από κάντρι μέχρι ινδική μουσική. Τι άλλο να ζητήσεις;
Οι Αrea είναι ένα ιταλικό prog rock jazz γκρουπ το οποίο πειραματίστηκε και με παραδοσιακά στοιχεία από την Μεσόγειο και βεβαίως από την ελληνική παράδοση, μιας και ο τραγουδιστής του ήταν ο φοβερός και τρομερός Demetrio Stratos. Με το που αρχίζει το πρώτο κομμάτι του δίσκου καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται όντως για πρωτοπορία μιας και ο δίσκος έγινε το 1974!
Η αρχή! Αν σκεφτείς ποσά μουσικά στιλ έχει επηρεαστεί αυτό το άλμπουμ και το ηχογράφησαν οι τύποι σε 8 ώρες μόνο, ε, τι άλλο να πεις περισσότερο;
Είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασα με κρητική μουσική και ομολογώ πως δεν ήξερα τίποτα ούτε για την μουσική ούτε για τον Ψαραντώνη! Με τράβηξε το εξώφυλλο και η χαμηλή τιμή του. Tο άλμπουμ είναι μόνο μουσική, με τον Ψαραντώνη να παίζει λύρες, μαντολίνα και να δείχνει πως μια παραδοσιακή μουσική μπορεί να αγγίξει όλον τον κόσμο με την απλότητα της και την αλήθεια της μέσα από έναν πραγματικό γνώστη της.
Ίσως το καλύτερο άλμπουμ των Floyd, για μένα. Οι στίχοι, η μουσική, η θεματολογία, όλα τέλεια. Μπορείς να το ακούς με τις ώρες χωρίς να σε κουράζει και πάντα να βρίσκεις κάτι που να μην το είχες προσέξει πριν. Επίσης, η παραγωγή του άλμπουμ είναι ανεπανάληπτη. Χρησιμοποιήθηκαν οι πιο εξελιγμένες τεχνικές που είχαν χρησιμοποιηθεί σε ροκ άλμπουμ εκείνη την εποχή.
Στον κύριο όγκο των παλιών ηχογραφήσεων της Κρήτης, πάντα άκουγα κάτι πολύ σύγχρονο και proggresive.
Το πρώτο heavy και παντοτινό.
Ωωωωωωω….Έχω οπαδική σύνδεση με τα ριφ του Buzz Osborne και του Dale Crover.
Τρύπες live. Για όσους είχαμε την εμπειρία δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.
Η ταινία με σημάδεψε και το σάουντρακ με χαράκωσε.