Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα την τύχη να μεγαλώνω σε ένα σπίτι με βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία. Για μένα αυτό ήταν το καταφύγιό μου, η δίοδος στον κόσμο της φαντασίας και του παραμυθιού που πάντα είχα την ανάγκη να κατοικώ. Οι μύθοι του Αισώπου, τα παραμύθια του Άντερσεν, η Ελληνική Μυθολογία ήταν τα συχνότερα ταξίδια μου και οι ιστορίες τους είναι βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μου μα αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ένα βιβλίο με ιστορίες από τα έργα του Σαίξπηρ. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το θέατρο και από τότε θυμάμαι τον Πουκ, τον Όμπερον και την Τιτάνια να στοιχειώνουν τα παιδικά μου όνειρα. Αυτό το βιβλίο νομίζω έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα αγάπη μου για το θέατρο, για την Αγγλία, για το Σαίξπηρ και την άρνηση να μεγαλώσω.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Αν και ήταν πάνω από 1200 πυκνογραμμένες σελίδες και είχα μόνο μια βδομάδα να το διαβάσω, όσες φορές χρειάστηκε να ανατρέξω στην πορεία σε αυτό, όσες αναγνώσεις χρειάστηκε να κάνουμε στο μεγαλύτερο μέρος του μέχρι την τελική παράσταση, ήταν ένα βιβλίο που πάντα είχε κάτι καινούργιο να μου αποκαλύψει για τους συναρπαστικούς και σκοτεινούς χαρακτήρες του, για την υπέροχη και εξωφρενική πλοκή του, για το καταιγιστικό γράψιμό του. Το Αρμαντέιλ του Γουϊλκι Κόλλινς το κουβαλάω ακόμα μέσα μου και τα μαγικά του τοπία με στοιχειώνουν. Μεγάλο ρόλο, φυσικά, έπαιξε και το πόσο υπέροχα μεταφέρθηκε στη σκηνή από τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη στη σκηνοθεσία. Μια τετράωρη παράσταση που σε βύθιζε στη Βικτωριανή εποχή σαν να διαβάζεις το ίδιο το βιβλίο. Το έχω σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου κι όποτε το κοιτώ, σχεδόν το ακούω να αναπνέει μαζί με τους ήρωές του.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Όχι, ακριβώς. Από όσο θυμάμαι τουλάχιστον. Όμως ένα «χειροποίητο» βιβλίο, που γράφτηκε και εικονογραφήθηκε προσωπικά για μένα, με έκανε να νιώσω πολύ ανόητος – εκτός των άλλων. Ήταν η ιστορία μιας γνωριμίας, η ομολογία ενός έρωτα και το μυστικό που έμεινε για πάντα φυλαγμένο σε αισθήματα που εκφράστηκαν με λέξεις και εικόνες. Είναι ένα από τα πιο υπέροχα και συγκινητικά δώρα που μου έχουν κάνει, σαν ένα κομμάτι καρδιάς που κόπηκε και μεταμορφώθηκε σε σελίδες αγάπης. Μακάρι κάποτε να μπορούσα να το «εκδώσω» – μα τότε ίσως λύνονταν τα μάγια και έχανε την αξία του.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό μια και πάντα είμαι φανατικός αναγνώστης και θαυμάζω τους μεγάλους συγγραφείς. Δε θα έμπαινα ποτέ στη θέση τους, δε θα διεκδικούσα ούτε σαν σκέψη ένα μερίδιο του ταλέντου τους. Σαφώς κι υπάρχουν βιβλία που έχω λατρέψει, που με έχουν σημαδέψει, που με κάνουν να ταυτίζομαι και να αιωρούμαι μεταξύ δύο κόσμων όσο τα διαβάζω. Πρόσφατα, ξαναδιάβασα τις Μεγάλες Προσδοκίες του Ντίκενς και πέραν όλων, αυτήν τη φορά θαύμασα και το πόσο σύγχρονη είναι η γραφή του, πόσο η διαχρονικότητα της σκέψης του σου προκαλεί θαυμασμό και σχεδόν αμηχανία. Η ενασχόλησή μου όμως με τη μετάφραση του Πιθήκου του Κάφκα, του Κόλιν Τίβαν, το οποίο είναι βασισμένο στο Αναφορά σε μια Ακαδημία του Φραντς Κάφκα και είναι το έργο που θα παρουσιάσουμε στο Από Μηχανής Θέατρο, σε σκηνοθεσία Άκι Βλουτή, με έκανε να βουτήξω πιο βαθιά στον κόσμο του Κάφκα και ανακαλύπτοντας όλο και περισσότερο τον παράξενο κόσμο του, θα μπορούσα να πω ότι θα ήθελα πολύ να είχα την ικανότητα έστω για μια φορά στη ζωή μου να γράψω ένα τόσο σπουδαίο και επίκαιρο κείμενο, με έναν τόσο άμεσο, απλό και ουσιαστικό τρόπο. Ένα κείμενο που θα διαβάζεται πολλές γενιές μετά και διαρκώς θα φωτίζονται οι διαφορετικές του πλευρές και εικόνες σαν να έχει μόλις γραφτεί, σαν να αφορά το τώρα – για πάντα.
Ο Χάρης Αττώνης φέτος θα παίξει στο μονόλογο “Ο Πίθηκος του Κάφκα” του Κόλιν Τίβαν σε σκηνοθεσία του Άκι Βλουτή. Από 14 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο Από Μηχανής Θέατρο. Επίσης, στην παράσταση “Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά – Ένας δολοφόνος στο Τόκυο” των Σύλλα Τζουμέρκα και Γιούλας Μπούνταλη, από το μυθιστόρημα “Λύτρα για τον Βασιλιά” του Eντ ΜακΜπέιν στο οποίο βασίστηκε και η ταινία του Κουροσάβα “Ο Δολοφόνος του Τόκυο” που θα παρουσιαστή στη Στέγη – Onassis Cultural Centre, 25-30 Δεκεμβρίου 2016 και 2-8 Ιανουαρίου 2017.