Αγγελική, απ’ όσο γνωρίζω βρέθηκες στη μουσική από πλάγιο δρόμο. Θέλεις να μου πεις την ιστορία αναλυτικά; Έχω σπουδάσει μοριακή βιολογία, κι έχω διδακτορικό στη μοριακή ογκολογία, μέσω της Ιατρικής Αθηνών. Παράλληλα όμως ασχολιόμουν και με τη μουσική. Αρχικά με το κλασικό τραγούδι, αλλά λοξοδρόμησα σε μουσικές που μου έδιναν πιο έντονες ψυχικές δονήσεις και φόρτιση, πολυφωνικά ηπειρώτικα. Μετά έμαθα την ύπαρξη των εργαστηρίων του Ross Daly, του Λαβύρινθου, όπου έκανα βουλγάρικα και παραδοσιακά κρουστά. Αργότερα ήρθε και το μικρόβιο της τζαζ, ενώ άρχισα να ανακαλύπτω πως η φωνή έχει φοβερές δυνατότητες, αρκεί να τη χρησιμοποιήσεις σαν όργανο, να εκφράζεις το συναίσθημα και τον ψυχισμό σου με ήχους, και να λες παράλληλα τις δικές σου ιστορίες μέσα από το κάθε τραγούδι. Εκείνη την περίοδο έγινε ένα μικρό μπλέξιμο και δεν ήξερα πού ανήκα. Παραδοσιακή μουσική; Τζαζ; Αυτοσχεδιασμός; Το 2007 ξεκίνησα το πρότζεκτ Colpo Grosso, που κατέληξε στους Buzz Bastardz. Νομίζω πως όλοι οι μουσικοί μας είναι δεξιοτέχνες, με αυθεντικότητα και γνώση σε αυτό που κάνουν. Είναι ένα πρότζεκτ πολυμορφικό, πολυηχητικό και πολύγλωσσο.
Τι σε ώθησε στη τζαζ; Είχα καθηγήτρια φωνητικής τη Σοφία Νοητή. Αυτή μου πρότεινε να αρχίσω να ασχολούμαι με τζαζ ρεπερτόριο. Πήγα στο ωδείο Atheneum και ξεκίνησα μαθήματα με το Σύλβιο Σύρρο, κι από κει αναπόφευκτα ξεκίνησα αυτό το ταξίδι. Όσο περισσότερο μπαίνεις στη γνώση, τόσο πιο μικρός αισθάνεσαι, αλλά και τόσο περισσότερο αχόρταγος, θέλεις να «φας» κι άλλο… Μπορεί να αγχωθείς, βέβαια, αλλά κι αυτό έχει το ενδιαφέρον του. Αρχίζεις και πελαγοδρομείς, αλλά ευτυχώς υπάρχουν οι δάσκαλοι, οι φίλοι μουσικοί, αλλά και οι μαθητές μου, που κι αυτοί είναι δάσκαλοί μου. Πρέπει να ακούς, να μαθαίνειςλ να αναπτύσσεις την αισθητική και τη μουσικότητά σου, αλλά παράλληλα πρέπει να συνδεδεμένος με το κέντρο σου, με τον πυρήνα σου.
Είναι αλήθεια πως όσο βλέπουμε την έκταση του αντικειμένου, τόσο συνειδητοποιούμε πόσο λίγα ξέρουμε γι αυτό. Ισχύει. Όμως το να βλέπουμε την έκταση, δεν πρέπει να μας αποκαρδιώνει, αλλά να μας ενθαρρύνει και να μας δίνει δύναμη. Ευτυχώς που υπάρχει τόσο μεγάλη έκταση, για να μπορούμε να αρχίσουμε να τη διατρέχουμε! Ευτυχώς που η μουσική είναι απέραντη.
Από την πρώτη φορά που σε είχα δει επί σκηνής, μου είχες προκαλέσει το ενδιαφέρον, γιατί έχεις μια ένταση και μια θεατρικότητα. Οποιοδήποτε κομμάτι και να ερμηνεύσω, αν δεν μπορώ να το υπηρετήσω, δεν το αγγίζω. Έχω τρελό άγχος στη σκηνή, και υπερένταση. Έχω ενέργεια που δεν ξέρω αν μπορώ να τη χαλιναγωγήσω – μάλλον δεν μπορώ. Ίσως γι’ αυτό να είμαι υπερ-εκφραστική και υπερκινητική. Κάθε κομμάτι που λέω, λέει πάντα κάτι για μένα. Είναι αυτοβιογραφικό. Θα μου πεις, και τα τσιγγάνικα που λέω είναι αυτοβιογραφικά; Κι όμως, μερικές φορές ενωνόμαστε με κάποιες μουσικούς και ήχους, με τρόπο που κι εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω.
Η επιστήμη σου, δεν θα σε οδηγούσε σε ένα δρόμο πιο σίγουρο, ή τέλος πάντων με λιγότερα σκαμπανεβάσματα; Θα διαφωνήσω Γιώργο! Το στομάχι μου έσφιγγε κάθε φορά που μπορεί να μην έβγαινε κάποιο πείραμα, ή να έσπαγε κάποιο από τα «τζελάκια», ή να μην «έτρεχε» μια πρωτεΐνη. Γιατί στη βιολογία, όπως στις περισσότερες ανθρωποκεντρικές επιστήμες, έχεις να κάνεις με ζωντανούς οργανισμούς, άρα δεν είσαι σίγουρος για τίποτα. Δεν υπήρχε τίποτα στρωτό. Νομίζω πως γενικά όσοι άνθρωποι είναι ταγμένοι σε κάτι, έχουν πάντα άγχος και πάντα το μυαλό τους στροφάρει διαφορετικά. Παλεύεις κάθε μέρα για το καλύτερο…
Το έχεις κλείσει οριστικά αυτό το κεφάλαιο; Δεν μου μένει χρόνος πια να κάνω κάτι με τη βιολογία. Κάθε μέρα ασχολούμαι τόσο με τη μουσική, που δεν μένει χρόνος για κάτι άλλο. Την αναπολώ όμως, είναι μεγάλη μου αγάπη. Μου έφερνε ισορροπία, όταν ήμουνα στα εργαστήρια και πήγαινα στις πρόβες ή στα στούντιο και στις συναυλίες και μετά γύριζα πίσω. Δεν ξέρω, πραγματικά δεν ξέρω.
Έχεις ένα άλμπουμ που ολοκληρώθηκε πια, το έχεις πάρει στα χέρια σου. Έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι το μετά; Θέλω να χορτάσω αυτό που κάναμε, παράλληλα όμως κι αβίαστα βγαίνουν καινούριες συνθέσεις. Νά ‘μαστε καλά, μάλλον αυτές θα βρεθούν στη δεύτερη δουλειά μας. Αλλά προς το παρόν θέλω να ταξιδέψω με τα κομμάτια αυτού του δίσκου. Βήμα-βήμα, με πολλή αγάπη και συγκέντρωση…
Εάν, σε επίπεδο φαντασίωσης, μπορούσες να δουλέψεις με οποιοδήποτε μουσικό, ποιος θα ήταν αυτός; Πάρα πολλοί! Oum Kalthoum, Miles Davis, Frank Zappa, Coltrane, Γιάννη Χρήστου, Yma Sumac, Etta James…
Κανέναν εν ζωή ίσως; Ωχ, μόνο μακαρίτες είπα, ε; Κι εν ζωή είναι πάρα πολλοί. Θέλω να συνεργαστώ με όλους τους Έλληνες μουσικούς!
Ιδού, λοιπόν, ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ. Μου αρέσουν τα μουσικά μπλεξίματα που μπορεί να προκύψουν. Υπάρχουν νέα πρότζεκτ, καινούρια παιδιά με άποψη, σοβαρότητα και προτάσεις. Και πολλές τραγουδίστριες με εξαιρετικές φωνές. Μακάρι να είχαμε πολλές ζωές για να παίζαμε συνέχεια με όλους!
Λέω για τέλος να πάμε στην αρχή. Πού μεγάλωσες; Στην Πάτρα. Δραστήρια και πολύ όμορφα χρόνια. Με φιλίες, προσκοπισμό, εκδρομές, μουσικές… Ήμουν τυχερή, νομίζω.
Δευτέρα 6 Απριλίου