Μετά από μία πενταετία δισκογραφικής αποχής, οι BRMC επιστρέφουν με νέο δίσκο ηχογραφημένο στο Los Angeles. Όπως γράφουν και οι ίδιοι στο επίσημο site τους, ο δίσκος θα περιέχει από…φονικές α λα Cave μπαλάντες (“Haunt”) μέχρι το garage punk του πρώτου single. Είναι ιδέα μας ή ακούγονται πια σαν πιο φασαριόζικοι Kasabian…
Έρχονται από την Ιντιάνα, παίζουν κατά βάση progressive, αλλά το 2016 κυκλοφόρησαν το Zonkey, ένα άλμπουμ με μερικά από τα πιο ευφάνταστα mash-ups που μπορείτε να ακούσετε (προτείνουμε ανεπιφύλακτα το “National Loser Anthem”) και γι’ αυτό ανυπομονούμε να ακούσουμε τη νέα τους δουλειά, από την οποία έχει κυκλοφορήσει το παραπάνω πρώτο single (που δεν μας ενθουσίασε). Όπως δήλωσαν οι ίδιοι για το δίσκο: «Αποφασίσαμε για μία εβδομάδα να ζούμε, να τρώμε και να αναπνέουμε Umphrey’s McGee. Έχουμε τη φήμη της δυναμικής live μπάντας, αλλά παίρνουμε πολύ στα σοβαρά και το γράψιμο. Αυτός ο δίσκος επικεντρώνεται στο γράψιμο».
O Stuart Madoch αποφάσισε να επιχειρήσει να…λύσει τα ανθρώπινα προβλήματα μέσα από μία τριπλή κυκλοφορία. Το πρώτο EP κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2017 και τα δύο επόμενα αναμένονται στις 19 Ιανουαρίου και 16 Φεβρουαρίου αντίστοιχα. Όσον αφορά την πρώτη κυκλοφορία της μίνι τριλογίας που έχουμε ακούσει ήδη, δεν φαίνεται πως η μπάντα προτείνει κάτι καινούργιο, μας χάρισε ωστόσο το πιασάρικο σινγκλάκι “We Were Beautiful”, ενώ από το δεύτερο ep έχει κυκλοφορήσει ήδη το παραπάνω track που τους βρίσκει σε γνωστά μεν, αγαπημένο λημέρια δε.
Ενώ στο μεταξύ ενεπλάκη σε αρκετά project από το 2014 και την κυκλοφορία του Nikki Nack, η Merrill Garbus ανακοίνωσε την κυκλοφορία της επόμενης δουλειάς των Tune-Yards στην 4AD, στην οποία έχει γράψει τους στίχους ενώ την παραγωγή έχει αναλάβει ο επί χρόνια δεξί χέρι των Tune-Yards, Nate Brenner που πλέον αποτελεί επίσημο δεύτερο μέλος. Μετά το single “ABC 123” κυκλοφόρησαν και το παραπάνω κομμάτι για το οποίο η Garbus δήλωσε: «Μέρος της 80s παραγωγής προέκυψε από την επιθυμία τα φωνητικά να ακούγονται ρομποτικά, ίσως για να στέκονται απέναντι στην ειλικρίνεια των στίχων». We are the robots.
Πλάνα που μοιάζουν σαν σκηνή θρίλερ τη στιγμή της τεταμένης αγωνίας πριν την μεγάλη έκρηξη και καταλήγουν σε ένα ζηλευτό στούντιο με μινιμαλιστική ημι-ηλεκτρονική μουσική υπόκρουση είναι το δίλεπτο trailer για το νέο και ένατο δίσκο του ιδιοφυούς Γερμανού συνθέτη. Μάλιστα το στούντιο το έστησε ολόκληρο μόνος του, από το μικρότερο καλώδιο μέχρι την μεγαλύτερη κονσόλα, στο ιστορικό κτίριο Funkhaus του Βερολίνου. Μένει να ακούσουμε το τελικό αποτέλεσμα, αν και το όνομα του ως τώρα έχει αποδειχτεί εγγύηση.
Ακριβώς ένα χρόνο (παρά μία μέρα) από τον περσινό ομώνυμο δίσκο του, ο Ty Segall θα κυκλοφορήσει το Freedom’s Goblin, ενώ την ανακοίνωση που έκανε ο Conan O’Brien στην εκπομπή του. Έχει ήδη κυκλοφορήσει στο Bandcamp 5 από τα 19(!) κομμάτια του δίσκου. Ανάμεσά τους το παραπάνω cover στους Hot Chocolate -και στο οποίο ο Ty το παίζει Jack White.
Ορίστε και μία μπάντα που δεν χαρίζεται, χαιρετά μετά τιμών ισόποσα το φρενήρη θόρυβο των Sonic Youth αλλά και την ενέργεια και μελωδικότητα του καλιφορνέζικου punk και επιστρέφει στη δισκογραφία μετά από μία πενταετία και το An Object. Kάτι μας λέει ότι θα είναι (τουλάχιστον από άποψη ενέργειας) από τους πιο δυνατούς δίσκους που θα ακούσουμε το 2018.
H μεγάλη δύναμη του trap. Θα κυκλοφορήσουν ένα χρόνο μετά το Culture τη συνέχειά του. Τον Ιούλιο του 2017 είχαν δηλώσει σε συνέντευξή τους ότι το Culture II θα είναι «αριστούργημα».ν Γνωρίζουμε ήδη ότι σε αυτό θα περιλαμβάνεται και η παραπάνω συνεργασία τους με την Nicki Minaj και την Cardi B που κυκλοφορεί ήδη από τον Οκτώβριο του 2017 οπότε και προγραμματιζόταν να κυκλοφορήσει αρχικά ο δίσκος.
Αναμφισβήτητα από τους αξιότερους pop stars εκεί έξω, πέντε χρόνια μετά το διπλό The 20/20 Experience επιστρέφει με τον πέμπτο προσωπικό του δίσκο, με τον Timbaland και τον Pharell Williams ως παραγωγούς. O ίδιος δήλωσε πως «είναι εμπνευσμένος από τον γιο μου, τη σύζυγό μου, αλλά περισσότερο από κάθε άλλο δίσκο που έχω γράψει, από την γενέτειρά μου, το Tennessee» – και κάπως έτσι βγάζει νόημα και ο τίτλος του δίσκου. Το πρώτο single αποτελεί ένα μείγμα electro pop με κιθάρες και funk grooves στο μπάσο και φέρνει σε σημεία στο μυαλό τον Prince. Ο Ben Beaumont-Thomas της Guardian έδωσε πέντε αστεράκια στο τραγούδι, κάτι που προμηνύει αποθεωτικές κριτικές και για το album.
Οι αξιότεροι εκπρόσωποι της βρετανικής indie έκρηξης των 00s, ο Alex Kapranos και η παρέα του (που πλέον μετρά δύο νέα μέλη, Julian Corrie και Dino Bardot, με τον Nick McCarthy να έχει εγκαταλείψει τη μπάντα από το 2016) επιστρέφουν μετά το FFS (2015) και συνεργατικό τους δίσκο με τους Sparks, με νέα δουλειά σε παραγωγή του Philippe Zdar (Phoenix, Beastie Boys). To πρώτο ομώνυμο single τιμά τα synths και αναρωτιόμαστε αν με την ακρόαση του δίσκου θα αναφωνούμε “always ascending” ή “take me out”.
Ίσως ο πιο πολιτικοποιημένος δίσκος στη λίστα, μιας και ο frontman της μπάντας από την Βόρεια Καρολίνα, Mac McCaughan, δήλωσε για την επερχόμενη και πρώτη κυκλοφορία τους μετά το 2013 και το I Hate Music πως «πραγματεύεται το άγχος και την επιδείνωση των καταστάσεων μπροστά στον κυρίαρχο αυταρχισμό». Άλλη μία ηχηρή φωνή δηλαδή σε μία εποχή που χρειάζεται (ακόμη κι ας μην φέρνει τη λύση) μαζί με την indie και pop punk ενέργειά τους που μας θυμίζει τους Descendents δεν μας ακούγεται καθόλου άσχημη ιδέα.
Τον περασμένο Σεπτέμβρη αρκετά ταπεινά και συγκινητικά, η βρετανική μπάντα ανακοίνωσε τη διάλυσή της λέγοντας χαρακτηριστικά: «Θεωρούμε τους εαυτούς μας απίστευτα τυχερούς που καταφέραμε να ζήσουμε αυτό το όνειρο». Tον Οκτώβριο κυκλοφόρησαν το Punk Drunk and Trembling EP με τρία κομμάτια που ηχογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια των sessions για το προηγούμενο άλμπουμ τους, Boy King. Θέλοντας να ευχαριστήσουν τους fans τους με έναν πιο ολοκληρωμένο τρόπο, αφήνουν ως κύκνειο άσμα την παραπάνω κυκλοφορία, στην οποία θα περιλαμβάνονται 13 live ηχογραφήσεις στα ιστορικά RAK Studios ισάριθμων τραγουδιών από τα πέντε studio albums της μπάντας.
Η avant-garde ιέρεια Laurie Anderson συναντά το κουαρτέτο εγχόρδων Kronos Quartet, σε ένα έργο που η Anderson εμπνεύστηκε από την εμπειρία του τυφώνα Sandy. Όπως δήλωσε «πρόκειται για ιστορίες με ρυθμό. Πάντα συναρπάζομαι από την πολύπλοκη σχέση των λέξεων με τη μουσική, είτε σε στίχους τραγουδιών, είτε σε υπέρτιτλους είτε σε voice over. Στο Landfall, τα εργαλεία μυούνται στη γλώσσα μέσω του νέου λογισμικού κειμένων. Το μείγμα ηλεκτρονικών και ακουστικών έγχορδων οργάνων κυριαρχεί ηχητικά στο Landfall».
Ξυπνάει όπως φαίνεται φέτος η ΝΜΕ γενιά των 00s, μιας και μετά τους Franz Ferdinand, δίσκο αναμένουμε και από τους Σκωτσέζους Fratellis, δύο χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά, Eye Wide, Tongue Tide, με το πρώτο single να έχει κυκλοφορήσει ήδη, ενώ ανακοίνωσαν και αμερικανική περιοδεία τον Απρίλιο και τον Μάιο. Ελπίζουμε ο δίσκος να μην είναι σαν τον τίτλο του πρώτου single.
Ο Robert Pollard συνεχίζει απτόητος να βγάζει δίσκους, ακόμη και αφότου έχει κυριολεκτικά εκατοστήσει τις κυκλοφορίες του ήδη από πέρυσι με τα August Cake και How Do You Spell Heaven. Τα 15 κομμάτια που θα περιλαμβάνονται στη νέα δουλειά των πατέρων του lo-fi, Space Gun, προέκυψαν κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους για το August By Cake, που βρήκε τη μπάντα με νέο line up. Όσον αφορά το τι ενέπνευσε τη γραφή αυτών των κομματιών, εδώ θα βρει κανείς από…καγκουρό μέχρι τους Wire όπως έχουν δηλώσει οι ίδιοι.
Tον περασμένο Οκτώβριο δήλωσαν πως δεν θα κυκλοφορήσουν άλλη δουλειά. Έναν μήνα αργότερα ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του 13ου δίσκου τους αλλά και μία μεγάλη βρετανική περιοδεία, χαρακτηρίζοντας το δίσκο «μελαγχολία στη μεγάλη οθόνη» και συμπληρώνοντας πως «τα βασικά θέματα του Resistance Is Futile είναι η μνήμη και η απώλεια, η ξεχασμένη ιστορία, η μπερδεμένη πραγματικότητα και η τέχνη ως καταφύγιο και έμπνευση». Στο βίντεο-teaser του δίσκου βλέπουμε γραμμένη τη δήλωση: «Η ζωή είναι μνήμη. Εξαιρουμένης της παρούσας στιγμής που περνάει τόσο γρήγορα που σχεδόν δεν την πιάνεις».
My Bloody Valentine – Ο Kevin Shields σε συνέντευξή του στο Pitchfork τον περασμένο Νοέμβριο δήλωσε πως θα ακούσουμε 100% νέα δουλειά μέσα στο 2018 και πως ξεκίνησε ως ep αλλά τελικά, θα έχει διάρκεια τουλάχιστον 40 λεπτά, επομένως και θα είναι full length album. Ελπίζουμε να μην μας απογοητεύσουν όπως οι RIDE πέρυσι…
Jack White – Boarding House Reach – Toν περασμένο Νοέμβριο δήλωσε πως η επερχόμενη δουλειά του «είναι καλή μουσική για κηπουρική, για ταράτσες, για πίσω αυλές» και πως μένει να το ακούσει λίγο πιο προσεκτικά ο ίδιος. Έχει κυκλοφορήσει ήδη ένα τετράλεπτο teaser του δίσκου, με ένα μυστήριο mash-up κομματιών. Ελπίζουμε αυτή τη φορά ο ιδιοφυής μουσικός να διαψεύσει τον ισχυρισμό πως οι σόλο δουλειές του είναι και οι πιο αδύναμες από όσα άλλα projects έχει βάλει το χεράκι του.
Arctic Monkeys – Με την τελευταία τους δουλειά, ΑΜ (2013), κατάφεραν να παίζουν ασταμάτητα σε mainstream επίπεδο, αλλά και να βρίσκονται σε περίοπτη θέση στο mp3 ενός κοινού που αγνοεί τι σημαίνουν τα αρχικά ΝΜΕ. Στο μεταξύ, ο Alex Turner έβγαλε δεύτερο δίσκο με τους Last Shadow Puppets (Everything You’ve Come To Expect, 2016), και ο Matt Helders έπαιξε μαζί με τον Josh Homme και τον Iggy Pop στο Post Pop Depression (2016). Ο Nick O’Malley σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε πως ο δίσκος θα βγει το 2018 «αλλιώς, θα έχουμε πρόβλημα». Ποιος ξέρει, ίσως μετά την επιτυχία του ΑΜ, να ακούσουμε μέχρι και electro pop χιτάκια από τις «Μαϊμούδες».
Courtney Barnett – Κέρδισε τις εντυπώσεις το 2015 με το ντεμπούτο της Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit (2015) και τη χρονιά που πέρασε μαζί με τον Kurt Vile κυκλοφόρησε το Lotta Sea Lice, μία από τις πιο ταιριαστές συνεργασίες που έχουμε ακούσει εδώ και πολύ καιρό. Πρόσφατα δήλωσε πως το 2016 είχε ηχογραφήσει υλικό για το δεύτερο σόλο δίσκο της αλλά πως στο μεταξύ έκανε αρκετές δεύτερες σκέψεις πάνω σε αυτό. Εμείς πάλι δεν τη φοβόμαστε.
Vampire Weekend – Mitsubishi Macchiato – Μετά την επιτυχία του Modern Vampires of the City (2013), υπάρχει ήδη μία κινητικότητα από πέρυσι για νέα δουλειά από τους Νεοϋορκέζους, με τον frontman Ezra Koenig να απαντά σε tweet ενός fan πως «Η δουλειά είναι έτοιμη κατά 80%, αλλά το άλλο 20% είναι πάντα το δυσκολότερο». Στο μεταξύ, έχει ήδη από πέρυσι αποκαλύψει τον πιθανό τίτλο του album με το παρακάτω post στο Instagram:
Father John Misty – Μπορεί η τελευταία δουλειά του, Pure Comedy, να μην έχει κλείσει καλά καλά χρόνο και να φιγούραρε στις περισσότερες year end lists του 2017, αλλά αυτό καθόλου δεν πτοεί τον οπωσδήποτε πολύ φιλόδοξο κύριο Josh Tillman, ο οποίος δήλωσε σε συνέντευξή του στο Uncut τον περασμένο Νοέμβριο: «Το μεγαλύτερο μέρος του επερχόμενου δίσκου έχει γραφτεί σε μία περίοδο έξι εβδομάδων, σε μία φάση που ήμουν κάπως αποσυντονισμένος», ενώ είπε ακόμη πως «Θα είναι το πραγματικό I Love You, Honeybear αλλά χωρίς τον κυνισμό». Από πότε ο Misty βγαίνει και σε μη κυνική εκδοχή;
Car Seat Headrest – To 2016 έκαναν ένα σχετικό breakthrough με το Teens Of Denial που ήταν από τους δίσκους που ξεχώρισαν. Tον περασμένο Αύγουστο κυκλοφόρησαν ένα νέο κομμάτι το οποίο σύμφωνα με τον Will Toledo «είναι ένα κομμάτι κατά των φόνων». Αναμένουμε λοιπόν νεότερα από τους indie rockers από την Virginia.
David Byrne – Σε συνέντευξή του την περασμένη άνοιξη είπε πως η επόμενη δουλειά του αναμένεται στις αρχές αυτής της χρονιάς, ενώ σε αυτή συνεργάστηκε με τον Brian Eno: «Ο Brian με βοήθησε πολύ στον δίσκο τον οποίο τελειώνω τώρα».
Bruce Springsteen – Μπορεί να περιοδεύει ασταμάτητα, αλλά έχουμε να ακούσουμε καινούργιο στούντιο υλικό από το Αφεντικό από το 2012 και το Wrecking Ball. Η νέα δουλειά που γράφει λέγεται ότι θα είναι κοντά ηχητικά στα Devils and Dust και Tunnel of Love. Πρόσφατα στο Variety δήλωσε πως η μουσική του δίσκου «είναι επηρεασμένη από την ποπ των 70s της Νότιας Καλιφόρνιας. Glen Campbell, Jimmy Webb, Burt Bacharach, τέτοια πράγματα». Για να δούμε τι θα δούμε ακούσουμε…
Spiritualized – Τους περιμένουμε από πρόπερσι που δήλωναν σε tweets ότι θα βγάλουν δίσκο πέρυσι, ενώ και σε συνέντευξή του τον περασμένο Αύγουστο στο Quietus, ο Jason Pierce επιβεβαίωσε ότι δουλεύουν πάνω σε νέο υλικό. Οι space rockers ελπίζουμε να κρατήσουν την υπόσχεσή τους και να ακούσουμε νέα δουλειά τους μέσα στο 2018…
Kanye West – Turbo Grafx 16 – Άλλος ένας κύριος που περιμένουμε από πέρυσι, όπου και είχε δηλώσει απλά τον τίτλο της επερχόμενης δουλειάς του και καμία άλλη λεπτομέρεια. Είναι δύσκολη η ζωή με την Kim Kardashian…
Drake – Κυκλοφόρησε πέρυσι το πολύ ενδιαφέρον mixtape, More Life, αλλά τον περασμένο Αύγουστο δήλωσε σε ζωντανή εμφάνισή του: «Θα επιστρέψω στο Τορόντο για να κάνω νέο δίσκο, μόνο για σας». Το Νοέμβριο δε, έπαιξε live και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, αναζοπυρώνοντας τις φήμες για νέα δουλειά σύντομα:
Nicki Minaj – Αφήνει υπονοούμενα για νέα και τέταρτη δουλειά από τις αρχές του προηγούμενου έτους, αλλά το Μάρτιο κυκλοφόρησε τρία νέα κομμάτια (το παρακάτω, το “Changed” με τον Lil’ Wayne και το “Regeret In Your Tears”) δίνοντας παραπάνω ελπίδες, ενώ τον περασμένο Σεπτέμβριο σε συνέντευξη της στο Dazed χαρακτήρισε τον επόμενο δίσκο της «επικό», και συμπλήρωσε: «Σε αυτό το album δεν έχω βάλει ημερομηνία ή deadline. Δεν μπορώ να πω αν είναι 50, 80 ή 10% έτοιμο γιατί δεν το γνωρίζω».
The Breeders – Αν δεν γνωρίζετε τι εστί Breeders, σίγουρα γνωρίζετε τη μπάντα από την οποία προέρχεται η frontwoman τους που δεν είναι άλλη από τους Pixies όπου και εκτελούσε χρέη μπασίστριας. Με την τελευταία τους δουλειά να κυκλοφόρησε το 2008 (Mountain Battles), η Kim Deal σε πρόσφατη συνέντευξή της αποκάλυψε ότι θα κυκλοφορήσουν νέο δίσκο μέσα στη χρονιά και σε αυτό έχει βάλει το χεράκι του και ο Steve Albini. Ανυπομονούμε.