Αυτή την άνοιξη και καλοκαίρι, είχαμε την χαρά να υποδεχτούμε σπουδαία νέα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων. Διαλέγω, λοιπόν, κάποια ανάμεσά τους.
Μάρω Δούκα, Έλα να πούμε ψέματα
Το νέο μυθιστόρημα της Μάρως Δούκα ολοκληρώνει με ιδιοφυή, κατά τη γνώμη μου, τρόπο την τριλογία της Στις γραμμές του μύθου και της ιστορίας. Συγκινητικό και εμβληματικό, νυστέρι στην καρδιά του παρόντος και στην αφήγηση του παρελθόντος, είναι ένα βιβλίο που δουλεύει κυριολεκτικά μέσα σου, για πολύ καιρό μετά την πρώτη ανάγνωση.
Χρήστος Χωμενίδης, Νίκη
Με αφετηρία και αφορμή μια πραγματική ιστορία, την ιστορία της οικογένειάς του (κι όχι μόνο της μητέρας του), ο Χρήστος Χωμενίδης μιλάει για την ιστορία της Ελλάδας στον εικοστό αιώνα: από την Κωνσταντινούπολη στα προσφυγικά, από την στράτευση στους αγώνες της Αριστεράς στον Πόλεμο και από τον Εμφύλιο στην προδοσία των συντρόφων και τη βαθιά παρανομία, αυτό είναι το “οικογενειακό πλαίσιο” της Νίκης, του παιδιού αυτού που μεγάλωσε κι έκανε την δική του επανάσταση μέσα στην επανάσταση των μεγάλων και της Ιστορίας. Και μιλάει, τελικά, ο Χωμενίδης για το τι σημαίνει να αποφασίζεις εσύ ποια θα είναι η πραγματική ζωή που θα ζήσεις.
Ισίδωρος Ζουργός, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο
Το νέο βιβλίο του Ισίδωρου είναι ένα επίτευγμα συγγραφικής σύλληψης και λογοτεχνικής δικαίωσης. Η ιστορία του Ματίας Αλμοσίνο είναι η ιστορία της Ευρώπης στον 17ο αιώνα, ένα μανιφέστο ανθρωπισμού και μια καταβύθιση στην ανθρώπινη κατάσταση.
Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Νοέμβριος- 33 διηγήματα
33 διηγήματα που συμπυκνώνουν, σχεδόν σαν έργα ζωγραφικής, την κοσμοθεωρία του σπουδαίου αυτού Θεσσαλονικιού διηγηματογράφου.
Χάρης Βλαβιανός, Το αίμα νερό
Ποιητής που στρέφεται στην μυθοπλαστική λειτουργία του πεζογραφίας για να επιχειρήσει άλλη μια ανατομία του υλικού που τον έχει διαμορφώσει, καταφέρνει με το βιβλίο αυτό να διακινήσει στην ψυχή του αναγνώστη αισθήματα σχεδόν πρωτογενούς συγκίνησης και ταύτισης και να αγγίξει ένα πολύ ευρύτερο κοινό.