Δεν ήμουν ποτέ μεγάλη φαν σου, η τελευταία φορά που σε συμπάθησα, λιγάκι, στη μεγάλη οθόνη ήταν στο Girl Interrupted που σου χάρισε και το μοναδικό σου Όσκαρ για το ρόλο σου δίπλα στη Winona Ryder. Από τότε όμως έχουν περάσει 15 χρόνια και στο βιογραφικό σου γράφει ακόμα τη λέξη ηθοποιός. Όχι ότι δεν έχεις παίξει σε άλλες ταινίες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πραγματικά, πες μου με ποιον ακριβώς ποιοτικό τρόπο στήριξες αυτό το χρυσό αγαλματάκι που σου έδωσε τότε η Ακαδημία; Δανείζοντας τη φωνή σου σε ήρωες καρτούν (Shark Tale, Kung Fu Panda I-II-III); Φορώντας το σορτσάκι και τη μακριά ponytail της Lara Croft; Φέρνοντας τα πάνω-κάτω στη ζωή του Brad (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στη νευρωτική κομεντί Mr. and Mrs. Smith; Υποδυόμενη την ρεπόρτερ με το πλατινέ μαλλί στο ξεχασμένο ακόμα και από σένα, Life or something like it ή τη σέξυ γκόμενα στο blockbuster Gone in 60 Seconds;
Οι μοναδικές ταινίες με σένα στο cast τους που έχουν πάρει πάνω από επτά βαθμούς στο IMDB την τελευταία 15ετία, είναι το Changeling (2008) -και αυτό επειδή το σκηνοθέτησε ο Clint Eastwood που είναι από μόνος του εγγύηση- και το Kung Fu Panda στο οποίο, εντάξει τώρα, το να κάνεις τη φωνή της Tigress δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι κάτι που θα συζητάμε για χρόνια ως ένα από τα peaks της καριέρας σου. Εντάξει, θα παραδεχτώ ότι το Maleficent έχει πάρει καλές κριτικές και είμαι σίγουρη ότι ως κακιά μάγισσα θα μεγαλουργήσεις αλλά μεταξύ μας τώρα, όταν σε ρωτούσαν τι είδους ηθοποιός θέλεις να είσαι όταν κλείσεις τα 40 (σε έναν χρόνο δηλαδή), αυτή την υποκριτική καριέρα σκεφτόσουν; Η τελευταία ταινία με πρωταγωνίστρια εσένα, πριν το Maleficent, ήταν το Salt και κυκλοφόρησε το 2010. H τελευταία ΚΑΛΗ ταινία με πρωταγωνίστρια εσένα, δεν θυμάμαι…
Ξέρω ότι όλοι θα πέσουν να με φάνε και θα πουν ότι προτιμάς να είσαι αφοσιωμένη στην οικογένειά σου, στις ανθρωπιστικές σου ενέργειες, στα κοινά, στο να βοηθάς τους ευπαθείς, να περνάς μηνύματα θυσιάζοντας τις ιδιωτικές σου στιγμές προσκαλώντας έτσι όλες τις γυναίκες να κοιτάξουν κατάματα τον καρκίνο και να μην τον φοβηθούν, να πετάς μπηχτές δημόσια στις πρώην του συζύγου ή να ασχολείσαι με τη σκηνοθεσία (In the Land of Blood and Honey) και την παραγωγή παρά με την υποκριτική αλλά είμαι σίγουρη ότι ανάμεσα σε όλα αυτά, κάπου θα μπορούσε να υπάρχει και η Angelina που κάποτε μας εντυπωσίασε ως Lisa.
Στον ευχαριστήριο λόγο σου για το τιμητικό Όσκαρ «Jean Hersholt Humanitarian», που έλαβες πέρυσι ως αναγνώριση των όσων έχεις προσφέρει σε τόσο κόσμο στον πλανήτη, είπες ότι θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό που σου ζήτησε η μητέρα σου όσο ήταν ακόμη ζωντανή. Να είσαι πάντα χρήσιμη, όσο αυτό περνάει από το χέρι σου. Αναμφίβολα η ανθρωπιστική προσφορά σου είναι αξιέπαινη εγώ προσωπικά θα ήθελα να μην διαβάσω άλλο ένα άρθρο για σένα που θα αναλύει την παράξενη ψυχοσύνθεσή σου, ούτε να ακούσω άλλα σχόλια για το κατά πόσο τιμωρείς τον εαυτό σου και θυσιάζεσαι σαν ένας θηλυκός Ιησούς επειδή κουβαλάς μέσα σου πολλά τραύματα από το παρελθόν που δεν έχεις καταφέρει να επουλώσεις. Βούλωσέ τους τα στόματα, ή έστω, αφοσιώσου αποκλειστικά και μόνο στη σκηνοθεσία, την παραγωγή, την οικογένειά σου και τις ανθρωπιστικές σου πρωτοβουλίες. Αλλά να χαρείς, όχι άλλες ταινίες για τα Rotten Tomatoes, ούτε άλλα χαζά ρολάκια. Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου, διεκδίκησε το επόμενό σου Όσκαρ έτσι όπως θα μπαίνεις στην τέταρτη δεκαετία της ζωής σου και άσε τους ρόλους σε μέτριες ταινίες για αυτούς που έχουν όντως ανάγκη από ένα blockbuster στη φιλμογραφία τους. Δώσε μας μια ερμηνεία που θα κάνουμε χρόνια να ξεπεράσουμε. Αν μπορείς, δηλαδή.