Στα γρήγορα: Δεύτερο album για την μπάντα από την Atlanta στην Matador, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, Algiers.
Tην ακούσαμε: Τα gospel και soul φωνητικά μπλέκουν με την post punk και λίγο electro «νταρκίλα». Το αποτέλεσμα οπωσδήποτε σε κάνει να το εκτιμάς ως προς το ενδιαφέρον του εν λόγω πειραματισμού, με το μεν και το δε στοιχείο να ανοίγουν το δρόμο για έναν δικό τους trademark ήχο που περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί.
Τρέξε μακριά: Αν προτιμάς να πνίξεις το ζόφο σου σε μία πιο safe «νταρκίλα».
Τ’ είπες τώρα; «Οι Algiers έκαναν ένα δίσκο που είναι επίκαιρος και απαραίτητος, αλλά επίσης ελαφρόμυαλος και μπερδεμένος, που σε στιγμές γίνεται ένα πολιτικό μελόδραμα, υποτιμώντας τα ζητήματα που προσπαθεί να θίξει.» –Pitchfork
Να τ’ αφήσω; 86/100 –Metacritic