Στα γρήγορα: Το Wenu Wenu είναι το πέμπτο άλμπουμ του Σύριου Οmar Souleyman που ξαφνικά έκανε όλον τον εναλλακτικό κόσμο να ασχολείται μαζί του. ΓΙΑΤΙ;
Την ακούσαμε: Προς τι το hype, προς τι η παραγωγή του “πολύ” Κieran Hebden; Γιατί τον κάλεσαν στο περσινό Primavera Sound; Η μουσική του Omar Souleyman είναι ταμάμ (sic) για λίγο μετά το Πασχαλινό τραπέζι, όπου φορώντας φόρμα γκοφρέ, όπως λέει κι ο Καραμπεάζης, αρχίζεις και χωνεύεις τα κοκορέτσια και τα αρνιά. Ή αλλιώς θέλει κοντοσούβλι “για να δείξει”.
Τρέξε μακριά: Aν δε σου αρέσουν οι αμανέδες και η ανατολίτικη εποχή της Άντζελας και του ΛεΠα.
Τ΄είπες τώρα; “Από την στιγμή που πήρες τον Omar και τον τοποθέτησες στη συναυλία με τους χίπστερ και τους ανανήψαντες post μεταλλάδες με τις πολυμελείς οικογένειες, που γουστάρουνε πρόσκαιρα γυφτολαϊκά, ενώ μέχρι προχθές δεν είχαν ακόμη παραδεχτεί ότι τελικά η Άντζελα Δημητρίου και όχι οι Keep Shelly In Athens ή οι Rotting Christ κάνουν διεθνή καριέρα, δεν μπορείς παρά να περιμένεις να τους χορέψει στο ταψί”. Mic.gr.
Να τ’ αφήσω; 79/100 στο Metacritic.
