“Αυτό το σχέδιο είναι λάθος”: Αλέξης Ακριθάκης στη Λάρισα

Εγκαινιάζεται στη Λάρισα από τη γκαλερί CASK , τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, η έκθεση Αλέξης Ακριθάκης, “Αυτό το σχέδιο είναι λάθος”. Είναι η δεύτερη έκθεση αφιερωμένη στη δουλειά του Ακριθάκη που πραγματοποιείται στη Λάρισα και η πρώτη στην πόλη μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη. Παρουσιάζονται σε επιμέλεια του Αλέξιου Παπαζαχαρία, χαρακτηριστικά έργα της δεκαετίας του ’70, περίοδο κατά την οποία ο καλλιτέχνης διέμενε κυρίως στο Βερολίνο. Η περίοδος αυτή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα δημιουργική για τον καλλιτέχνη, αφού  συνυπάρχουν η ζωγραφική με τις κατασκευές, τα έργα σε χαρτί και τα βιβλία, ατελείωτα σημειώματα και σκέψεις, ποιήματα και εικόνες. Τη δεκαετία του ’70 επίσης καθιερώνεται η βαλίτσα, που θα αποτελέσει σήμα κατατεθέν για το έργο του και θα τον καταστήσει αναγνωρίσιμο στο ευρύ κοινό.

Τα έργα που φιλοξενούνται στην έκθεση, ζωγραφική, κατασκευές και σχέδια υπογραμμίζουν τη συνέπεια της γραφής του, την ποικιλομορφία του έργου του, τη στάση του απέναντι στο ερώτημα που ονομάζεται τέχνη και το παιχνίδι που ονομάζεται ζωή. Ανάμεσα στα έργα βρίσκεται και μία σειρά 31 σχεδίων που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό και ένα από αυτά δανείζει τον τίτλο του στην έκθεση. Ο επιμελητής αφιερώνει την έκθεση αυτή στη Φώφη Ακριθάκη.

[…]Το πενθήμερο 28 Μαΐου με 1η Ιουνίου 1976 ο Αλέξης Ακριθάκης φτιάχνει στο Βερολίνο μια σειρά σχεδίων με τετραγωνάκια τα οποία ο ίδιος περιγράφει ως “τίποτα το καινούργιο” ενώ όποια βαρυσήμαντη δήλωση για την τέχνη αντικαθίσταται με το “Έτσι παίζω.” Από την αρχή της καριέρας του μέχρι το τέλος της ζωής του ο Αλέξης Ακριθάκης μονίμως ανήσυχος δεν έπαψε να είναι αρνητικός απέναντι σε όποια μεθοδολογία και μεθόδευση απομάκρυνε την τέχνη από εκεί που ίδιος θεωρούσε πως πραγματικά ανήκει: στον καλλιτέχνη και το κοινό του. Η δημιουργία για τον Αλέξη Ακριθάκη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του, και η τέχνη του της ζωής. Το έργο του όπως και ο ίδιος αντιστέκεται την κατηγοριοποίηση και οποιαδήποτε συμβατική ταξινόμηση, μοιράζεται ανάμεσα στη γραφή και τη ζωγραφική αποδεικνύοντας πως τα δύο δεν έχουν μόνο ομοιότητες και διαφορές αλλά μπορούν να είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος. Γραφή, ζωγραφική, κατασκευές με ξύλα, σίδερα και ό,τι άλλο χρειαστεί αποτελούν τα εργαλεία μέσα από τα οποία ο καλλιτέχνης τη δεκαετία του ’70 θα δημιουργήσει ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του έργου του.[…]

(Αλέξιος Παπαζαχαρίας, απόσπασμα κειμένου από την έκδοση ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ, “Αυτό το σχέδιο είναι λάθος.”)