Αγάπες στο γκρεμνό, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ξύπνα, τα ρυάκια σέρνουν
το νερό μουρμουριστά∙
και τα δένδρα σειούνται, γέρνουν∙
κι η ψυχή μου πώς βαστά;