Επιστρέφει σε σόλο μονοπάτια. Ο τελευταίος των Μοϊκανών, Τζάκ Γουάιτ, μετά το επιτυχημένο Blunderbuss του 2012, χωρίς ν’αλλάξει την κλασική συνταγή με το δικό του προσωπικό ύφος, που αναμειγνύει Χέντριξ με Zeppelin ριφ και μας έδωσε μια πρώτη γεύση με το ιδιαίτερο High Ball Stepper, ένα τετράλεπτο ορχηστρικό πείραμα, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά. Λέω ορχηστρικό, γιατί δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τις τελείως αλλοιωμένες φωνές που ακούγονται ως φωνητικά, αφού δε μιλάμε για στίχους, αλλά για κάποιες “τζακγουαϊτικές” -πώς αλλιώς να τις πω- κραυγές
Και το όνομα αυτού: Lazaretto. Ο ίδιος ο Γουάιτ έχει αρκεστεί στο να πεί ότι ο δίσκος θα είναι πολυδιάστατος, χωρίς να σχεδιάζει το πως θα στυλιζάρει τη μουσική του. Απλά πράττει όπως του βγαίνει, ενστικτωδώς. Αναμένουμε ακόμη ένα κομμάτι στο τέλος του μήνα -το ομώνυμο- και το δίσκο στις αρχές Ιουνίου (στις 9 του μήνα) από τη δισκογραφική του ίδιου, την Third Man Records.
