Το πρότζεκτ είναι δοκιμασμένο και δεδομένα επιτυχημένο. “A Tribute to Leonard Cohen”, από τρεις γυναικείες φωνές που μάλλον δε θα ήταν οι πρώτες που θα έρχονταν στο μυαλό για να διασκευάσουν τον μεγάλο τροβαδούρο που έφυγε από τη ζωή το 2016. Αλλά ίσως εκεί οφείλεται και η γοητεία του.
Το αφιέρωμα γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017. Έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε επιλεγμένες παραστάσεις στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα γνωρίζοντας μεγάλή αποδοχή από το κοινό κι αποσπώντας εγκωμιαστικά reviews στα μουσικά (κι όχι μόνο) μίντια.
Το γκρουπ απαρτίζεται από τρεις μουσικούς και τρεις νέες τραγουδίστριες που ερμηνεύουν στιγμές από την πορεία του. Η εύθραυστη αθωότητα της Nalyssa Green, η βαθιά εκφραστική φωνή της Sugahspank! και η καλλιεργημένη και ευέλικτη φωνή της Lou is, πλαισιωμένες από τον ντράμερ Σεραφείμ Μπέλλο, τον Γιώργο Δελλή στα πλήκτρα, και τον Άδωνι Γουλιέλμο (Swing Shoes) στην κιθάρα συναντιούνται στη σκηνή κι επισκέπτονται κλασικές, αλλά κι απρόσμενες γωνίες, της ανεξάντλητης δισκογραφίας του Λέοναρντ Κοέν.
Μπορείτε να πάρετε μια γεύση εδώ…
Εν όψει της συναυλίας της 17ης Ιουλίου ζητήσαμε από τις τρεις ερμηνεύτριες να μας μιλήσουν για «το αγαπημένο τους τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν».
Οι επιλογές τους έχουν ενδιάφερον.
«Σιωπή. Υπομονή. Παράδοση. Ένας άθεος ποιητής κουρασμένος από τον ανήφορο, φθαρμένος από τον αγώνα της ζωής αυτής παραδίδει τον εαυτό στον Κύριο του οποίου την ύπαρξη έχει αρνηθεί, κάνει το Εγώ του πέρα και σωπαίνει , δίνοντας με ταπεινότητα πια χώρο και χρόνο στο φως να απλωθεί, στην αγάπη να γιατρέψει τις πληγές , στις καρδιές να ενωθούν και να σωθούν από το μαρτύριο. Από αυτό το σημείο της απόλυτης αποδοχής μπορεί να υπάρξει ο Θεός, ο Παράδεισος, η Λύτρωση. Εδώ θα σωπάσω αν είναι το θέλημά Σου, εδώ θα περιμένω καρτερικά μέχρι να έρθει η ώρα και τότε μόνο , τι ειρωνεία, θα μπορέσω να πιστέψω και να σε δοξάσω. Μέσα απ´τα σπασμένα μου κομμάτια, με τη φωνή μου αληθινή ,επειδή Εσύ το θέλησες ,θα αντηχήσει η χάρη σου σε όλο το γύρω και το μέσα μου· επειδή εγώ άφησα το Εγώ να σωπάσει και άκουσα επιτέλους το εσύ. “If it be your will” μια προσευχή από το Λέοναρντ Κόεν»
Απαιτούνται μεγάλες δόσεις μαγκιάς, απλότητας, αυθορμητισμού και ουσίας για να γράψει κανείς ένα σωστό blues κομμάτι, και το “Tower of Song” είναι ένα σωστό blues κομμάτι. Νομίζω δε, ότι αυτό το χαρακτηριστικό solo πλήκτρο, εντελώς λιτό και παιχνιδιαρικο, κρύβει δεκάδες βαθιά νοήματα. Όπως λέει κ ο ίδιος στο κοινό σε κάποιο λάιβ του «το βρήκα το νόημα της ζωής και είναι du ram dam dam de du ram dam».
Οι βαρκούλες κινούνται αργά πέρα δώθε και το ηλιοβασίλεμα πορτοκαλίζει τα πάντα. Ο χώρος μυρίζει τσάι, πορτοκάλια και αιωνιότητα. Μία στιγμή. Και είναι σα να πατάς το pause και να μένει εκεί για πάντα. Όλα γίνονται ένα. Η ομορφιά παίρνει τον πρώτο ρόλο χωρίς να τον έχει διεκδικήσει. Και βρίσκεται παντού. Ανάμεσα στα σκουπίδια και τα λουλούδια. Πάνω σε φύκια και πρωινές παιδικές φωνές. Και μέσα στο καθρεφτάκι όπου κοιτιέται η Suzanne. Το “Suzanne” του Κοέν είναι για μένα ένα τραγούδι ρευστό. Που κυλάει. Και ζεσταίνει την καρδιά. Αποτυπώνει κάτι γλυκό και απλό. Μια στιγμή στο χρόνο. Από τη μία μια γυναίκα από την άλλη ο Χριστός. Σκέψεις φευγαλέες, ήσυχες αλλά και τεράστιες. Χωρίς όμως να θέλουν να σου επιβληθούν ή να σε τρομάξουν. Πάνω σε μια μελωδία που θα μπορούσα με ευχαρίστηση να την τραγουδάω συνέχεια ώσπου να πεθάνω.