Στα γρήγορα: Σόλο ντεμπούτο για τον frontman των Parquet Courts, ένα χρόνο μετά τον τελευταίο δίσκο της μπάντας του, Human Performance, που κέρδισε σύσσωμα τα εύσημα του ξένου τύπου.
Την ακούσαμε: Εδώ ο Savage αφήνει στην άκρη την post punk ενέργεια και την νεοϋορκέζικη new wave δυναμικότητα των Parquet Courts για να αναδείξει μια πιο ευαίσθητη μουσική πτυχή του. Κατάγεται από το Texas κάτι που τιμάει αρκετά στο Thawing Dawn με τις country πινελιές να είναι φαρδιές, χωρίς ποτέ να δίνουν έναν αμιγώς country ήχο στο δίσκο, ενώ δεν λείπουν και τα chamber pop περάσματα (στο “Indian Style” και ένα από τα highlights του album), ένα ληθαργικό blues 8λεπτο track (“What Do I Do”) και ίσως η κορυφαία στιγμή των 45 αυτών λεπτών. Ο δίσκος κλείνει με ένα mash-up-τρίπτυχο στο ομώνυμο κομμάτι που από λυρικός τροβαδούρος στην παράδοση του Lou Reed (και γιατί όχι, του Stephin Merrit) περνά στην παράδοση του Dylan με μουσικά 70s ξεσπάσματα. Κι αν ο δίσκος παρουσιάζει μεγάλο μουσικό ενδιαφέρον, η ποιητική πένα του απογειώνει το σύνολο που οπωσδήποτε είναι μία πολύ περισσότερο “human performance” από οτιδήποτε έχουμε ακούσει από τους Parquet Courts.
Τρέξε μακριά: Αν η κατηγορία “singer-songwriter” είναι απάτητα για σένα εδάφη.
Τ’ είπες τώρα; «Όπως ο Bob Dylan είναι ποιητής, όπως ο D. Boon ήταν ποιητής, έτσι και ο Andrew Savage είναι ποιητής.» –Soundblab
Να τ’ αφήσω; Ανεπιφύλακτα και με τα μάτια κλειστά.