Φ για το φεστιβάλ, F για το μέλλον, Φutureβαλ ή και Futureval για το Φεστιβάλ του Μέλλοντός μας: σε αυτή τη συλλογιστική συνοψίζουν τα ιθύνοντα μυαλά των φετινών Δημητρίων τη φιλοσοφία του φεστιβάλ, που φέτος κλείνει τα 50 του χρόνια και με το πιθανότατα πιο νεωτεριστικό πρόγραμμα της ιστορίας του, κοιτάζει επιτέλους προς τα εκεί που πρέπει. Το εικαστικό της αφίσας, άλλωστε (μία κυοφορία) είναι ενδεικτικό της επιθυμητής νέας εποχής, μακριά από την εσωτερική κατανάλωση, την αρτηριοσκλήρωση και το αισθητικό «βόλεμα» μέσω της εύκολης ικανοποίησης μιας υποτιθέμενης μαζικότητας με «σιγουράκια». Αντί αυτών, τα φετινά Δημήτρια λειτουργούν «έξω από το κουτί», με στόχο τον επαναπροσδιορισμό τους ως θεσμό μέσω καίριων καλλιτεχνικών προτάσεων.
Η Popaganda βρέθηκε στη συνέντευξη Τύπου που ακόμη και σε σημειολογικό επίπεδο είχε να πει κάτι, εφόσον έγινε στο κέντρο της πόλης, στον πολυχώρο Ergon Agora (κάτι σαν μια μικρογραφία της περίφημης boqueria της Βαρκελώνης). Ραντεβού και πάλι στο Βορρά.
28 Σεπτεμβρίου (Θέατρο Αυλαία)
Το πρώτο θεατρικό έργο του Ευθύμη Φιλίππου, γραμμένο ως αλληλογραφία μεταξύ δύο ανδρών, για την πολυσυζητημένη ομάδα VASISTAS, ανεβαίνει σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, με την Αργυρώ Χιώτη να σκηνοθετεί. Για τα Αίματα, η σκηνή θα μεταμορφωθεί σε ρινγκ. Κυριολεκτικά. Weird Greek Theater, θα σκεφτούν μερικοί.
26 Σεπτεμβρίου 2015 – 28 Φεβρουαρίου 2016 (Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης)
Μέσα σε λίγα χρόνια και με «αστείο» budget το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης έχει ταξιδέψει σε 30 πόλεις της Ελλάδας και 30 χώρες του υπόλοιπου κόσμου, στην έδρα του το επισκέπτονται 35χιλ. άτομα/χρόνο, και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα είναι με διαφορά το πιο δημοφιλές μουσείο της πόλης. Και όλα αυτά υπό την καθοδήγηση του Βαγγέλη Ιωακειμίδη. ενός αμετανόητου οραματιστή (ή «ωραίου τρελού» αν προτιμάτε). Στη συγκλονιστική έκθεση FACES που σε ένα πιο δίκαιο κόσμο θα έπρεπε να περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν 32 πορτρετίστες απ´όλο τον κόσμο (Mikhailov, Darzacq, Corbijn, Teller, Strand, Hanjlova κ.α.), ανάμεσά τους 3 Έλληνες (Ιγνατιάδης, Καλαφάτης, Μάρκου). Και πολλές από τις εικόνες είναι τόσο δυνατές που έστω και για λίγο είναι ικανές να μετατοπίσουν τον συναισθηματικό σου άξονα. Για καλό το λέω αυτό.
29 Σεπτεμβρίου (Αίθουσα Δοκιμών της Κ.Ο.Θ.)
Ο ζωντανός θρύλος της εγχώριας τζαζ Σάκης Παπαδημητρίου γιορτάζει μαζί με τα Δημήτρια, και στη συναυλία «Πρώτη κίνηση – 50 χρόνια τραγούδια, συνθέσεις, αυτοσχεδιασμοί» θα παρουσιάσει ένα ανθολόγιο της ιλιγγιώδους συνθετικής του πορείας από τα 60s μέχρι και σήμερα. Απόλυτος σεβασμός και κάτι παραπάνω σε αυτόν τον πρωτομάστορα.
30 Σεπτεμβρίου (Σφαγεία)
Ως παιχνίδι παιχνίδι μνήμης, φωτός και σκιάς, φωτογραφίας και ήχου για την αλήθεια και τη λήθη, προσδιορίζει η χορογράφος Τζένη Αργυρίου το «Memoria Obscura: Αφανής Μνήμη», που εμπνεύστηκε από το φωτογραφικό λεύκωμα του Βαγγέλη Νικόπουλου, «Γρεβενά 1895 – 1975, ογδόντα χρόνια φωτογραφίες». Ερμηνεύει ο Επαμεινώνδας Δαμόπουλος, ενώ το παιχνίδι αναμένεται να κερδηθεί και από τα σκηνικά (φωτισμός, 3D φωτογραφίες και πολλά ακόμη καλούδια).
1 Οκτωβρίου (Γκαλερί και Μουσεία της Θεσσαλονίκης)
Η μεγάλη εικαστική νύχτα της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη μέρα του Οκτώβρη θα βρει όλες τις αίθουσες τέχνης ανοιχτές, ώστε οι επισκέπτες που θα επιδοθούν στον Εικαστικό Περίπατο να γνωρίσουν από κοντά τη «σκηνή» της πόλης.
2-4 Οκτωβρίου (Σφαγεία)
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και το Χοροθέατρο Οκτάνα σβήνουν 25 κεράκια με το έργο Ντυμένοι / Γυμνοί (ερμηνεύουν οι Τάσος Καραχάλιος και Γιάννης Νικολαΐδης ως σύγχρονοι Κάιν και Άβελ) που ανέβηκε πρώτη φορά το 2009, ενώ κέρδισε τις εντυπώσεις και σε σκηνές του εξωτερικού (Σεβίλλη, Λιουμπλιάνα, Μπολόνια). Μετά το χειροκρότημα, πείτε και χρόνια πολλά στα παιδιά.
3 Οκτωβρίου (Αίθουσα Δοκιμών της Κ.Ο.Θ.)
Έχοντας στο παλμαρέ του συνεργασίες με «θηρία» της jazz (Wynton Marsalis, Dianne Reeves, John Scofield, Betty Carter, Diana Krall, Harry Connick Jr.) δεν είναι να απορεί κανείς γιατί αναμένεται το αδιαχώρητο τόσο στο σεμινάριο που θα δώσει ο Gregory Hutchinson, ένας από τους καλύτερους jazz drummers στον κόσμο, όσο και στην επακόλουθη εμφάνισή του. Ετοιμαστείτε τα κάνουν τα μάτια σας «πουλάκια» ενώ θα προσπαθείτε να παρακολουθήσετε τον ταχυδακτυλουργικό τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις μπαγκέτες.
4 Οκτωβρίου (Θέατρο Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών)
Ο Silviu Purcarete, ηγέτης του Εθνικού Θεάτρου Ρουμανίας Radu Stanca, έρχεται στα Δημήτρια με τον αέρα ενός από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του ευρωπαϊκού θεάτρου, και μάλιστα με μια παράσταση (Οιδίποδας) που ήδη πέφτουν τα στοιχήματα για το πόσο μεγάλο στίγμα θα αφήσει στην τέχνη που αυτός ο μεγάλος θεατράνθρωπος υπηρετεί ευλαβικά.
7 Οκτωβρίου (Βlack Box)
Από τα πλέον ενδεικτικά events του νεωτεριστικού κλίματος των φετινών Δημητρίων. Τρεις έγκριτες μπάντες του εν Ελλάδι πειραματισμού, οι Silent Move, Sancho 003 και Underwater Chess, γράφουν το δικό τους soundtrack για avant garde και Dada ταινίες και μάλιστα θα τις παρουσιάσουν ζωντανά ενώ αυτές οι ταινίες (μεταξύ άλλων των Man Ray, Rene Clair, Viking Eggeling, Fernard Leger, Hans Richter) θα προβάλλονται. Το καλοκαίρι, πάντως, που κάτι αντίστοιχο έγινε στην Αθήνα με τους Mechanimal που έντυσαν μουσικά το Nosferatu, και όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
9-13 Οκτωβρίου (Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος)
Το Thessaloniki International Short Film Festival, «παιδί» του Γιάννη Ζαχόπουλου, κλείνει τα 9 και συνεχίζει να δίνει βήμα στο νέο αίμα των ανά τον κόσμο μικρομηκάδων. Φέτος υποβλήθηκαν 1480 (!) ταινίες, από τις οποίες επιλέχθηκαν οι 101. Όρεξη να ‘χει κανείς να βλέπει και να βλέπει και να βλέπει. (Ώρες προβολών: 17:00 – 20:00 & 21:00 – 00:00).
10 Οκτωβρίου (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)
Το πιο γερό χαρτί της φετινής διοργάνωσης, το οποίο οι ιθύνοντες προσπαθούσαν να κλείσουν επί μήνες ολόκληρους και τα κατάφεραν τελικά την τελευταία στιγμή (η ανακοίνωση έγινε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του μήνα). Ο φύσει αντισυμβατικός εικαστικός και χορογράφος Jan Fabre (που λόγω του εντυπωσιακά περιορισμένου μπάτζετ των φετινών Δημητρίων που δεν ξεπερνά τα 400 χιλ. ευρώ, έριξε το κασέ του στα τάρταρα και μπράβο του) θα «προσγειωθεί» στα Δημήτρια με το «Mount Olympus / 24h: Η αποθέωση της κουλτούρας της τραγωδίας», μία 24ωρη παράσταση που δοκιμάζει τα όρια του χρόνου και των αισθήσεων. Σπεύσατε για εισιτήρια. Θα γίνει το σώσε.
10 Οκτωβρίου (Θέατρο Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών)
Άξιο πνευματικό τέχνο του «πάπα του μινιμαλισμού» Philip Glass, o Βόκλερ Μπέρτελμαν ως Hauschka ταλαιπωρεί επί σκηνής το πιάνο του με κάθε κάθε λογής αντικείμενο, αλλά καταλήγει να φτιάχνει μουσική που με τον αβίαστο λυρισμό της θα κάνει και στη Θεσσαλονίκη τα τσιμέντα να ραγίσουν. Άχαστος.
16 Οκτωβρίου (Club Μύλου)
Με τη νέα του δουλειά The Spectacular Nowhere στις αποσκευές του, ο Manyfingers (κατά κόσμο Chris Cole) παντρεύει τη «Μπριστολ-ική» λυγμόλαλη ατμόσφαιρα με τη «σκοτεινιά» του Arvo Part. Κι αν η λέξη ατονικότητα σου φαίνεται κομματάκι βαριά, μη φοβού, στο Μύλο θα το κουνήσεις θες δε θες.
16-18 Οκτωβρίου (Θέατρο Αυλαία)
Το εμβληματικό μυθιστόρημα «Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη και με τη Δήμητρα Χατούπη να υποδύεται τη Ραραού, αυτή την ασίγαστη προσωπικότητα που ειδικά σε μια Ελλάδα που κοιμάται και νομίζει ότι σκίζει, φαντάζει κωμικοτραγικά επίκαιρη.
18 Οκτωβρίου (Fix Factory of Sound)
Επίσημη πρώτη με το νέο εξαμελές σχήμα, που φήμες το θέλουν ελαφρώς πιο ροκ σε σχέση με ό,τι έκανε στο πρόσφατο παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, ο Γιάννης Αγγελάκας παραμένει «ο μόνος Γιάννης που μετράει».
18 Οκτωβρίου (Θέατρο Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών)
Γιατί οι έρωτες πέφτουν με δύναμη πάνω σε τοίχους και θρυμματίζονται; Οικουμενικά ζητήματα σαν αυτό πραγματεύεται η γραμμένη το 1978 «Προδοσία» του Πίντερ που στη Θεσσαλονίκη θα πάρει σάρκα και οστά από τους Βέλγους μύστες του avant-garde, tgSTAN. Τελικά επιτρέπονται στον έρωτα όσα και στον πόλεμο; Τροφή για σκέψη.
