Φωτογραφία: Γιώτα Σιαπέρα
Φωτογραφία: Γιώτα Σιαπέρα
Oι Someone Who Isn’t Me (ή εν συντομία, S.W.I.M.), είναι μία τριμελής γυναικεία παρέα που αποδεικνύει ότι οι synth pop μελωδίες και το σινεμά τους πάνε πολύ. Απόδειξη, ότι ο πρώτος καρπός της σύμπραξής τους ήταν η πρωτότυπη μουσική επένδυση στην βωβή ελληνική ταινία «Αστέρω»(1929) του Δ. Γαζιάδη που έπαιξαν live στο 16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου το 2015. Και οι κινηματογραφικές μουσικές τους περιπέτειες δε σταματούν εδώ, καθώς, το πρώτο τους single, “Αναζήτηση (Never Find It)” γράφτηκε για τους τίτλους τέλους της βραβευμένης στο BFI London Film Festival ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη, Chevalier. To πρώτο τους EP, Stop And Remember/Leap Of Faith, κυκλοφορεί από την Inner Ear στα πλαίσια του A Distant Victory Singles Club με συμμετοχή από Σtella και Coti K. Προς το παρόν, πριν ετοιμάσουν βαλίτσες για το SXSW και εν όψει της εμφάνισής τους στο six d.o.g.s (Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου) μιλάνε στην Popaganda κυρίως για πολλή μουσική – και σε αυτή περιλαμβάνονται από την Κατερίνα Στανίση μέχρι την Dellia Derbyshire και από τη Lady Gaga μέχρι…τους Manowar.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;
Loo: Κασέτες αγόραζα από το δημοτικό με συλλογές τύπου Hits 3, Hits 4 κλπ. και στην ηλικία των 10 αγόρασα το πρώτο μου cd: Madonna – Like A Prayer! Tα λεφτά ήταν από τα κάλαντα.
Μαρία: Κοίτα, με τις ηλικίες δεν τα πάω καλά. Αλλά θυμάμαι ότι κάπου στα 14 με 15 μου άκουγα hard rock και heavy metal και είχα μανία με τους Scorpions και μετά με τους Metallica. Ίσως να αγόρασα πρώτο το Animal Magnetism των Scorpions. Τα λεφτά μου τα έδωσε η θεία μου η Καίτη.
Τζίνα: Aerosmith – Get a grip, με χαρτζιλίκι από γιαγιά.
Ποιος είναι ο τελευταίος;
Loo: The Man From Managra – Half A Century Man.
Maria: The Man From Managra (εννοώ βινύλιο).
Τζίνα: Stranger Things OST.
Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;
Loo: Αχ να σου πω την αλήθεια δεν ντρέπομαι για κανένα δίσκο που έχω. Μόνο γελάω με κάποιους από αυτούς! Τρεις, λοιπόν, δίσκοι είναι: Yanni – Reflections Of Passion, Σοφία Αρβανίτη – Μη μου μιλάς για καλοκαίρια και έναν της Κ. Στανίση που μου διαφεύγει ο τίτλος του. Τρεις που δεν έχω: Suicide – Suicide, οτιδήποτε από Bruce Springsteen και τον πρώτο δίσκο των Στέρεο Νόβα.
Μαρία: Για έναν ψιλοντρέπομαι…ελληνικό thrash metal συγκρότημα, οι Flames. Τίτλος δίσκου Merciless Slaughter. Πραγματικά δε θες να δεις το εξώφυλλo.Τα άλλα δύο είναι αστεία: W.A.S.P. , The Last Command και Manowar (δεν θυμαμαι τίτλο). Τρεις που δεν έχω: Δεν έχω Bob Dylan (αλλά δεν πολυντρέπομαι), The Velvet Underground & Nico και Beach Boys, Pet Sounds.
Tζίνα: Mariah Carey – Music Box, Λιβιεράτος – Μπαμ και Κάτω, Jordy – Pochette Surprise.
Pink Floyd – The wall, Queen – A Night at the Opera, Sonic Youth – Goo.
Φωτογραφία: Ευγενία Μπουρζούκου
Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Loo: Συνήθως, το αντίθετο συνέβαινε πάντα. Ένα δίσκο έχω που δεν έχω επιστρέψει ακόμα και είναι από την εποχή που πήγαινα Γυμνάσιο, «Τα Τραγούδια του Αγώνα» του Θεοδωράκη, από τη φίλη μου τη Ζαν.
Μαρία: Ήμουν τόσο φυτό που δεν υπήρχε περιπτωση να δανείσω ή να δανειστώ.
Τζίνα: Pixies – Doolittle, από τον φίλο μου τον Γιώργο (εντάξει, μου τον χάρισε τελικά).
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Loo: Πάρα πολλή δύσκολη ερώτηση, άπειρες συναυλίες. Θα πω για μια που θα μου μείνει απλά αξέχαστη: PJ Harvey, Ποδηλατοδρόμιο ΟΑΚΑ, Rockwave το 2001.
Μαρία: Portishead 1998 στη Φρεατίδα. Και πρόσφατα LCD Soundsystem στο Primavera.
Τζίνα: Πολλές…η πιο πρόσφατη, Sigur Ros στο Release πέρυσι.
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά);
Loo: Sex: Marvin Gaye – “Sexual Healing”. Drugs: Sam Paganini – “Rave”. Rock ’n’ Roll: The Cramps – “Human Fly”.
Μαρία: Sex: Blondie – “Denis”. Rock n Roll: Sonic Youth – “Youth Against Fascism”.
Τζίνα: Sex: Electrelane – “Take the bit between your teeth”. Drugs: Sonic Youth – “Sunday”. Rock n Roll: The Stooges – “I wanna be your dog”.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;
Loo: Ο,τιδήποτε από Claude Debussy.
Μαρία: James Taylor.
Τζίνα: Hσυχία θα θέλω.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;
Loo: Να πάω να τον βρω και να του δώσω ένα φιλί.
Maria: Με πιάνει performance anxiety.
Tζίνα: «Πώς είναι τα chords στο I wanna be your dog;».
Μιας και τον έφερε η κουβέντα, David Bowie ή Iggy Pop;
Loo: Δύσκολο πολύ. Και τους δύο.
Μαρία: David Bowie αδιαμφισβήτητα.
Τζίνα: Bowie.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή;
Loo: Καμία! Ειλικρινά!
Μαρία: Ούτε με τον σινεμά τη ζω (είμαι παραγωγός στη Haos Film) οπότε το έχω ξεχάσει.
Tζίνα: 6.
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλη, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;
Loo: Lady Gaga – “Bad Romance”, αδιαμφισβήτητα!
Μαρία : Carly Simon – “Υou’re So Vain”.
Tζίνα: Bauhaus – “Crowds”.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;
Loo: Techno.
Μαρία: Βασικά έπαιζα μουσική σε πρόβα με τις Someone Who Isn’t Me, πριν το live στο Plissken. Τρελάθηκε ο γείτονας δεν μπορούσε να κοιμηθεί…
Tζίνα: Εκεί με τη Μαρία κι εγώ.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.
Loo: Την Ύδρα με τον Cohen, λατρεύω αυτό το νησί, την ηρεμία του. Φαντάσου βόλτες δίπλα στο λιμάνι και άραγμα στη βεράντα του Cohen. Οπωσδήποτε το Περιστέρι στο στούντιο των αγαπημένων Στέρεο Νόβα γιατί αγαπώ τη μουσική τους και όλο αυτόν τον κόσμο που είχαν δημιουργήσει, τα πάρτι που πήγαιναν, τα κομμάτια που έγραφαν! Και τέλος μια βόλτα στο Manchester με τους Joy Division. Όλη η ατμόσφαιρα της underground τότε σκηνής της πόλης θα πρέπει να ήταν μαγική.
Μαρία: Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. Τότε άνοιγε το CBGB’s. Θα ήθελα να ζήσω όλη εκείνη την εποχή στη Νέα Υόρκη! Μετά θα πήγαινα και μια Καλιφόρνια με Neil Young.
Τζίνα: Νέα Υόρκη το ’73 και μετά μια Ύδρα με Κοέν.
Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;
Loo: Σκέφτομαι υπερπαραγωγή πάρτι με opening act την Πράσινη Λεσβία να παίζει τα κομμάτια της και αμέσως μετά ένα djset από τον Maceo Plex.
Μαρία: Oι Fleetwood Mac να παίξουν όλες τις επιτυχίες τους.
Τζίνα: Η PJ με την κιθάρα της.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;
Loo: Mε την Delia Derbyshire. Θα μιλάγαμε για σύνθια και με τον George Michael που με κατασυγκινεί…
Μαρία: Μάλλον με τον David Bowie.
Τζίνα: Φαντάζομαι δε θα ναι και ο πρώτος γλεντζές, αλλά θα ήθελα να τα λεγα με τον Κurt.
Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;
Loo: Την αλήθεια;;; Ποτέ.
Μαρία: Εντάξει, έχει γράψει επικά τραγούδια (κι ας είναι όλα σε ματζόρε που λέει η Loo). Αλλά όχι και Μεγαλοδύναμος.
Τζίνα: Όχι.