Τρόπον τινά στοιχειωμένο θεατρικό, αφού έχει εν Ελλάδι ταυτιστεί με την πρώτη πρωταγωνιστική εμφάνιση μιας απ’ τις πιο εμβληματικές κυρίες των ελληνικών σανιδιών (την Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1959), ο Πυγμαλίων του George Bernard Shaw (άλλως γνωστός κι ως Η Ωραία μου Κυρία απ’ την musical εκδοχή του, αλλά και την ομότιτλη ταινία με την Audrey Hepburn) αποτελούσε επί σειρά ετών έργο-απωθημένο για τον Αλέξανδρο Ρήγα, ο οποίος είχε άλλωστε βασίσει στην κεντρική του πλοκή, το υπερδημοφιλές τηλεοπτικό σήριαλ Δυο Ξένοι. Έργο-στοίχημα τώρα λοιπόν, το θεατρικό που είχε χαρακτηριστεί ως μια αναχώρηση του Shaw απ’ το συνήθως ξηρό, διδακτικό, κι ελαφρώς στρυφνό συγγραφικό του στιλ, αποδεικνύεται αναπάντεχα αγέραστο κι ολότελα φρέσκο, χάρη τόσο στην επιδέξια αυτοπεποίθηση με την οποία χειρίζεται το επιβλητικό μέγεθος του ο Ρήγας, όσο και στην ανάλαφρη φυσικότητα με την οποία αναδεικνύουν το χιούμορ του κειμένου οι βασικοί του πρωταγωνιστές, Κώστας Κόκλας και Δήμητρα Ματσούκα.
Στήνοντας με φαρσική ευρηματικότητα το στοίχημα μεταξύ δυο διανοούμενων, για το αν μπορούν να μεταμορφώσουν μια κοινή λουλουδού του δρόμου σε κυρία των μεγάλων σαλονιών, το έργο το Shaw σατιρίζει όχι μόνο την φαιδρότητα των ταξικών διακρίσεων, αλλά και την επίπλαστη αίσθηση ανωτερότητας που χαρακτηρίζει την διανόηση. Κατεβάζοντας στους δρόμους ως αποστασιοποιημένο παρατηρητή μιας κοινωνίας εν βρασμώ, τον καθηγητή Χίγκινς, που θα αναλάβει την μεταμόρφωση της ωραιοτάτης κι ατυχεστάτης Ελίζ, πέρα απ’ την ακαταμάχητη γοητεία που ασκεί στην αστική τάξη η λαϊκή της απαρχή, το κείμενο του Shaw (που παρουσιάζεται εδώ σε πειραγμένη, ανανεωτική μετάφραση του Αλέξανδρου Ρήγα) υπογραμμίζει και την πλάνη της μεσαίας τάξης: απορροφημένη στην αυταρέσκεια της αποχής της απ’ τα σφιχτά υποκριτικά κολάρα των μεγαλοαστών, αλλά και βολεμένη στην ασφάλεια του να μην χρειάζεται να πατάει στις λάσπες των λαϊκών συνοικιών, νομίζει ότι μπορεί να παίζει το ρόλο του μαριονετίστα, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι μπλέκεται η ίδια στις κλωστές που νομίζει ότι κρατάει γερά στα χέρια.
Προσεγγίζοντας τον αξιαγάπητο κεντρικό της ρόλο με αφοπλιστική φυσική απλότητα, η Δήμητρα Ματσούκα καθιστά άτοπες όποιες τυχόν συγκρίσεις με τις δυο μεγάλες ερμηνεύτριες του κεντρικού χαρακτήρα του έργου, και απογειώνει με την αφτιασίδωτη αμεσότητα της ερμηνείας της, την εγγενή φρεσκάδα ενός κειμένου γεμάτου με ανακουφιστικό και διαχρονικά επίκαιρο χιούμορ. Ο Κώστας Κόκλας παρέχει εξαιρετικό ερμηνευτικό αντίβαρο στην Ματσούκα, ερμηνεύοντας με εύστοχη ισορροπία μπλαζέ ανωτερότητας και προσεγγίσιμης οικειότητας τον καθηγητή Χίγκινς, ενώ τα εντυπωσιακά σκηνικά της παραγωγής πλαισιώνουν πλουσιοπάροχα την σπηντάτη, ζωηρή σκηνοθεσία του Ρήγα. Ανάλαφρη, αστεία, και υπερθεαματική εκεί που μετράει, αποφεύγοντας υπερβολές εύκολου εντυπωσιασμού, η απόδοση του Ρήγα εκμεταλλεύεται γόνιμα το πολυπληθές cast, για να προσφέρει μία θεατρική εμπειρία χορταστική, απολαυστική και άκρως οικογενειακή, που θα μπορούσε ωστόσο να ωφεληθεί από ένα κόντεμα της απαιτητικής της διάρκειας.
Το Πυγμαλίων – Ωραία μου Κυρία του George Bernard Shaw, σε σκηνοθεσία και μετάφραση του Αλέξανδρου Ρήγα, με τους Δήμητρα Ματσούκα, Κώστα Κόκλα, Περικλή Αλμπάνη, Μπέτυ Λιβανού κ.ά., παρουσιάζεται στο θέατρο Πάνθεον (Πειραιώς 166 Ταύρος, τηλ: 2103471111), από Τετάρτη έως και Κυριακή
