Ο Βαγγέλης Τζερτζίνης «αιχμαλωτίζει» τ´ αδιέξοδα της θάλασσας σε μια έκθεση στα εγκαίνια της γκαλερί Ε30

Στον αριθμό 30 της οδού Ευριπίδου, μεταξύ Αιόλου και Αθηνάς, στην καρδιά του εμπορικού τριγώνου, ένας νέος πολιτιστικός χώρος, προσθέτει επιπλέον ρυθμό στη διαρκώς αυξανόμενη καλλιτεχνική δραστηριότητα του κέντρου της πόλης. Στο δεύτερο όροφο μιας πρώην βιοτεχνίας έτοιμων ενδυμάτων, ένας ανακαινισμένος βιομηχανικός χώρος 200τ.μ, το Ε30, φιλοδοξεί να αναζωογονήσει την εικαστική αλλά και ευρύτερα πολιτιστική ζωή της περιοχής. 

Το Σάββατο 15 Οκτωβρίου στις 20.00, η γκαλερί έχει εγκαίνια και ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό με μία ιδιαίτερη έκθεση φωτογραφίας. Αφορμή για την έκθεση, στάθηκε η πρωτοφανής κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Η σειρά των 45 ασπρόμαυρων φωτογραφικών έργων του Βαγγέλη Τζερτζίνη είναι η αλληγορική αποτύπωση μιας σκληρής μα και παράξενης πραγματικότητας. Η οπτική επαφή με το υγρό στοιχείο λειτουργεί  ψυχαναλυτικά και γίνεται αφορμή μιας εικονικής απόδρασης. Σκέψεις ασπρόμαυρες, ιδεατές συνθήκες διαβίωσης, διέξοδα-αδιέξοδα, βίαιες αλλαγές στη καθημερινή μας ζωή συνθέτουν το σκηνικό μιας νέας καθημερινότητας που πρέπει να διαχειριστούμε.

Ο Βαγγέλης Τζερτζίνης γεννήθηκε στον Πειραιά και η θάλασσα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη δουλειά του. Σπούδασε γραφικές καλές τέχνες. Παράλληλα με τις σπουδές του άρχισε να δουλεύει σαν ελεύθερος φωτορεπόρτερ με συνεργασίες στον αθηναϊκό και ξένο τύπο.  To 1990 ίδρυσε το δημιουργικό γραφείο στον Πειραιά, παρέχοντας κυρίως υπηρεσίες γραφιστικής σχεδίασης και διαφημιστικής φωτογραφίας. 

Πως είναι να κάνεις εγκαίνια, στα εγκαίνια μιας γκαλερί; Διπλή χαρά, σαν το γάμο που γίνεται και η βάφτιση μαζί!

Αλήθεια, πως είναι να ετοιμάζεται κανείς για μια έκθεση φωτογραφίας, την ώρα που όλος ο πλανήτης πιστεύει πως κάνει έκθεση στο Instagram; Παρόλο που κάθε καινούργια τεχνολογία ή ιντερνετικό μέσο είναι χρήσιμα και απαραίτητα, πιστεύω ότι στερούνται κάποιων αισθήσεων. 

Όπως είναι η χαρά της προσωπικής επαφής, το άγγιγμα ενός φωτογραφικού έργου, η μυρωδιά μιας φρεσκοτυπωμένης φωτογραφίας και τέλος η αίσθηση ότι αυτό που παρουσιάζεις δεν είναι bits αλλά κάτι χειροπιαστό.

Γιατί δεν χρησιμοποιείτε χρώματα; Η απουσία του χρώματος είναι η γυμνή αλήθεια χωρίς υπερβολές, ωραιοποιήσεις και στολίδια. 

Το άσπρο και το μαύρο περικλείουν  όλα τα χρώματα  και γίνονται η αφορμή να φανταστούμε όπως λέει και ο Καζαντάκης «τί κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τί είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει».

Η θάλασσα είναι κάτι τόσο οικείο για τους κατοίκους μιας χώρας όπως η Ελλάδα. Κάθε φορά όμως μας εξιτάρει καλλιτεχνικά, εσείς μιας και είστε και λιμανίσιος (Πειραιώτης) ποιά πλευρά της θέλετε να μας δείξετε; Η θάλασσα μαγεύει και ταυτόχρονα φοβίζει. Εκεί που νομίζεις ότι θέλει να σε καταστρέψει, μεταμορφώνεται για να σ’ αγκαλιάσει. Ξυπνάει σκέψεις κι όνειρα και γίνεται αφορμή λύτρωσης και αυτοπροσδιορισμού. 

Με το φακό μου θέλω να δείξω την αξία της, την ομορφιά της, την ανάγκη να τη σεβαστούμε και τέλος να νοιώσουμε αφάνταστα τυχεροί που ζούμε σ΄ αυτή την όμορφη χώρα.