Το Γεγονός. Η ταινία έναρξης με την υπογραφή της Οντρέ Ντιγουάν καταφτάνει σε ελληνικό έδαφος δύο μήνες μετά τη θριαμβευτική βράβευσή της με τη Χρυσή Άρκτο στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας.
Με 197 ταινίες, 50 από τις οποίες είναι ελληνικές μεγάλου και μικρού μήκους, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης “επιστρέφει σπίτι του”, όπως το ίδιο διαμηνύει, από τις 4 ως τις 14 Νοεμβρίου. Η 62η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί στις αίθουσες Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας, στις αίθουσες του Λιμανιού, Φρίντα Λιάππα, Τώνια Μαρκετάκη, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, στον κινηματογράφο Μακεδονικόν και στην πλατφόρμα online.filmfestival.gr.
Με γαλλικό άρωμα στις τελετές έναρξης και λήξης (με τις ταινίες Το Γεγονός της Οντρέ Ντιγουάν και Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα του Ζακ Οντιάρ, αντίστοιχα), αφιερώματα στο μοντάζ, στην Βουλγάρα σκηνοθέτη Μπίνκα Ζελιάσκοβα και στην εικαστικό Λουκία Αλαβάνου, αλλά και μια κεντρική έκθεση εμπνευσμένη από τον Κανόνα του Παιχνιδιού του Ζαν Ρενουάρ, το φετινό φεστιβάλ υπόσχεται μια δυναμική, business-as-usual επιστροφή. Πάνω απ’ όλα, όμως, παρουσιάζει ένα παραδοσιακά εντυπωσιακό πρόγραμμα με δεκάδες αφορμές για ανακάλυψη, από το οποίο επιλέγουμε παρακάτω 10 τίτλους για φυσική ή remote παρακολούθηση:
Η ταινία έναρξης με την υπογραφή της Οντρέ Ντιγουάν καταφτάνει σε ελληνικό έδαφος δύο μήνες μετά τη θριαμβευτική βράβευσή της με τη Χρυσή Άρκτο στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας. Με ηρωίδα μια φοιτήτρια που παγιδεύεται σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στην Γαλλία της δεκαετίας του ’60, όταν οι εκτρώσεις ήταν παράνομες, η ταινία της Γαλλίδας σκηνοθέτη αντιμετωπίζει ένα τιτάνιο (no, not that one) και βαθιά μοναχικό ζήτημα με ενσυναίσθηση, ωριμότητα και σεβασμό, διατηρώντας αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση και προκαλώντας συγκίνηση και σκέψη.
Στον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο μετά το Όσκαρ του για το Τζόκερ, ο Χοακίν Φίνιξ υποδύεται έναν αποκομμένο από την οικογένειά του ραδιοφωνικό παραγωγό που έρχεται κοντά με το μικρό ανιψιό του καθώς περιηγούνται από πόλη σε πόλη για ένα ρεπορτάζ. Οι πρώτες κριτικές κάνουν λόγο για άλλη μια ουμανιστική, τρυφερή ταινία από τον Μάικ Μιλς, που στο παρελθόν έχει ψυχαναλύσει με επιτυχία τους σπασμένους ήρωες του Beginners και του 20th Century Women. Η ταινία φυσικά έχει οσκαρικό buzz, βοηθούμενη από τον αχτύπητο συνδυασμό ασπρόμαυρης φωτογραφίας και τετραπέρατου, λιλιπούτειου breakout (στο πρόσωπο του 12χρονου Γούντι Νόρμαν).
“We stan a meta queen” θα μπορούσε να είναι το μότο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την Βρετανίδα δημιουργό Τζοάνα Χογκ, την οποία φιλοξένησε το 2019 με αφορμή την πρεμιέρα του αυτοβιογραφικού The Souvenir Part I και ένα ευρύτερο αφιέρωμα στη φιλμογραφία της. Φυσικά η πανελλήνια πρεμιέρα του ακόμα καλύτερου, όπως φαίνεται, σίκουελ συμβαίνει στην ίδια διοργάνωση, με την ταινία να ξανασυναντά την Τζούλι (Χόνορ Σουίντον Μπερν, της γνωστής οικογενείας) καθώς επιχειρεί να “τακτοποιήσει” τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις της από τον καταστροφικό έρωτα του πρώτου μέρους με μια δική της ταινία αποφοίτησης. Η μεταμοντέρνα αλλά και πολύ προσωπική προσέγγιση της Χογκ σε θέματα μνήμης και αφήγησης κάνουν αυτό το δίπτυχο ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα κινηματογραφικά ζεύγη των τελευταίων ετών στο ευρωπαϊκό, ανεξάρτητο σινεμά. Στην ταινία παίζει και η Αριάν Λαμπέντ.
(σε αίθουσα και online)
Μεγάλη περιέργεια συνοδεύει το ντεμπούτο της Αρασέλης Λαιμού, που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Λοκάρνο κερδίζοντας ειδική μνεία από την επιτροπή του Βραβείου Καλύτερης Πρώτης Ταινίας. Συνδυάζοντας τον τρόμο και το μυστικισμό με το μαγικό ρεαλισμό, η ταινία παρακολουθεί δύο αδερφές από τις Φιλιππίνες που ζουν στον Πειραιά και προσπαθούν να προστατεύσουν τον πολύ ιδιαίτερο δεσμό τους από την εκμετάλλευση και τις παγίδες της μοντέρνας ζωής. Η έφηβη ηρωίδα του τίτλου μοιράζεται τα θεραπευτικά της χαρίσματα με τη μητέρα της, που έχει αναγκαστεί να γυρίσει στην πατρίδα της, και παλεύει καθημερινά με τους πειρασμούς και τα ερωτηματικά των δύο κόσμων στους οποίους κατοικεί.
Yes he’s gonna be a star: o λόγος για τον Ριουσούκε Χαμαγκούτσι, Ιάπωνα auteur που έχει εισβάλλει στο 2021 με δύο εξίσου εγκωμιασμένες ταινίες, τον Τροχό της Τύχης και της Φαντασίας (που έκανε πρεμιέρα στην Μπερλινάλε) και αυτή εδώ την τρίωρη αλλά καθόλου βαρετή μεταφορά ενός διηγήματος του Χαρούκι Μουρακάμι που κέρδισε το βραβείο σεναρίου στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών. Ένας χήρος για τον οποίο η γυναίκα του παραμένει αίνιγμα και μετά το θάνατό της, δέχεται την πρόταση να σκηνοθετήσει μια παράσταση στη Χιροσίμα όπου φτάνει οδικώς, αλλά εκεί πρέπει να δεχτεί μια νεαρή γυναίκα ως σωφέρ του. Ένα μελαγχολικό road trip που αφήνεται ολοκληρωτικά στις εικόνες για να θεραπεύσουν τη θλίψη.
(σε αίθουσα και online)
Η Λίζα και ο Γκιόργκι συναντιούνται τυχαία σε έναν δρόμο της Γεωργίας, κανονίζουν ραντεβού, αλλά ένα κακό ξόρκι τούς αλλάζει μορφή και ξυπνούν χωρίς να μπορούν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον. Ένα ασυνήθιστο, μαγικό παραμύθι για την τύχη, τον έρωτα, τις μικρές καθημερινές λεπτομέρειες και τις χαμένες ευκαιρίες με φολκλόρ πινελιές και πολιτικό subtext, απαραίτητο συστατικό για το γεωργιανό σινεμά του σήμερα, αυτή τη φορά από το σκηνοθέτη Αλεξάντρε Κομπερίτζε.
(σε αίθουσα και online)
H 19χρονη Αιγύπτια Σουάντ διατηρεί δύο παράλληλες περσόνες: στα social media είναι ένα περιπετειώδες ελεύθερο πνεύμα που αναζητάει τον έρωτα και στην οικογενειακή της ζωή είναι μια υπάκουη κόρη και υπεύθυνη μεγάλη αδερφή. Μετά από ένα τραγικό συμβάν, η 13χρονη αδερφή της Ραμπάμπ αναζητά απαντήσεις. Μια συγκλονιστική ματιά στις αντιθέσεις της σύγχρονης αιγυπτιακής κοινωνίας και στις συγκρούσεις της εφηβικής ζωής με τη θρησκευτική αυστηρότητα, σε συμπαραγωγή του Βιμ Βέντερς και πρεμιέρα στο φετινό φεστιβάλ της Tribeca.
Άλλος ένας τίτλος που ξεχώρισε στις Κάννες, αυτή τη φορά κερδίζοντας το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, η νέα ταινία του σκηνοθέτη της Πιο Ευτυχισμένης Μέρας του Όλλι Μάκι, Γιούχο Κουοσμάνεν, μοιάζει με μια φινλανδική εκδοχή του Πριν το Ξημέρωμα, με δύο ξένους να βρίσκονται στο ίδιο τρένο με προορισμό τον Αρκτικό Κύκλο και να συνειδητοποιούν την ανάγκη τους για ανθρώπινη επαφή. Ιδανικό double feature με το προαναφερθέν Drive My Car.
(σε αίθουσα και online)
Είδαμε τη νέα ταινία του Τέρενς Ντέιβις στο φεστιβάλ του Τορόντο: “Ποιητικός και μελαγχολικός εξακολουθεί να είναι ο Βρετανός σκηνοθέτης Τέρενς Ντέιβις στο Benediction, άλλη μια βιογραφική ματιά σε μια queer λογοτεχνική φιγούρα μετά την Έμιλι Ντίκινσον και το A Quiet Passion. Αυτή τη φορά, αφιερώνεται στη ζωή του Βρετανού ποιητή, Ζίγκφριντ Σασούν, που παρασημοφορήθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά στη συνέχεια αποκήρυξε τη θητεία του, με αποτέλεσμα τον εγκλεισμό του σε στρατιωτικό ψυχιατρικό νοσοκομείο. Πέρασε τα επόμενα χρόνια της ζωής του ως εραστής προσωπικοτήτων όπως ο Άιβορ Νοβέλο (Τζέρεμι Ιρβάιν), αλλά ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με τα τραύματα του παρελθόντος και τη δική του καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Ο Ντέιβις έχει τον τρόπο του με τον ποιητικό λόγο και τις κακεντρεχείς ατάκες που μπορεί να περιμένει κανείς από πνευματώδεις γκέι καλλιτέχνες, και ο πρωταγωνιστής Τζακ Λόουντεν (Δουνκέρκη) καταφέρνει να κλέψει την παράσταση από τον Πίτερ Καπάλντι που υποδύεται τον Σασούν στα τελευταία χρόνια της ζωής του […]”
(σε αίθουσα και online)
Μετά από ένα σωρό βραβεία για τις μικρού μήκους ταινίες της σε μικρά και μεγάλα φεστιβάλ του πλανήτη (συμπεριλαμβανομένου και εκείνου των Καννών), η Ζακλίν Λέντζου παρουσιάζει επιτέλους το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της σε σενάριο της Φένιας Κοσοβίτσα και με πρωταγωνίστρια, ως συνήθως, την Σοφία Κόκκαλη. Από την επίσημη σύνοψη: “Μετά από χρόνια απόστασης, η Άρτεμις επιστρέφει αναγκαστικά στην Αθήνα λόγω της εύθραυστης κατάστασης υγείας του πατέρα της. Με την ανακάλυψη ενός μεγάλου μυστικού του, η Άρτεμις γνωρίζει τον πατέρα της για πρώτη φορά. Τον καταλαβαίνει με τρόπο που τόσα χρόνια αδυνατούσε, και κατά συνέπεια τον αγαπάει πραγματικά”.