Εδώ και λίγες ώρες το 71ο Φεστιβάλ Καννών έχει σηκώσει αυλαία, με την ως επί το πλείστον γυναικεία κριτική επιτροπή να έχει κυριαρχήσει προς το παρόν στα photocalls (κυρίως για τα βλέμματα που ανταλλάσσουν η πρόεδρος Κέιτ Μπλάνσετ με τα μέλη Κρίστεν Στιούαρτ, Λεά Σεντού και Kάτζα Νιν) και το Everybody Knows του Ασγκάρ Φαρχαντί με το ζεύγος Χαβιέ Μπαρδέμ-Πενέλοπε Κρουζ να μένει πιστό στην παράδοση των ταινιών έναρξης των τελευταίων ετών και να αφήνει τους πάντες ευγενικά αδιάφορους.
Καθώς η Popaganda ετοιμάζεται για τη λαμπερή άφιξή της στην Κρουαζέτ, προσπαθεί να φτιάξει ένα βιώσιμο πρόγραμμα παρακολούθησης ταινιών δίνοντας προτεραιότητα στις παρακάτω…
Η πιο καυτή πατάτα από τις ταινίες του Διαγωνιστικού ελπίζουμε να είναι όντως καυτή και όχι πατάτα. Η, οριακά απίστευτη αληθινή ιστορία ενός μαύρου αστυνομικού που διείσδυσε στην Κου Κλουξ Κλαν στα 70s και κατέληξε να γίνεται επικεφαλής ενός παραρτήματος της οργάνωσης μεταφέρεται στο σινεμά από τον Σπάικ Λι, με τον (βραβευμένο με Όσκαρ για το Τρέξε!) Τζόρνταν Πιλ σε ρόλο παραγωγού αυτή τη φορά (αμφότεροι στην ανωτέρω φωτό), και πρωταγωνιστή τον Τζον Ντέιβιντ Γουάσινγκτον (υιό Ντένζελ). Ο Λι είχε μια καριέρα-τραμπάλα στα 27 χρόνια που μεσολάβησαν από το breakout του στο ίδιο Φεστιβάλ με το Κάνε το Σωστό, αλλά ελπίζουμε ότι το timing θα τον πετύχει σε ανοδική στιγμή.
Η φήμη του “one to watch” ακολουθεί τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ από το θρίλερ Σε Ακολουθεί και η παρουσία της πολυαναμενόμενης νέας τανίας του σε μια τόσο ζουμερή θέση, στο Διαγωνιστικό των Καννών, σχεδόν εγγυάται ένα βήμα μπροστά (λέμε σχεδόν γιατί έχουμε ζήσει κι ένα Only God Forgives). Προχωρώντας από τον τρόμο στο νεο-νουάρ και με φόντο την hip γειτονιά του Λος Άντζελες, όπως μαρτυρά ο τίτλος, παρακολουθεί την οδύσσεια ενός νεαρού που ερωτεύεται την όμορφη γειτόνισσά του η οποία ξαφνικά εξαφανίζεται. Πρωταγωνιστούν ο Άντριου Γκάρφιλντ και η Ράιλι Κίου (που θα βρεθεί στην Κρουαζέτ εκπροσωπώντας και το The House That Jack Built του Tρίερ.)
Sorry (not sorry), Λαρς φον Τρίερ, αλλά το μεγαλύτερο comeback του φετινού Φεστιβάλ ανήκει στην Ντέμπρα Γκράνικ, σκηνοθέτη του, αριστουργηματικού και υποψήφιου για Όσκαρ, Winter’s Bone πριν 8 χρόνια. Τόσος καιρός χρειάστηκε για να ξαναδούμε ταινία μυθοπλασίας από την Αμερικανίδα, που την πρωτοπαρουσίασε σε ένα κατενθουσιασμένο Σάντανς πριν την ευρωπαϊκή πρεμιέρα στην παράλληλη ενότητα του «15ήμερου των Σκηνοθετών». Η 15χρονη Τομ και ο πατέρας της ζουν απομονωμένοι από την κοινωνία στο δάσος, αλλά όταν εκδιώκονται κι αναγκάζονται να προσαρμοστούν στις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου, το κορίτσι διχάζεται ανάμεσα στην αγάπη για τον πατέρα της και την περιέργεια για τη ζωή που την περιμένει εκεί έξω.
Μερικές αισθητικά ευχάριστες φωτογραφίες ήταν αρκετές για να ανεβάσουν τις προσδοκίες για το φιλμ νουάρ του Κινέζου Μπι Γκαν στα ύψη, χωρίς να βλάπτει και ο συνειρμός του τίτλου με το διάσημο έργο του Ευγένιου Ο’ Νιλ. Ο σκηνοθέτης του Kaili Blues ασχολείται πάλι κατά κάποιο τρόπο με Kaili blues, αυτή τη φορά ενός άντρα που επιστρέφει στην πόλη για να αναζητήσει μια μυστηριώδη, πανέμορφη γυναίκα που αδυνατεί να ξεχάσει εδώ και 12 χρόνια (την Γουέι Τανγκ του Προσοχή, Πόθος και του Blackhat).
There is a director that never goes out κι αυτός είναι ο Κίριλ Σερεμπρένικοφ, γνωστός στο ελληνικό κοινό από τη μικρή arthouse επιτυχία Ο Πιστός, που βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό από τις ρωσικές αρχές σε μια καθόοοολου ύποπτη υπόθεση. Πάντως η πλοκή της νέας του ταινίας μας δίνει μια καλή αφορμή για να τραγουδήσουμε γηπεδικά «σας ****** το Leto»: Μια ιστορία γεμάτη αγάπη και ροκ ήχους στο Λένιγκραντ του 1981, όταν η underground ροκ σκηνή βρισκόταν σε άνθιση, επηρεασμένη από αστέρια της Δύσης όπως οι Led Zeppelin και ο David Bowie. Αυτή είναι η ιστορία του Victor Tsoi των Kino…
Μια ιστορική στιγμή για το ιαπωνικό anime και δικαίωση για τα εκατομμύρια των fans του, αφού η νέα ταινία του Μαμούρο Χοσόντα (The Boy and the Beast) αποτελεί το πρώτο φιλμ του είδους που κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών, με μια προβολή στο 15ήμερο των Σκηνοθετών. Η υπόθεση ακούγεται θαυμάσια, με ένα αγοράκι, που ζηλεύει τη μικρότερη αδερφή του γιατί θεωρεί ότι έκλεψε την προσοχή των γονιών τους, να βρίσκει ένα μαγικό κήπο που του επιτρέπει να συναντήσει το μελλοντικό, μεγαλύτερο εαυτό της αδερφής του.
Η μοναδική ταινία που εκπροσωπεί φέτος το Χόλιγουντ παίζεται εκτός συναγωνισμού και έρχεται με πολύ παρασκηνιακό δράμα (την αντικατάσταση των σκηνοθετών Φιλ Λορντ και Κρις Μίλερ από τον Ρον Χάουαρντ), αρνητικό buzz (ο πρωταγωνιστής Άλντεν Έρενραϊχ χρειάστηκε μαθήματα υποκριτικής κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων) και την αμφίβολη τιμή να είναι η πρώτη ταινία του franchise που προβάλλεται στο Φεστιβάλ Καννών μετά την Εκδίκηση των Σιθ το 2005. Ωστόσο είναι Star Wars και είναι στα αγγλικά (μια γλώσσα που ψάχνεις με φακό στο φετινό πρόγραμμα), οπότε θα στηθούμε όσες ώρες χρειάζεται στην ουρά και θα πούμε κι ευχαριστώ.
Φήμες θέλουν τη νέα ταινία της λιβανέζας σκηνοθέτη Ναντίν Λαμπάκι να είναι το πρώτο φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα (αλλά κρατήστε μικρό καλάθι, μεγέθους Τόνι Έρντμαν) και αν κρίνουμε από την επίσημη περιγραφή της νέας ταινίας της, η κριτική επιτροπή δύσκολα θα μπορέσει να της αντισταθεί:
«ΕΣΩΤ. ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. Ο ΖΑΪΝ, ένα 12χρονο αγόρι, κοιτάζει το ΔΙΚΑΣΤΗ.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Γιατί κάνεις μήνυση στους γονείς σου;
ΖΑΪΝ: Γιατί με έφεραν στη ζωή».
Mπορεί το Netflix να ψιλο-μετάνιωσε για τη στάση που κράτησε στην όλη διαμάχη με το Φεστιβάλ Καννών, αλλά το Amazon δεν έχει κανένα τέτοιο κόμπλεξ οπότε μπορεί άνετα να καυχιέται για τη συμμετοχή ταινίας του στο Διαγωνιστικό, και μάλιστα της πρώτης του Πάβελ Παβλικόφσκι μετά το οσκαρικό Ida το 2005. Ο πολωνός σκηνοθέτης εξακολουθεί να τα βλέπει όλα ασπρόμαυρα, αλλά αυτή τη φορά επεκτείνει κατά πολύ τον καμβά του, μέσα από μια απαγορευμένη ερωτική ιστορία στην Πολωνία, το Βερολίνο, το Παρίσι και την Γιουγκοσλαβία των ψυχροπολεμικών 50s.
Η πιο γκαντέμικη ταινία στην ιστορία του σινεμά (τόσο που θα έπρεπε να γυριστεί ντοκιμαντέρ… OH WAIT, έχει συμβεί κι αυτό) συνεχίζει ακόμα και μετά την ανακοίνωσή της ως ταινίας λήξης του φετινού Φεστιβάλ να πλήττεται από ένα σερί ατυχιών, με αποκορύφωμα το πρόσφατο εγκεφαλικό επεισόδιο του σκηνοθέτη Τέρι Γκίλιαμ που πιθανότατα θα τον εμποδίσει από το να παραστεί στην πρεμιέρα. Όχι ότι η προβολή της είναι εγγυημένη – η ταινία αποτελεί αντικείμενο δικαστικής διαμάχης και μέχρι στιγμής δεν είναι σαφές αν θα έχει απελευθερωθεί μέχρι τα προγραμματισμένα αποκαλυπτήριά της στο φινάλε της διοργάνωσης, το Σάββατο 19/5.