Η αλήθεια είναι πως μόλις το ημερολόγιο δείξει 1 Σεπτεμβρίου, μας πιάνει ένα σφίξιμο. Ο αποχαιρετισμός του καλοκαιριού αποτελεί για πολλούς μια ψυχολογικά δύσκολη διαδικασία. Όμως μισό λεπτό. Τι συζητάμε; Ποιος αποχαιρετισμός; Με το θερμόμετρο να πλησιάζει τους 40, αυτές οι πρώτες (ημερολογιακά) «φθινοπωρινές» μοιάζουν με καλοκαιρινό αποκορύφωμα. Απολύτως ταιριαστή, λοιπόν, η λίστα του AnOther magazine με τις δέκα αντιπροσωπευτικότερες καλοκαιρινές ταινίες. Για να τις δούμε…
Zabriskie Point (Μικελάντζελο Αντονιόνι, 1970)
Με soundtrack Pink Floyd και σκηνικό τις απρόσιτες εκτάσεις της Death Valley, ο Αντονιόνι παρουσιάζει τη συνάντηση δύο φοιτητών στο ιστορικό πλαίσιο της διαμαρτυρίας του φοιτητικού κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Μαρκ, έπειτα από μια έντονη νύχτα διαμαρτυρίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ένας αστυνομικός τραυματίστηκε, κλέβει ένα αεροπλάνο και φεύγει για την έρημο. Εκεί θα συναντήσει την Ντάρια, φοιτήτρια ανθρωπολογίας, και μαζί θα ζήσουν ένα καλοκαίρι στις πλαγιές του Zabriskie Point ως φυγάδες του δυτικού πολιτισμού. Η ταινία δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στην εποχή της, αλλά η απεικόνιση ενός ανέμελου και ριζοσπαστικού ρομάντσου της χάρισε τελικά μεγάλη –αν και κάπως καλτ- αναγνώριση.
Ο Ταλαντούχος Κυριος Ρίπλεϊ (Άντονι Μινγκέλα, 1999)
Από τους γραφικούς λόφους της Τοσκάνης έως τις ακτές του Αμάλφι η ηλιόλουστη Ιταλία φωνάζει καλοκαίρι. Το θρίλερ του Άντονι Μινγκέλα –που προτάθηκε και για πέντε βραβεία Όσκαρ- εξιστορεί την διαταραγμένη ιστορία του, «καλού παιδιού» που πήρε τον άλλο δρόμο, Τομ Ρίπλεϊ (Ματ Ντέιμον) στην προσπάθεια του να πείσει τον εκατομμυριούχο Ντίκι Γκρίνχαλφ (Τζουντ Λο) να επιστρέψει στην Αμερική. Σε μια ιστορία απεικόνισης του φθόνου που χωρίζει τις κοινωνικές τάξεις του 1950 θα απολαύσει κανείς τουλάχιστον τις βέσπες, τα γιοτ, τα γραφικά ιταλικά στενά και την ιταλική Dolce Vita να σκοτεινιάζει πολύ απότομα.
Μικρά Αθώα Ψέματα (Γκιγιόμ Κανέ, 2010)
Στο Little White Lies ο Κανέ παρουσιάζει τις σχέσεις μιας παρέας που διαταράσσονται κατά τη διάρκεια των διακοπών και τα «λευκά ψέματα» που αντάλλασσαν για χρόνια βγαίνουν στην επιφάνεια. Με τη βοήθεια του εξαιρετικού soundtrack (από Janis Joplin ως David Bowie) έχουμε μια έντονη, αλλά ειλικρινή, καλοκαιρινή ιστορία.
Θάνατος στη Βενετία (Λουκίνο Βισκόντι, 1971)
Εμπνευσμένος από το ομώνυμο βιβλίο του Τόμαν Μαν, ο Λουκίνο Βισκόντι παρουσιάζει τη συγκινητική ιστορία ενός συνθέτη (Ντιρκ Μπόγκαρντ) που ταξιδεύει κι εγκαθίσταται στη Βενετία για να βρει την έμπνευση στην ομορφιά ενός έφηβου αγοριού (Μπγιορν Άντρεσεν). Καθώς, ο ήρωας δίνει την προσωπική του μάχη με τον θάνατο, παραδίδεται στο πάθος σε μια από τις ωραιότερες ιστορίες του εκτυλίχθηκαν στα στενά της Βενετίας.
Over The Edge (Τζόναθαν Κάπλαν, 1979)
Το φιλμ που επηρέασε την εφηβεία του Kurt Cobain, και σίγουρα αποτέλεσε ολοφάνερη πηγή έμπνευσης για το βίντεο κλιπ του “Smells Like Teen Spirit”, ένα εμβληματικό teen flick του Τζόναθαν Κάπλαν για τις καλοκαιρινές περιπέτειες μιας ομάδας εφήβων που τα βάζουν με γονείς, καθηγητές και οτιδήποτε αντιπροσωπεύει το κατεστημένο σε ένα αμερικάνικο βαρετό ήσυχο προάστιο. Το Over The Edge ανακαλύπτει τον κίνδυνο του να μεγαλώνεις χωρίς διέξοδο, προσθέτοντας στο τρίπτυχο σεξ, ναρκωτικά, ροκ εν ρολ και τη βία. Πρωταγωνιστεί ο δεκαπεντάχρονος τότε, Ματ Ντίλον, στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Καλτ κλάσικ, δείτε το.
Η Αλίκη Στις Πόλεις (Βιμ Βέντερς, 1974)
Το καλοκαίρι είναι η ιδανική εποχή για τυχαίες συναντήσεις στα πιο παράξενα μέρη. Όταν λοιπόν ο δημοσιογράφος Φίλιπ Γουίντερ αποφασίζει να επιστρέψει στη Γερμανία μετά από ένα writer’s block στις Ηνωμένες Πολιτείες που κράτησε εννιά χρόνια, γνωρίζει μια γυναίκα και την εννιάχρονη κόρη της. Δένεται με την κόρη και βοηθά τις δυο γυναίκες που ψάχνουν τη γιαγιά της. Στο ταξίδι τους στα μήκη και τα πλάτη της Γερμανίας γεννάται μια παράξενη φιλία καθώς παράλληλα η ταινία απεικονίζει την αμερικανοποίηση της Γηραιάς Ηπείρου.]
Badlands (Τέρενς Μάλικ, 1973)
Βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Τσαρλς Σταργουόκερ, ο Κιτ (Μάρτιν Σιν) – ένας wannabe Τζέιμς Ντιν – δραπετεύει από τα μεσοαστικά προάστια προς τη δύση μαζί με την κοπέλα του Χόλι (Σίσυ Σπέισεκ). Ιστορικά τοποθετημένη στα 1950s και, χρησιμοποιώντας την αφήγηση Χολι, το Badlands είναι μια καλοκαιρινή οδύσσεια έρωτα, θανάτου κι αναζήτησης της ελευθερίας σε μια εξαιρετική πολιτική ταινία του 70s αμερικάνικου κινηματογράφου.
Κλέμμένη Ομορφιά (Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, 1996)
Σε αυτό το ρομαντικό δράμα, η Λιβ Τάιλερ στον ρόλο της Λούσυ ξεκινάει ως έφηβη να βρει τον χαμένο της πατέρα. Μετά τον θάνατο της ποιήτριας μητέρας της, η δεκαεννιάχρονη ταξιδεύει στην Τοσκάνη με πρόφαση να της κάνει κάποιος ένα καλό πορτρέτο. Στην πραγματικότητα όμως ψάχνει μέσα από τους στίχους της μητέρας της να ανακαλύψει την ταυτότητα του πατέρα της. Από τα γυμνά πλάνα στην πισίνα έως και τα μαγευτικά τοπία ο Μπερτολούτσι ζωγραφίζει το πανέμορφο ιταλικό καλοκαίρι.
More (Μπαρμπέτ Σρέντερ, 1969)
Καλοκαίρι χωρίς ήλιο δεν υφίσταται και στο More σχεδόν τον νιώθεις να σε καίει. Ο γερμανός Στέφαν τελειώνει τις σπουδές του και ξεκινάει για μια ευρωπαϊκή περιπέτεια από το Παρίσι. Εκεί γνωρίζει την μποέμ αμερικάνα Εστέλ και μαζί φεύγουν για την Ιμπίθα, όπου εκείνη τον μυεί στην ηρωίνη, από την οποία προσπαθούν να ξεφύγουν παίρνοντας LSD με φόντο την ανατολή και τη δύση του ήλιου στις ισπανικές ακτές. Τρύπιο όσο δεν παίρνει με σάουντρακ – τι άλλο; – Pink Floyd.
Καλημέρα Θλίψη (Ότο Πρέμινγκερ, 1958)
Βασισμένος στη βραβευμένη νουβέλα της Φρανσουάζ Σαγκάν, ο Ότο Πρέμινγκερ ένα κλασικό φιλμ στην καρδιά της μαγευτικής γαλλικής Ριβιέρας. Η έφηβη Σεσίλ (Τζιν Σίμπεργκ) συνειδητοποιεί πως το ξέφρενο lifestyle της απειλείται από τη νέα ερωμένη του πλούσιου playboy πατέρα της (Ντέιβιντ Νίβεν) κι αποφασίζει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να δώσει ένα τέλος στο καλοκαιρινό τους ειδύλλιο.
