Colossal Youth (Rough Trade UK, 1980)
Το μοναδικό long play studio άλμπουμ των Ουαλών Young Marble Giants με τον τίτλο Colossal Youth, κυκλοφόρησε από την Rough Trade τον Φεβρουάριο του 1980. Χαμηλόφωνο, αφαιρετικό και ευαίσθητο, στέκει μοναχικό και άφθαστο, στα κορυφαία Indie post-punk άλμπουμ από οποιαδήποτε περίοδο. Στις συνθέσεις του Stuart Moxham, βασικού song writer της μπάντας, μπορούσε κανείς να διακρίνει τις επιρροές από τους Can, τους Kraftwerk, τον Brian Eno, τους The Velvet Underground. Στηριγμένες στη κιθάρα του και στις συνομιλίες της με τις εφευρετικές, έντονα ρυθμικές και κυρίαρχες μπασογραμμές του αδελφού του Stuart Moxham και με τα παγωμένα, αποστασιοποιημένα φωνητικά της Alison Statton, να ανακαλύπτουν και να καθορίζουν ένα ολόκληρο απόλυτα επιδραστικό τραγουδιστικό ύφος για όλα σχεδόν τα μετέπειτα ανεξάρτητα σχήματα με γυναικεία φωνητικά από τότε και μέχρι τις μέρες μας. Oι υπέροχοι Broadcast, έχουν σίγουρα επηρεαστοί από αυτούς, ενώ ο Kurt Cobain των Nirvana, σε συνέντευξή του στο Melody Maker, συμπεριέλαβε το Colossal Youth στους δέκα κορυφαίους δίσκους που άκουσε ποτέ.
Οι Young Marble Giants όπως οι περισσότερες νεανικές μπάντες και ιδιαίτερα εκείνες στις αρχές των 80s που έμπαιναν για πρώτη φορά στο στούντιο, δεν είχε καθόλου εμπειρία από ηχογραφήσεις. Είχε όμως τη συνδρομή του Dave Anderson ιδιοκτήτη και μηχανικού ήχου στο Foel Studio, ο οποίος υπήρξε πρώην μέλος των Amon Düül II και Hawkwind. Είχε ακόμη την σοφία και το ένστικτο να διατηρήσει στις ενορχηστρώσεις και την ηχογράφηση, μια μινιμαλιστική προσέγγιση, η οποία λειτούργησε σε όλο το άλμπουμ, αναδεικνύοντας την κρυστάλλινη ομορφιά, την εσωτερικότητα και την ευαισθησία των συνθέσεων. Χρησιμοποιώντας ακόμα εκτός από μπάσο και κιθάρα ένα απλοικό rhythm box και ένα όργανο Galanti και με σχεδόν μηδαμινά overdubs, στις 5 μονάχα ημέρες που διήρκεσαν τα recording sessions, το γκρουπ δημιούργησε το εύθραυστο αριστούργημα Colossal Youth.
Favourite Track: Brand New Life
Strange Boutique (Dindisc UK, 1980)
Toν φεβρουάριο του 1980, ακριβώς ίδιο μήνα και χρόνο με την κυκλοφορία του Colossal Youth, βγήκε στην αγορά και το Strange Boutique, το ντεμπούτο άλμπουμ των The Monochrome Set. Μετά από αρκετά singles στη Rough Trade και πολλά live στην περιοχή του Λονδίνου, στα οποία συνεργάζονταν στο visual κομμάτι με τον σκηνοθέτη Tony Potts, κυκλοφόρησαν το κλασικό αυτό άλμπουμ στην DinDisc, παρακλάδι της Virgin Records. Την παραγωγή του άλμπουμ έκανε ο Bob Sargeant, ο οποίος έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Buzzcocks και τους Fall και με τους Damned στο άλμπουμ Phantasmagoria.
Η μπάντα που σχηματίστηκε το 1978, έφερε ένα αρκετά διαφορετικό και προσωπικό ήχο μέσα στη post-punk σκηνή. Μελωδικές αλλά και νευρικές κιθάρες με 60s και surf επιρροές, upbeat ρυθμοί, σκοτεινό χιούμορ και καυστικοί στίχοι με αναφορές σε art ταινίες, στη σκοτεινή πλευρά του έρωτα. Tribal ντραμς στο εισαγωγικό Monochrome Set (I Presume) και ένας καταιγισμός από κιθαριστικά riffs, εξωπραγματικά φωνητικά και ατμοσφαιρικά πλήκτρα στο Ιci Les Enfants. Η επιρροή του Lou Reed είναι εμφανής στο Goodbye Joe. Oι Μοnochrome Set επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα indie σκηνή και μπάντες όπως οι The Divine Comedy.
Favourite Track: The Lighter Side of Dating
Happy Birthday (Epic UK, 1981)
Όλα τα μέλη του γκρουπ το οποίο φτιάχτηκε το 1979 στη Γλασκώβη, ήταν μέλη του fan club των Siouxsie and the Banshees και μετά από μια demo κασέτα που έστειλαν στον πρόεδρο του fan club και εκείνος προώθησε στη μπάντα, έγιναν το support σχήμα στην βρετανική περιοδεία των Banshees για το άλμπουμ Kaleidoscope το 1980. O Steven Severin, μπασίστας των Banshees ήταν ο παραγωγός του ντεμπoύτου άλμπουμ των Altered Images με τον τίτλο Happy Birthday -με την εξαίρεση του ομώνυμου τραγουδιού και μεγαλύτερου hit της μπάντας, την παραγωγή του οποίου έκανε ο Martin Rushent-, το οποίο κυκλοφόρησε το 1981.
Πειραγμένο new wave – indie pop, με επιρροές από τον ήχο της Postcard και το punk αλλά και με έντονα προσωπικά στοιχεία. Τα φωνητικά της Clare Grogan χαρακτηρίζουν το άλμπουμ και έχουν αποτελέσει έμπνευση για μια μεγάλη σειρά από μεταγενέστερες indie και rock μπάντες με γυναικεία φωνητικά όπως οι Life Without Buildings. Μελωδικά post punk riffs και αρπέζ, αλλά και ακουστικές κιθάρες, με το μπάσο να καθοδηγεί όπως στο Love And Kisses και στα άλλοτε μελαγχολικά όπως το Faithless, άλλοτε επιθετικά όπως το Leave Me Alone τραγούδια.
Favourite Track: Α Days Wait
Sorry For Laughing (Postcard Records UK, 1981)
Οι Σκωτσέζοι Josef K, πήραν το όνομά τους, από εκείνο του ήρωα στο μυθιστόρημα Η Δίκη του Franz Kafka. Ηχογράφησαν το θρυλικό ντεμπούτο άλμπουμ Sorry For Laughing, για την Postcard Records του Alan Horne, ο οποίος είχε υπογράψει στην εταιρεία σχήματα όπως οι Orange Juice του Edwyn Collins και οι Aztec Camera. Η μπάντα με ηγέτη τον Paul Haig, παρόλο που υπήρξε για τρία μονάχα χρόνια ενεργή, επηρέασε σχήματα όπως οι The Wedding Present, αλλά και οι Franz Ferdinand ή οι The Rapture.
Το άλμπουμ ξεκινάει νευρικά και δυναμικά με το Fun ‘N’ Frenzy και παραμένει σε υψηλή ένταση σε όλη τη διάρκειά του. Τραγούδια όπως το Heads Watch, με τους χείμαρρους από τις κιθάρες του Malcolm Ross αλλά και το Drone, με εμφανείς τις επιρροές από Television, περιγράφουν το τοπίο. Το Sorry For Laughing, δεν κυκλοφόρησε στην εποχή του επειδή ο Horne και η μπάντα δεν έμειναν ικανοποιημένοι από το ηχητικό αποτέλεσμα αλλά γνώρισε αργότερα αρκετές επανεκδόσεις. Ένα εφευρετικό, ανεξάντλητο από ιδέες, υψηλού συνθετικού επιπέδου κιθαριστικό άλμπουμ, παραμένει ένα από τα σημαντικότερα ‘’lost albums’’ της μετά punk περιόδου.
Favourite Track: Sorry For Laughing
Always Now (Factory UK, 1981)
To Always Now, στο οποίο την παραγωγή έκανε ο Martin Hannett και σε μέρη του ο Ian Curtis, frontman των Joy Division, κυκλοφόρησε από την Factory τον Σεπτέμβριο του 1981. Το εισαγωγικό Friendly Fires με τα tribal drums και τις θορυβώδεις κιθάρες, αλλά και τo ογκώδες μπάσο και τα μετρονομικά ντραμς του Dirty Disco, φέρνουν στο νου μια μίξη των Joy Division με τα συγκροτήματα του kraut rock σαν τους Neu! και τους Can. Στα C.P και Loose Talk (Costs Lives) οι κιθάρες αναπτύσσουν σχήματα, εντάσεις και feedback, πίσω από το μελωδικό μπάσο που βρίσκεται πολύ μπροστά και οδηγεί. Τα κρουστά στο υπόβαθρο και τα ντραμς καθορίζουν τη ρυθμική, ευθύγραμμη, ανάπτυξη η οποία ακολουθεί ένα καλά μελετημένο σχέδιο. Τα αργόσυρτα και ατμοσφαιρικά Hit και Babies In The Bardo, καθοδηγούνται από το μπάσο σε ένα περιπετειώδη, εσωτερικό δρόμο που γεμίζει από διάσπαρτα κιθαριστικά μοτίβα και παγωμένα φωνητικά.
Ένα άλμπουμ που τόσο με την παραγωγή του και την διάθεση για πειραματiσμό που φανερώνει, όσο και με τις ιδέες και την αισθητική που περιβάλλει τις συνθέσεις, άνοιξε μελλοντικά νέους δρόμους για την εναλλακτική σκηνή. Αλλά και η μετέπειτα πορεία της μπάντας, επηρέασε καλλιτέχνες από διαφορετικούς μουσικούς χώρους όπως το acid house, η rave σκηνή και η electronica.
Favourite Track: Hit
Movement (Factory UK, 1981)
Λίγο πριν την Αμερικανική/Καναδική τους περιοδεία τον Μάιο του 1980, ο τραγουδιστής και στιχουργός των Joy Division, Ian Curtis, έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του ανατρέποντας τα σχέδια του γκρουπ και τις ζωές των μελών του. Οι εναπομείναντες Bernard Sumner, Peter Hook, και Stephen Morris αποφάσισαν να συνεχίσουν ως New Order. To ντεμπούτο τους με τον τίτλο Movement, σε παραγωγή του Martin Hannett, κυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου του 1981. To Dreams Νever End, εισαγωγικό τραγούδι του άλμπουμ αποκαλύπτει και καθορίζει την indie-rock πλευρά του ήχου του γκρουπ, το Chosen Time τη μελαγχολική, χορευτική πλευρά τους.
Στο άλμπουμ επικρατούν τα ηλεκτρονικά και τα industrial αισθητικής κρουστά, το minimal rhythm box και οι ατμόσφαιρες, τα riff και τα μελωδικά σχήματα από τα synths, όπως στο Senses και το Doubts Even Here. Tα κρύα και αποστειρωμένα φωνητικά των Bernard Sumner και Peter Hook, τα μελωδικά ριφ από το μπάσο του Hook στo ICB και το The Him, η παγωμένη μελωδία που παίζει η μελόντικα του Sumner στο Truth, αποτελούν συνδετικούς κρίκους του άλμπουμ με τον πρότερο πρωτοποριακό ήχο της μπάντας ως Joy Division. Αναμιγνύοντας τις κιθάρες και τα χαρακτηριστικά σχήματα του μπάσου με τα tribal κρουστά και με νέα ηχοχρώματα από τα synths, την παραγωγή και το programming, η μπάντα εξελίσσει τον ήχο της ενσωματώνοντας synth-pop και ηλεκτρονικά στοιχεία στην post punk αισθητική της.
Favourite Track: Dreams Never End
Crumbling The Antiseptic Beauty (Cherry Red UK, 1982)
Oι κιθάρες, τα φωνητικά και η ατμόσφαιρα του Crumbling The Antiseptic Beauty, ντεμπούτου άλμπουμ των Felt, έρχονται από έναν ακόμα ανεξερεύνητο, άγνωστο κόσμο. Μια ανεξάντλητη γκάμα χρωμάτων και συναισθημάτων αποκαλύπτονται στο Evergreen Dazed, το οποίο ξεκινάει αυτό το καθοριστικό για όσους πρωτοέρχονται σε επαφή με την μουσική της μπάντας ταξίδι. Στο Fortune που ακολουθεί, η φωνή του Lawrence Hayward και τα υπόκωφα κυκλοθυμικά ντραμς, πλέκουν τον ηχητικό ιστό που απλώνεται σιγά σιγά και κατακλύζει το χώρο. Στον αφαιρετικό, αργόσυρτο, γεμάτο άδεια δωμάτια και εικόνες ήχο της μπάντας, όπου δεσπόζουν οι χαρακτηριστικές κιθάρες του Maurice Deebank, κρύβονται οι Velvet Underground και οι Television, οι απόηχοι από τα κιθαριστικά ψυχεδελικά trips των γκρουπ των 60s.
Το Crumbling The Antiseptic Beauty, ήρθε για να θέσει τις βάσεις για τον dream pop και jangle pop ανεξάρτητο ήχο. Καλλιτέχνες όπως ο Stuart Murdoch των Belle and Sebastian και ο Tim Burgess των The Charlatans, έχουν αναφέρει τους Felt ως επιρροή τους. Ευαίσθητο και μοναχικό, πάντα θα ανακαλύπτεται σαν να είναι η πρώτη φορά. Θα σε κλείνει παντοτινά μέσα του, μέχρι το επόμενο υπέροχο άλμπουμ αυτής της μοναδικής μπάντας: The Splendour Of Fear, The Strange Idols Pattern And Other Short Stories, Ignite The Seven Cannons And Set Sail For The Sun.
Favourite Track: Fortune
You Can’t Hide Your Love Forever (Polydor UK, 1982)
Το 1979 οι Orange Juice από το Bearsden της Γλασκώβης, υπέγραψαν στην Postcard Records και κυκλοφόρησαν το 1980 το πρώτο τους 7’’ single με τίτλο Falling And Laughing, το οποίο υπήρξε και η πρώτη κυκλοφορία της εταιρείας.
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους ήρθε δύο χρόνια μετά για την Polydor. Με τους Byrds και τους Velvets, αλλά και τη soul να έχουν τον πρώτο λόγο στις επιρροές της μπάντας, αιθέριες κιθαριστικές μελωδίες, φωνητικές αρμονίες και πνευστά πλαισιώνουν τον frontman Edwyn Collins, o οποίος έχει γράψει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού. Τραγούδια όπως τα Falling and Laughing, Τender Object, Dying Day αλλά και τα Wan Light και Feliciy, γραμμένα από τον κιθαρίστα James Kirk, ξεχωρίζουν από ένα κορυφαίο άλμπουμ, απόλυτα επιδραστικό για την indie pop σκηνή και πολλές μεταγενέστερες μπάντες όπως οι Belle and Sebastian, οι Kings of Convenience ή οι Franz Ferdinand.
Favourite Track: Falling and Laughing
Harmony (Factory UK, 1982)
To Harmony, ντεμπούτο άλμπουμ των The Wake κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1982. Η μπάντα με το πρώτο της single On Our Honeymoon, είχε τραβήξει την προσοχή του Rob Gretton ο οποίος ήταν ο τότε μάνατζερ των New Order και ήταν αυτός που τους βοήθησε να υπογράψουν στη Factory Records. Η μπάντα περιόδευσε μαζί τους και απέκτησε αρκετούς fans. Το πρώτο άλμπουμ τους περιέγραψε το περιοδικό Sounds ως τον χαμένο indie pop σύνδεσμο, ανάμεσα στον ήχο της Factory και εκείνο της Postcard Records.
Στο Judas, τα synths και τα ρυθμικά στοιχεία, η ψυχρή ατμόσφαιρα που χτίζεται από τις κιθάρες, τα ντραμς και τα κρουστά μαζί με τα μελαγχολικά φωνητικά, ακούγεται ακόμα και τώρα πολύ μπροστά από πολλά minimal synth σχήματα της εποχής μας. Το ίδιο ισχύει και για το μετρονομικό, σκοτεινό, Patrol. Το γκρουπ πειραματίζεται με τα κρουστά τα εφέ και τα synths στο The Old Men, αλλά και ολόκληρο το άλμπουμ είναι γεμάτο ευρηματικές ενορχηστρώσεις. Το μπάσο του Bobby Gillespie (The Jesus And Mary Chain, Primal Scream), επηρεασμένο από τον Peter Hook των Joy Division, βρίσκεται στο προσκήνιο σε αρκετά tracks όπως το Heartburn ή το The Testament. Ένα κορυφαίο και ξεχωριστό άλμπουμ, το οποίο έρχεται απευθείας από μία από τις πιο συναρπαστικές μουσικές περιόδους.
Favourite Track: Patrol
The Smiths (Rough Trade UK, 1984)
Στις 20 Φεβρουαρίου του 1984, οι Smiths κυκλοφόρησαν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους στην Rough Trade. Ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ για τη βρετανική εναλλακτική σκηνή που επηρέασε και τις περισσότερες ανεξάρτητες μπάντες που ακολούθησαν, όπως οι Stone Roses και οι Oasis, οι Suede και οι Blur.
Τα ευαίσθητα, μελαγχολικά φωνητικά και η στιχουργική θεματολογία του Morrissey, η επηρεασμένη από το glam rock αισθητική, έκαναν τη μπάντα αμέσως να ξεχωρίσει. Η ποικιλία και εφευρετικότητα στο παίξιμο της κιθάρας του Johnny Marr, με τα χαρακτηριστικά εύθραυστα και ντελικάτα αρπέζ που πρωταγωνιστούν υποστηριζόμενα από την ευρηματική rhythm section των Andy Rourke (μπάσο) και Mike Joyce (ντραμς), αποτέλεσαν κύριο χαρακτηριστικό του ήχου των Smiths. Reel Around the Fountain, Still Ill, Hand in Glove, What Difference Does It Make? You’ve Got Everything Now, This Charming Man, ξεχωρίζουν από ένα θρυλικό άλμπουμ, στο οποίο όλα τα τραγούδια βρίσκονται στο κορυφαίο συνθετικά επίπεδο. Η παραγωγή του John Porter -ο οποίος είχε κάνει την παραγωγή σε άλμπουμ των Roxy Music, Billy Bragg και B. B. King- καταφέρνει να αποτυπώσει την ενεργητικότητα, τον μελωδικό αλλά και δυναμικό, προσωπικό ήχο της μπάντας και να αναδείξει τα διαχρονικά τραγούδια των Morrisey-Marr.
Favourite Track: Still Ill
Στη λίστα του Spotify 10 Essential British Indie/Post Punk Debut Albums, βρίσκονται μαζί οι εύθραυστοι Young Marble Giants με τους αιθέριους Felt και τους μελωδικούς Orange Juice.
Oι πρωτοποριακοί Section 25, με τους κιθαριστικούς Josef K. Μαζί τους, επιλογές από τα ιστορικά ντεμπούτα άλμπουμ των New Order και των Smiths.