Έχοντας πρόσφατα κυκλοφορήσει το Revolution Sessions (σαν φυσική συνέχεια της Μπαλάντας της Φυλακής) οι οι KollektivA ετοιμάζονται να ανέβουν στη σκηνή του Fuzz (Σάββατο 7 Μαρτίου). Toυς πετύχαμε εν μέσω πυρετώδους προετοιμασίας και τους ζητήσαμε να ξεσκαρτάρουν για την Popaganda τα αγαπημένα τους ελληνικά albums. Το έκαναν, με μία σαφή παρατήρηση: «Αφήσαμε έξω τα κλασσικά ελληνόφωνα ροκ άλμπουμ (με μια εξαίρεση) και εστιάσαμε σε διάφορα ακούσματα που βρίσκονταν ανάμεσα στους Black Sabbath, τους Led Zeppelin, τους Metallica και τους Pink Floyd ως παράπλευρα αλλά εξίσου σημαντικά».
Μίκης Θεοδωράκης – Άξιον Εστί
http://youtu.be/TrXeUIeShYk
Η μητέρα των concept album στην ελληνική δισκογραφία. Ακρογωνιαίος λίθος του νεοελληνικού πολιτισμού και πρωταρχικός δίσκος για όλο το σώμα του μεταγενέστερου πολιτικού τραγουδιού. Ένα από τα εντυπωσιακότερα «περάσματα» του μεγάλου ποιητικού λόγου σε ένα πολύ ευρύ, σχεδόν καθολικό ακροατήριο.
Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Καββαδίας – Σταυρός του Νότου
http://youtu.be/zveemnKDo6w
Ίσως το album με το πιο κερδισμένο στοίχημα με το χρόνο όλων των εποχών στην ελληνική δισκογραφία. O χρόνος λειτουργεί μόνο ευεργετικά πάνω του και το μεγαλώνει σε εκτόπισμα, προσφέροντας το από γενιά σε γενιά.
Aphrodite’s Child – 666
Κορυφαίο δισκογραφικό πόνημα από ένα συγκρότημα στο οποίο συνυπήρχαν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και ο Ντέμης Ρούσος. Αναλογιζόμενοι την πορεία που ακολούθησαν και οι δύο μετά, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η μόνη αναλογία που έρχεται στο μυαλό είναι αυτή των Genesis που στις τάξεις τους συνυπήρξαν ο Peter Gabriel και ο Phil Collins. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και ένα συγκλονιστικό πέρασμα της Ειρήνης Παππά, είναι απόλυτα σαφές ότι μιλάμε για έναν πολύ μεγάλο δίσκο με ακόμα μεγαλύτερη φιλοδοξία.
Socrates – Phos
http://youtu.be/qyXKiJDHPcs
Δίσκος που θα ζήλευε κάθε μεγάλο συγκρότημα του εξωτερικού, όχι μόνο στο είδος τους αλλά και γενικά. Ένας κιθαρίστας που δημιούργησε κύματα ενθουσιασμού αλλά και άγχους στους ομότεχνούς του με το εξωφρενικό τεχνικά, αλλά και τόσο προσωπικό παίξιμο του. Διεθνούς κλάσης, χωρίς επιείκεια και στρογγυλέματα.
Θάνος Μικρούτσικος, Δημήτρης Μητροπάνος, Άλκης Αλκαίος – Στου Αιώνα την Παράγκα
Ίσως η πιο ολοκληρωμένη παραγωγή στην ελληνική δισκογραφία. Συντελεστές-ογκόλιθοι που συναντήθηκαν καλλιτεχνικά στην πιο ώριμη στιγμή τους. Δίσκος καθολικής αποδοχής με τραγούδια που η ποιότητα τους μοιάζει προϊόν συνωμοσίας. Οι μνημειώδεις ερμηνείες του Μητροπάνου γίνονται το όχημα που μεταφέρει μερικούς από του καλύτερους στίχους που ακούστηκαν ποτέ. Και η ανάγκη έγινε ιστορία.
Rotting Christ – Non Serviam
http://youtu.be/QHgO7IEJLcY
To συγκεκριμένο black metal συγκρότημα είναι από τους λίγους που μπορεί να μιλήσει για διεθνή αναγνώριση χωρίς να αυτογελοιοποιηθεί. Διεκδικεί με θράσος το δικαίωμα να τοποθετεί ένα album του στις προτιμήσει μας, ανάμεσα σε μερικά από τα ιερά τέρατα που συμπληρώνουν αυτή τη λίστα. Η επιβράβευση της επιμονής και της σκληρής δουλειάς. Η διάθεση να τα καταφέρεις ακόμα και μέσα σ’ ένα καθόλου ευνοϊκό περιβάλλον. Έδειξαν το δρόμο σε πολλούς. Και ένας τίτλος που σίγουρα μας εκφράζει, non serviam.
Magic De Spell – Διακοπές στο Σαράγιεβο
Με κανένα άλλο σχήμα δεν νιώθουμε τόσο κοντά ως KollektivA στον τρόπο που κινούμαστε και λειτουργούμε, όσο με τους Magic De Spell. Το συγκεκριμένο album, έδωσε μια γερή κλωτσιά στο πολιτικό τραγούδι, ακριβώς την εποχή που τη χρειαζόταν. Η υπενθύμιση της πραγματικότητας, που υπάρχει πεισματικά πίσω από το χρωματιστό γυαλί. Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως .
Νικόλας Άσιμος – Μηχανισμός
Ακόμα κι αν διαφωνεί κανείς με κάποιες από τις τοποθετήσεις του, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει την αλήθεια που κουβαλάει αυτή η πρόχειρη ηχογράφηση. Όλα τα στοιχεία της τραγουδοποιίας του Άσιμου είναι εκεί. Τραχύς, απόλυτος, παθιασμένος αλλά και τρυφερός έδωσε πολιτικά τραγούδια βγαλμένα από το δρόμο, που ακόμα και μέσα στις αυταπάτες τους, βρωμάνε αυθεντικότητα και όχι ψευτοαναρχικό, μικροαστικό άρωμα Φιλοθέης.
Μάνος Λοΐζος – Τα τραγούδια του δρόμου
Ο τίτλος του δίσκου δεν θα μπορούσε να είναι πιο εύστοχος. Είναι ακριβώς τα τραγούδια που δεν υπάρχει περίπτωση να μη συναντηθείς μαζί τους στο δρόμο. Ο Μάνος Λοΐζος αναζωπυρώνει το πολιτικό τραγούδι με την ενσωμάτωση ανανεωτικών για την εποχή στοιχείων και το συστήνει σε μία νεότερη γενιά που βράζει. Τραγούδια χιλιοπαιγμένα έκτοτε αλλά κι αυτό ακόμα επιβεβαιώνει την αξία τους.
Χρήστος Λεοντής, Γιάννης Ρίτσος – Καπνισμένο Τσουκάλι
Οι στίχοι του ποιητή της Ρωμιοσύνης βρέθηκαν για άλλη μια φορά στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων. Αυτή τη φορά μέσα από τις ευρηματικές μελοποιήσεις του Χρήστου Λεοντή και με όχημα την καθαρότητα της φωνής του Νίκου Ξυλούρη. Δίσκος συνώνυμος με την εποχή του.
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
FUZZ Live Music Club
Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος – τηλ. 210 3450817, http://www.fuzzclub.gr/
Ώρα: Στις 22:30. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:30