Για να θέσουμε τα πράγματα στη σωστή διάσταση τους. Διαμαρτύρομαι έντονα για την ποινή στον Λουίς Σουάρεζ, από την FIFA για το δάγκωμα του Κιελίνι. Ο Σουάρεζ τιμωρήθηκε με τέσσερις μήνες αποκλεισμό από όλες τις διοργανώσεις καταμεσούσης του Μουντιάλ στερώντας από την εθνική Ουρουγουάης τον καλύτερο παίκτη της άρα και τις ελπίδες της για μια καλή πορεία στη συνέχεια, αλλά και από τους λάτρεις του ποδοσφαίρου έναν δαιμόνιο, φρενήρη επιθετικό ο οποίος ήταν διαρκής κίνδυνος για τις αντίπαλες άμυνες. Και του οποίου δύο γκολ εναντίον της Αγγλίας είχαμε θαυμάσει ήδη.
Ωραία. Τον δάγκωσε. Και τι έγινε; Ένας αγώνας ποδοσφαίρου είναι για ενενήντα λεπτά μια επίδειξη δύναμης, μια άσκηση φυσικής καταπόνησης μέχρι εξάντλησης, μια μάχη κανονική με τον αντίπαλο. Αμυντικός και επιθετικός αναμετριούνται συνεχώς στον αέρα και στο χορτάρι με χτυπήματα πάνω και κάτω από τη ζώνη, έτσι είναι το παιχνίδι. Αλλά το παιχνίδι είναι και εκδήλωση τεχνικής, επιδεξιότητας, πρέπει να είσαι ευφυής και πανούργος, να είσαι ένα βήμα μπροστά από τον αμυντικό και στη σκέψη και στην κίνηση και να είσαι έτοιμος να χρησιμοποιήσεις όλα τα όπλα που έχεις στην διάθεσή σου. Και όλα αυτά κάτω από το βλέμμα του διαιτητή ο οποίος τιμωρεί πειθαρχικά ότι θεωρεί αντιαθλητικό παίξιμο. Αν δει το συμβάν. Το συγκεκριμένο δάγκωμα δεν το είδε ο διαιτητής.
Για μένα το πρόβλημα είναι η άμυνα που κατέβασε η εθνική Ιταλίας. Μόνο για φύλακες στην παιδική χαρά κάνανε. Φαντάζεστε κάποιος να δαγκώνει τον Κοστακούρτα; ‘H τον Φράνκο Μπαρέζι ; Θα σε έπαιρνε και θα σε σήκωνε. Για τα επόμενα λεπτά θα σε κυνηγούσαν σε όλο το γήπεδο.
Αυτοί ήταν οι ιταλοί αμυντικοί που κάνανε διάσημη την Ιταλία για τη άμυνα της, και που τις χαρίσανε τόσους τίτλους. Έβλεπα τον Κιελίνι να κατεβάζει την μπάλα από τα αριστερά στην αγώνα με την Κόστα Ρίκα. Μία το δεξί πόδι να σπρώχνει λίγο την μπάλα, μία το αριστερό πόδι λίγο μπροστά για μην πέσουμε. Που είναι οι κατεβασιές του Μαλντίνι που ενέπνεαν σιγουριά σε όλη την ομάδα; O «ωραίος Πάολο» είχε επίσης και φαρμακερό αριστερό.
Η απόφαση βέβαια της FIFA ήρθε να λειτουργήσει ανακουφιστικά για την ίδια, μια που αυτό τον καιρό βάλλεται από παντού για την διοργάνωση του Κατάρ (Μουντιάλ 2022) – το μόνο επιχείρημα που έχει απομείνει να δικαιολογεί αυτή την απόφασή της είναι ότι η παγκόσμια αλλαγή κλίματος θα είναι τόσο ραγδαία ώστε να παίζουν οι παίκτες καταμεσής του Περσικού κόλπου με 23 βαθμούς και γλυκιά τραμουντάνα. Έτσι άρπαξε την ευκαιρία για να λειτουργήσει ως στοργικός πατέρας και να τιμωρήσει των κακό παίκτη.
Υπήρξε και πίεση από την φασαρία που κάνανε τα social media και ο αγγλικός τύπος που κυριολεκτικά εμφανίζανε τον Σουάρεζ σαν Δράκουλα από τη μία και τον Κιελίνι σαν Κοκκινοσκουφίτσα από την άλλη. Οι Άγγλοι τα έχουν με τον Σουάρεζ για διάφορους λόγους (κατηγορήθηκε για θέατρο πράγμα που το απεχθάνονται) αν και φέτος αναγκαστήκανε να του υποκλιθούν, αφού αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ σε όλες τις διοργανώσεις στην Βρετανική Νήσο. Για τα social media είναι γνωστό πως λειτουργούν κάτω από ένα πνεύμα καθωσπρεπισμού, αναδύουν μια ατμόσφαιρα πολιτικά ορθού, το οποίο φυσικά καλύπτει την άγνοια και την ασχετοσύνη. Υπάρχει, σύμφωνα με αυτή τη λογική, το Βιβλίο της Ζωής και όλοι πρέπει να λειτουργούμε by the book. Έτσι πρέπει να είμαστε φιλόζωοι, αγαπησιάρηδες και με συμμετοχή σε κάθε οικουμενικό κίνημα.
Όπως όμως εξήγησε ο Πρόεδρος της (πιο παλαιάς) Δημοκρατίας της Ουρουγουάης, Χοσέ Μουρίκα, «εμείς δεν τον επιλέξαμε διότι είναι ένας καλός φιλόσοφος, ή ένας μηχανικός, ή επειδή έχει καλούς τρόπους αλλά διότι είναι ένας σπουδαίος παίκτης».
Έτσι είναι. Τα πιο πολλά πράγματα στη ζωή είναι κοινή λογική. Το ίδιο και το ποδόσφαιρο.
