Ο Φόβος του Τερματοφύλακα πριν τα Πέναλτι.
Το σύνθημα έλεγε «σε βλέπει ο Ελευθερόπουλος και τρέμει/ γεια σου Ντέμη (δις)» αλλά θα έρθω να διαφωνήσω: όχι γιατί έχω κάτι με το Ντέμη, ίσα ίσα, αλλά γιατί θεωρώ πως όταν η μπάλα στήνεται στα 11 βήματα που μετράγαμε κλέβοντας όταν ήμασταν μικροί, αυτός που έχει το άγχος είναι ο επιθετικός κι όχι ο γκολκίπερ. Προσέξτε αυτούς του πορτιέρο:
Nταβίντ Οσπίνα: Ο Κολομβιανός που θα βρει απέναντι του η ελληνική ομάδα σε δύο μέρες είναι το βασικό τέρμα της Γαλλικής Νις. Έχει τρομερά ρεφλέξ, καλές τοποθετήσεις και πρόβλημα στις σέντρες. Αν δεν είχε, θα έπαιζε στην Παρί, στη Μονακό ή στη Λυόν κι όχι εκεί που παίζει.
Ασμίρ Μπέγκοβιτς: Ο Βόσνιος με τις καναδικές ρίζες κάνει τη μια εκπληκτική χρονιά μετά την άλλη στη Στόουκ, η Ρεάλ τον προορίζει για αντικαταστάτη του Κασίγιας κι ένα ολόκληρο έθνος προσέυχεται σε διαφορετικούς Θεούς για να σταματήσει τον Μέσι.
Κέιλορ Νάβας: Υπάρχει κάτι για ν’ αξίζει ν’ ασχοληθεί κανείς με την Κόστα Ρίκα πέρα από τον δικό μας άνθρωπο Τζοέλ Κάμπελ; Υπάρχει ενδιαφέρον στους κυανέρυθρους από τη στιγμή που τα παράτησε ο Πάολο Γουάντσοπ και ο Ρόναλντ Γκόμεζ του ΟΦΗ, η οι Ράιτ–Σέντενο που πήραν με την ΑΕΚ χι στο Μπερναμπέου; Αν υπάρχει κάτι λοιπόν, αυτός είναι ο όχι και τόσο ψηλός τερματοφύλακας της Λεβάντε. Αμοίβεται με ψίχουλα, τύπου 60 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, πολλές ομάδες της Ευρώπης τον παρακολουθούν στενά και τη μεταγραφή θα την κάνει είτε πάει καλά στο Μουντιάλ είτε όχι. Είναι εντυπωσιακός στον τρόπο με τον οποίο εκτινάσσεται προ της μπάλα. Απλά, κυρίως θα τον δείτε να τη μαζεύει από τα δίχτυα.
Ζούλιο Σέζαρ: Γκαφατζής και κοσμοπολίτης τα τελευταία χρόνια, έφυγε από το Μιλάνο και την Ίντερ για να πάει στο Λονδίνο και την ΚΠΡ και από κει βρήκε την Ιθάκη του στο Τορόντο. Θα είναι βασικός στο Μουντιάλ της χώρας του και το στοίχημα που αξίζει στην περίπτωση είναι το over 1.5. Σε γκέλες.
Η θεωρία των δύο άκρων
Μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν τις πλευρές για ώρες. Χωρίς να απειλούν τη δημοκρατία.
Ντάνι Άλβες: Έχει πιο πολλά τατού κι από φυλακόβιο στη Σόνα του Prison Break, δεν έχει τελειώσει το Γυμνάσιο, είναι στο ίδιο ύψος με τον Μέσι αλλά είναι διπλός σε όγκο και δύναμη κι αποτελεί ίσως το πιο ολοκληρωμένο πακέτο μπακ των τελευταίων χρόνων. Το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα και της Βραζιλίας αναπτύσσεται πολύ από τη δεξιά πλευρά και θα δείξει πως όποιος στην Καταλονία τον θεωρεί τελειωμένο για τα μάτια ενός Μοντόγια είναι απλά γελασμένος.
Χουάν Κουαδράδο: Ξεκίνησε σαν μπακ, προωθήθηκε στο κέντρο και έφτασε μέχρι την επίθεση. Ο Μοντέλα στη Φλωρεντία τον αγαπάει επειδή του ετοιμάζει γκολ για τους επιθετικούς, ενώ δε μασά να ρίξει και καμιά κλωτσιά αν δει ότι ο αριστερός που μαρκάρει, έστω και με τα μάτια, τον έχει περάσει (δύσκολο) σε ταχύτητα. Κολομβιανός. Χολέμπας το νου σου. Η μάλλον, φίλε Φερνάντο, βάλε Βύντρα στην πρεμιέρα.
Σερζ Οριέ: Ιβοριανός που αφήνει τα τρομερά κοτσιδάκια του να ανεμίζουν ανακατεμένα κάθε φορά που ανεβάζει την ομάδα μπροστά. Παίζει στην Τουλούζ, έκανε σούπερ πρωτάθλημα στη Γαλλία και όλοι στη χώρα του ελπίζουν να έχει την τύχη των αδερφών Τουρέ. Protégé του μεγάλου Nτιντιέ Ντρογκμπά.
Λουκ Σο: Ό,τι καλύτερο έβγαλε η Αγγλία μετά τον Ρούνεϊ. Δεν το λέμε εμείς, αλλά εκεί στο Νησί έχουν λυσσάξει. Βασικός κι αναντικατάστατος στην Σαουθάμπτον, στα 18 του άφησε εκτός εθνικής τον Άσλεϊ Κόουλ και περιμένει τη μεταγραφή των 30 εκατομμυρίων λιρών σε μια από τις δύο ομάδες του Μάντσεστερ. Τι να λέμε τώρα, σέντρα ξυράφι, σωματοδομή τριαντάρη, μυαλό έμπειρου παίκτη. Θα είναι στον πάγκο όμως αφού θα αρχίσει ο Μπέινς.
Οι Βέλγοι, Κι όμως υπάρχουν.
Και παραϋπάρχουν. Τον Οκτώβρη έγραφα τρισέλιδα για χάρη τους και όχι άδικα. Έχουν μια από τις πληρέστερες και πιο ενθουσιώδεις ευρωπαϊκές ομάδες που πήγαν στην Βραζιλία, τρέφουν τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες για διάκριση από την γενιά των ‘80s που είχε φτάσει στα ημιτελικά στο Μεξικό, ο όμιλος τους είναι βατός. Με τους Φελαινί, Nτε Μπρούιν στα χαφ, τον Αζάρ μπροστά τους, τους Μιραλάς και Μέρτενς στα άκρα και μόνο μπροστά τον Λουκάκου θα κάνουν πλάκα στην πρώτη φάση με Αλγερινούς, Κορεάτες και Ρώσους. Φτάνουν χαλαρά στην 8άδα αν έχουν νορμάλ διασταυρώματα. Υπέρβαση θα είναι η τετράδα.
Η Λίβερπουλ
ΥΝWA. Όσο μας πληγώνεις τόσο μας πωρώνεις. Για έναν όχι και τόσο ανεξήγητο λόγο πολύς κόσμος που γνωρίζω υποστηρίζει σε μεγάλες διοργανώσεις τους Άγγλους. Football is coming home λένε συνεχώς αλλά η στιγμή που αποκλείονται στα πέναλτι γίνεται κάθε φορά και πιο αστεία. Φέτος ο γερό-Ρόι Xότζσον θα στείλει την ομάδα με σύστημα Λίβερπουλ. Τζέραρντ σαν quarterback, μπροστά του ο Χέντερσον, στα άκρα ο Στέρλινγκ και μπροστά ο Στάριτζ. Στα δεξιά θα υπάρχει επίσης ο Τζόνσον, ενώ ο Λάμπερτ που αναμένεται να πάρει χρόνο συμμετοχής και να εκμεταλλευτεί τα crosses που λένε και στο Νησί, ανήκει εδώ και λίγες μέρες στην κόκκινη ομάδα του Λιμανιού.
Τα Δρεπάνια
‘Η ο παίκτης ή η μπάλα. Κάθε τάκλιν τους δε θεωρείται πετυχημένο αν δεν γλύψει λιγάκι την καρωτίδα του άτυχου αντιπάλου. Νόμιζα ότι θα είναι όλοι Νοτιοαμερικάνοι, αλλά όχι. Είναι ο Ρώσος ο Ιγκνάσεβιτς που δε θα ήθελες να σε πετύχει σε στενάκι μετά από έξοδο σε κλαμπ της Μόσχας, ο Πεπέ βεβαίως βεβαίως – ο πιο βρώμικος και βρωμερός παίκτης που έχει βγάλει ποτέ από καταβολής του το ποδόσφαιρο-, ο σπουδαίος ουρουγουανός Ντιέγο Λουγκάνο , αριστούχος απόφοιτος της σχολής Μοντέρο (χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω;). Και φυσικά αναμένεται να λάμψει σε ένα ακόμα Μουντιάλ ο Ολλανδός Nάιτζελ Ντε Γιονγκ που παραλίγο να σπάσει το στέρνο του Τσάμπι Αλόνσο στον τελικό του 2010. A propos, στον Τσάμπι αρέσουν οι MBV.
Σχολές Κομμωτικής «Αμάραντος»
Πριν λέγαμε για τον Βιδάλ και τον Πογκμπά αλλά υπάρχουν κι άλλα σπουδαία σπατάνια με μαλλί που θα έβλεπε ο Μάρκελλος Νύχτας και θα έγραφε στο facebook «αστυνομία μόδας». Για παράδειγμα, ο ιβοριανός Ζερβίνιο που αν κι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια έχει ακόμα εκείνη την καραφλοκοτσιδιά ή η μισή ομάδα των Αλγερινών ·καλά περιμένετε και θα δείτε πόσοι θα έχουν βάψει τα μαλλιά τους σε τρανταχτή αντίθεση με το σκούρο δέρμα τους. Υπάρχει επίσης πάντα η ντροπή στο κεφάλι του «πράσινου» Ντάνιελ Πράνιτς και φυσικά περιμένουμε να δούμε τι θα σκαρώσει ο Μάριο Μπαλοτέλι. Μπορεί να βάψει το μισό άσπρο και το υπόλοιπο μπλε. Παραδοσιακά, μεγάλη σημασία στην κουπ δίνουν οι Κολομβιανοί και γενικά οι του νότιου ημισφαιρίου, οπότε όλο και κάτι δυνατό θα προκύψει από κει. Φυσικά, μοντέλα θα είναι οι υπόλοιποι Ιταλοί.
Το Σέλφι
Πραγματικά, μπείτε στο instagram, πατήστε στο search “Tzavellasg” και δείτε τον άνθρωπο με τα περισσότερα σέλφι στην ιστορία των σέλφιζ. Να είστε ακόμα έτοιμοι να αναμετρηθείτε με στιχάκια, ποτήρια φραπέ, σκυλάκια και βόλτες στην Τούμπα.
Τhe King of Cool
Λένε πως αν πετάξεις μια μπάλα σε ένα ιταλικό εστιατόριο την ώρα που τρώνε το φαγητό τους άντρες καλοχτενισμένοι με ζελέ στα μαλλιά, κουστουμάτοι με ακριβά παπούτσια και ποσέτ στα σακάκια, τότε στην επόμενη σκηνή θα τους δεις να σπρώχνουν τα τραπέζια και να τρέχουν πίσω από την μπάλα για να στήσουν ένα μονάκι με τέρμα το μπαρ. Η φινέτσα συνυπάρχει μέσα τους ταυτισμένη με το παιχνίδι. Ο Αντρέα Πίρλο, αν βρισκόταν εκεί, δε θα σήκωνε ευλαβικά την καρέκλα του, αλλά θα την έσπρωχνε και με μελετημένες κινήσεις θα κατακτούσε την μπάλα κάνοντας κοντρόλ με το σκαρπίνι ενώ λίγο μετά θα την έστελνε συστημένη εκεί που θα φανταζόταν μερικά δευτερόλεπτα πιο πριν. Ναι, ο Ινιέστα είναι το ποδόσφαιρο και ο Τζινόμπιλι το μπάσκετ, αλλά τι θα ήμασταν σε αυτή τη ζωή χωρίς τους Αντρέα Πίρλο και Τόνι Πάρκερ αυτού του κόσμου.
Το πιο «κοινωνικό» Μουντιαλ όλων των εποχών
Θα σπάσουν τα ρεκόρ από tweets και facebook posts. Στο twitter έχουν ήδη δημιουργήσει πλατφόρμα μέσα στο ίδιο το μέσο για να βλέπουμε ανά πάσα και ώρα και στιγμή αυτά που αφορούν το World Cup, στο instagram θα βλέπουμε βίντεο μέσα από το γήπεδο, ενώ η google λανσάρει στο google maps οδηγό για όλα τα γήπεδα. Θα είναι το πιο «κοινωνικό» Μουντιάλ όλων των εποχών, θα αισθανόμαστε ότι είμαστε εκεί κοντά αν και θα βρισκόμαστε στην άλλη άκρη της Γης. Ρε τους κερατάδες.
Τα ερωτηματικά
Οι Γάλλοι: Τέσσερα χρόνια πριν σκοτώθηκαν μεταξύ τους, οι μισοί δε μιλούσαν στους άλλους μισούς, το «καταραμένο» πούλμαν καταστράφηκε εν μέσω πανηγυρισμών στο Παρίσι, τους λείπει πολύ ο Ριμπερί αλλά μπορεί να λάμψει ο Γκριεζμάν κι ο Πογκμπά. Ο Μπενζεμά είναι καλύτερος στην εθνική απ’ ότι στη Ρεάλ και η άμυνα των Σακό, Μανγκαλά ναι μεν φωτίζει το μέλλον αλλά μπορεί να εγγυηθεί το παρόν; Ο Ντεσάμπ ξέρει να κρατά ισορροπίες, κάποτε πήγε μια μέτρια Μονακό στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (γεια σου Άκη Ζήκο) και ποντάρει σε μια καλή διασταύρωση τους 16 για να πει μετά «όλα είναι πιθανά».
Οι Κροάτες: Έχουν το ταλέντο, την εμπειρία και τη δύναμη να τα καταφέρουν. Όχι να φτάσουν στην τρίτη θέση όπως το ‘98 αλλά σε πρώτη φάση να περάσουν τον όμιλο. Το ότι παίζουν στην πρεμιέρα απέναντι στην οικοδέσποινα και όλος ο κόσμος θα τους παρακολουθεί είναι με το μέρος τους. Οι άλλοι θα έχουν το άγχος. Η λογική λέει ότι θα κάνουν πλάκα σε Καμερούν και Μεξικό, απλά γιατί έχουν ποιότητα. Α ναι, κι έναν Μόντριτς που φέτος έκανε την καλύτερη σεζόν της ζωής του.
Οι Ολλανδοί: Ο Φαν Χάαλ θα παίξει με 5-3-2 για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, οι παίκτες του είναι αρκετά ενθουσιασμένοι με αυτήν τακτική προσέγγιση κι εμείς με το ότι έχουν την πιο ωραία δεύτερη εμφάνιση στο Μουντιάλ. Στο ρόστερ τους θα συαντήσετε ποδοσφαιριστές για πρώτη φορά στην ζωή σας. Εκτός κι αν: α) παίζετε Football Manager ή/και β) βλέπετε τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου μπάλα στο Action 24. Χλωμό. Στον τελικό δε θα πάνε, ας τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα να πάει κι ο προπονητής τους στα άγια χώματα του Μάντσεστερ, εκεί που ανδρώθκαν οι Smiths και οι Joy Division.
Οι Έλληνες: Θα περάσουμε στην επόμενη φάση; Θα κάνουμε τρεις αξιοπρεπείς ήττες; Θα κάνουμε τρεις ισοπαλίες χωρίς γκολ; Θα παίξει έστω και ένα δευτερόλεπτο ο Γιώργος Τζαβέλλας; Ποιος θα είναι ο ρόλος του Παναγιώτη Κονέ; Αυτά και άλλα πολλά σύντομα στους δέκτες μας από τη ΝΕΡΙΤ ΗD.
Οι Αφρικανοί
Μέτρια πράγματα. Οι Γκανέζοι είναι πάνω κάτω η ίδια ομάδα με αυτή που πήγε να κάνει την υπέρβαση στο περασμένο Μουντιάλ αλλά δεν τα κατάφερε, για να καταλάβετε σε τι κατάσταση είναι δείτε την πτωτική πορεία του Εσιέν τα τελευταία χρόνια. Οι Καμερουνέζοι δεν πήραν στην αποστολή τον κοτσιδάκια Γκαετάν Μπονγκ του Ολυμπιακού άρα δεν έχουν ελπίδα, οι Νιγηριανοί οι καημένοι δεν έχουν καμία σχέση με τη γενιά των Φίνιντι, Αμοκάτσι και Οκότσα, οι Αλγερινοί διαθέτουν ένα δημιουργικά ενθουσιώδες κέντρο με τους Μπραχίμι της Αλμερία, Φεγκουλί της Βαλένθια, Μπενταλέμπ της Τότεναμ και Ταϊντέρ της Ίντερ και τους γουστάρουμε πολύ σαν ομάδα, ενώ η Ακτή Ελεφαντοστού ελπίζουμε να περάσει στην επόμενη φάση πίσω από την Ελλάδα Ντρογκμπά θέλοντος και Τουρέ επιτρέποντος.
«Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα» aka Οι Τιμωρημένοι
Φρέντι Γκουαρίν: ο Κολομβιανός, καλύτερος χαφ της ομάδας του, δε θα παίξει στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στην Ελλάδα αφού είναι τιμωρημένος για μία αγωνιστική.
Μάριο Μάντζουκιτς: Λόγω τιμωρίας (κόκκινη κάρτα στο τελευταίο παιχνίδι των προκριματικών) θα χάσει την πρεμιέρα απέναντι στη Βραζιλία.
Σόσα Μακάνι: Ο Ιρανός, τα ίδια με τους από πάνω, θα χάσει την πρεμιέρα απέναντι στην Νιγηρία.
Deutchland über alles
Με 14 παίκτες της Μπάγερν Μονάχου, τέσσερις προπονητές γερμανικής εθνικότητας και 77 από τους 736 δηλωμένους παίκτες να βγάζουν το ψωμί τους στην Μπουντεσλίγκα, αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο έχει έντονο άρωμα currywurst.
Η πρόβλεψη
1ος: Βραζιλία, Κροατία, Μεξικό, Καμερούν
2ος: Ισπανία, Χιλή, Ολλανδία, Αυστραλία
3ος: Κολομβία, Ιαπωνία, Ελλάδα, Ακτή Ελεφαντοστού
4ος: Ουρουγουάη, Αγγλία, Ιταλία, Κόστα Ρίκα
5ος: Γαλλία, Ελβετία, Εκουαδόρ, Ονδούρες
6ος: Αργεντινή, Βοσνία, Νιγηρία, Ιράν
7ος: Γερμανία, Πορτογαλία, Αμερική, Γκάνα
8ος: Βέλγιο, Ρωσία, Αλγερία, Κορέα
Μετά, έχει ο Θεός.
Page: 1 2
