Ο φωτογράφος Δημήτρης Τσουμπλέκας ασχολείται κυρίως με την αλληλεπίδραση ιδιωτικού-δημόσιου και τους τρόπους με τους οποίους το άμεσο περιβάλλον διαμορφώνει και νοηματοδοτεί την ατομική και κοινωνική εμπειρία. Το αστικό τοπίο, ως κυριολεξία και ως μεταφορά, κυριαρχεί στην δουλειά του. Τα Σάββατα 6 και 13 Ιουνίου θα παραδώσει workshop φωτογραφίας για νέους καλλιτέχνες. Σε σχέση με το workshop ο ίδιος λέει: «Στο πλαίσιο της έκθεσης Strange Cities καλλιτέχνες που δεν έχουν ποτέ επισκεφθεί την Αθήνα καλούνται να μιλήσουν την πόλη που υπάρχει. Στα πλαίσια του εργαστηρίου ,εμείς που ζούμε την Αθήνα καθημερινά, μπορούμε να μιλήσουμε για την πόλη που δεν υπάρχει, «να δημιουργήσουμε περισσότερα από όσα βλέπουμε”, να προσπαθήσουμε ίσως να βρούμε έναν “τρόπο να διατηρηθεί ένα έδαφος αποσταθεροποίησης”. Θα δουλέψουμε με την αναπάντεχη ετερογένεια της αστικής πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας δικές μας φωτογραφίες αλλά και τουριστικές καρτ ποστάλ, οικογενειακά ινσταντανέ, εικόνες των ΜΜΕ θα προσπαθήσουμε να συνθέσουμε την εικόνα μιας πόλης που ονειρευόμαστε, που προσδοκάμε ή που προσπαθούμε να ξορκίσουμε». Ο Δημήτρης Τσουμπλέκας απάντησε στις ερωτήσεις της Popaganda
Τι περιλαμβάνει το workshop φωτογραφίας που θα πραγματοποιηθεί αυτό και το επόμενο Σάββατο στη Διπλάρειο; Τι θα μάθει και τι θα πράξει όποιος συμμετάσχει; Στην πρώτη συνάντηση θα γίνει μια παρουσίαση της δουλειάς ελλήνων καλλιτεχνών που έχουν ασχοληθεί με το αστικό τοπίο και την εικόνα της πόλης καθώς και μια μικρή εισαγωγική προσέγγιση στο θέμα. Θα συζητήσουμε για τις ιδέες έργου των συμμετεχόντων, τα μέσα, τα υλικά και τις κατευθύνσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν. Στην δεύτερη συνάντηση, μετά από μία εβδομάδα, θα παρουσιάσουμε, συζητήσουμε, αναλύσουμε τα έργα που θα έχουν παραχθεί σε μια ανοιχτή διαδικασία διαλόγου.
Ο τίτλος του workshop είναι Playtime: Ξανακοιτώντας την Αθήνα. Πώς μπορούμε να ξαναδούμε την Αθήνα και μάλιστα μέσω από μια διαδικασία παιχνιδιού; Ο τίτλος είναι φυσικά μια αναφορά στην ταινία του Ζακ Τατί. Νομίζω πως θα είχε ενδιαφέρον αν μπορούσαμε να δούμε την Αθήνα μέσα από τα μάτια του Τατί, μια ματιά βαθιά προσωπική, με κριτική διάθεση, χωρίς σοβαροφάνεια και κυρίως με αγάπη.
Τι αγαπάτε να φωτογραφίζετε στην Αθήνα και γιατί; Τις μικρές αναπάντεχες συναντήσεις.
Ποια γειτονιά της Αθήνας «ξαναείδατε» μέσα από τη φωτογραφία; Το 2000 όταν φωτογράφιζα για την ενότητα “Ανοιχτή Κουζίνα” προσπαθούσα να δω την σταδιακή μεταμόρφωση της γειτονιάς μου στο Μαρούσι, εν μέσω ολυμπιακών έργων και υπέρμετρων επιχειρηματικών φιλοδοξιών. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να ξαναδώ το κέντρο της πόλης, τον τρόπο που αλλάζει και τον τρόπο που αντιστέκεται.
