Το κείμενο είναι δύο σκέψεις από την πλευρά μου, που ζω στην Κύπρο το 2014, και από την πλευρά του πατέρα μου που έφυγε μετά το 1974. Το κοινό μας είναι ότι αυτός εγκατέλειψε την Κύπρο στα 28 του και εγώ επέστρεψα σε αυτήν στην ίδια ηλικία, αφήνοντας την Ελλάδα.
2014. Ανάμεσα στα δύο ψευδοκράτη, που εκτείνονται από τις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής, μας ενώνουν και μας χωρίζουν τέσσερις δεκαετίες. Το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου σύντομα θα γίνει πλωτή μονάδα υγροποίησης φυσικού αερίου. FLNG το λένε, το έχει παραγγείλει η BP. «Εννά γινούμε Ντουμπάι δαμέσα». Στην Λήδρας και στην Ονασαγόρου γέμισε με ελληνικό σουβλάκι και φρόζεν γιόγκουρτ και ο Μοχάμεντ με ξυρίζει με την ακρίβεια ενός καρδιοχειρούργου. Πάργκινγκ δεν βρίσκεις τις Κυριακές στην Τάφρο. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν ωράρια αυτή την ημέρα. Μόνο εκκλησιασμός και σαφάρι για Βιετναμέζες. Με 25 ευρώ παρτουζώνεις δύο και παίρνεις δώρο και ένα ματσάκι μαϊντανόν. Στο άγαλμα εκτυλίσσονται κυνηγετικά μεγαλεία βγαλμένα από τα εξωτικότερα σαφάρια της αφρικανικής τάιγκας. Όταν δεν γαμάς μιλάς για τρόικες και για τον μιτσή που τέλειωσε τσάρτερ ακάουνταντ. Στο Μπέρμιγχαμ. Είναι στο 211 τώρα, θητεία. Κάνει και φυλάκια, στην πράσινη γραμμή. Το ΑΚΕΛ είναι της διάλυσης. Αυτός ο Χριστόφιας είναι μαλάκας. Και ο πατέρας του Αναστασιάδη ήταν εοκαβητατζιής. Σε μια βιτρίνα στο Αραμπαχμέτ, τέσσερις φωτογραφίες γράφουν Lefkosa, 1974. Στο βάθος ο Μπουλέντ Ετζεβίτ και δάφνες, σε πρώτο πλάνο ο Ορχάν με φαβορίτες και αφάνα βγαλμένες από το Coffy. Εισβολή ή exploitation με κάποιον αράπη ηθοποιό; Είμαι βάρδια το Σάββατο στον Πολίτη. Έκανα πρωτοσέλιδο για αύριο και πήρα τον Αντρέα τηλέφωνο. Ζόρι με το περιουσιακό. Ο Κουντρέτ μου είπε ότι το κοινό ανακοινωθέν δεν το σεβόμαστε. Stalemate. Μεθαύριο θα έρθει και ο Μπάιντεν. Και έχω και ραντεβού στην πρεσβεία και στο Προεδρικό.
1974. Να πας να σταθείς στην Λουρουτζίνα, στον Γερόλακκο και στο ΡΙΚ. Να επανδρώσεις τα πολυβολεία. Παρέδωσες ένα τσέχικο, ένα scorpion και δύο πιστόλια και τώρα κραδαίνεις το παλιομαρτίνι. Σε κάτσανε και πέντε μέρες μέσα. Δείρανε τον κύρη σου. Επήες στην Ελλάδα και τώρα στη σύνταξη. Δεν σε κάνανε αρχηγό της αστυνομίας γιατί γαμούσες την βλάχα του Φοινιού. Το ΔΗΚΟ και ο Μακάριος, ο Μακάριος και το ΔΗΚΟ. Είσαι αντιστασιακός; Σκατιάρης είσαι και ακόμη τρέχεις με 600 ευρώ σύνταξη πρόωρη. Η Κύπρος και η Κύπρος. Έφυγες στα 28 και έστειλες στα 28 του τον άλλο. ΕΟΚΑ ’55-’59, ’63, Χούντα, Πραξικόπημα, Εισβολή, ΟΧΙ… Και ακόμη ακούς την ίδια κασέτα στο Corolla. Κύπρος γη ηρώων, γη πλανήτης ηλιθίων. «Το τσέχικο πάντως ήταν καλύτερο από το Καλάσνικοφ». Ο Μακάριος ζει, ζη και το πάλεμά του δεν τελειώνει. Και ο μεγαλύτερος προδότης όλων των εποχών ήτανε ο Καραμανλής. Και ο Αβέρωφ. Και πάλι καλά που ο Παπανδρέου έκανε το κυπριακό θέσφατον της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Στο χωριό μου τους Άγγλους τους καίγανε πάνω στα δέντρα τα παλικάρια. Και στην Λεμίθου, διδάχτηκα τον Όμηρο στα αγγλικά. Θα τους είχαμε νικήσει αν δεν μας πρόδιδαν.
Ο Γιάννης Ιωάννου είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Ο Πολίτης. Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις και Δημοσιογραφία. Ζει και εργάζεται στην Λευκωσία. Ακούει hip hop είκοσι χρόνια και του αρέσει το λουβί και η στρατιωτική ιστορία.