Όταν μια ταινία κατακτά το απόλυτο Όσκαρ, αυτό της καλύτερης, δεν παίρνει απλά ένα ακόμα βραβείο αλλά ένα εισιτήριο για το κινηματογραφικό hall of fame τόλων των εποχών μαζί με μεγαθήρια όπως Ο Νονός, Ο Λώρενς της Αραβίας και τα υπόλοιπα θρυλικά φιλμ της έβδομης τέχνης. Δυστυχώς όμως, η Ακαδημία έχει δείξει στην 89χρονη πορεία της πως δεν κρίνει πάντα σωστά με αποτέλεσμα πολλές από τις ταινίες που επέλεγε κατά καιρούς να ξεχαστούν στα ράφια των βιντεοκλάμπ ή με 2 seeders στα τορεντάδικα.
O Independent φτιάχνει μια λίστα με τις 10 ταινίες που δεν άξιζαν το χρυσό αγαλματίδιο, ενώ προτείνει ποια θα έπρεπε να βραβευθεί στη θέση τους.
Είχε το δυνατό σενάριο απ’το ομώνυμο βιβλίο, ένα σεβαστό για τα 50s μπάτζετ 6 εκατομμυρίων δολαρίων και τον πάντα κουλ David Niven που θα περίμενε κανείς να απογειώσει μια ταινία στην οποία υποδύεται τον παράτολμο Φιλέα Φογκ. Κρίμα, η ταινία δεν πολυβλεπόταν και τη θυμούνται σίγουρα λιγότεροι από ότι το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν.
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Οι Δέκα Εντολές.
Παρά την επική ερμηνεία του Charlton Heston στο ρόλο του Μωυσή -που ούτε καν υποψήφιος δεν ήταν για τον α’ ανδρικό, το υπόλοιπο all star καστ και τα σπουδαία ειδικά εφέ για την εποχή, η ταινία δε βραβεύθηκε αλλά έμεινε στην ιστορία.
Αρχές ’80 το κοινό διψούσε για μελόδραμα, ας πούμε την προηγούμενη χρονιά το Κράμερ Εναντίον Κράμερ είχε κερδίσει το Αποκάλυψη Τώρα!. Η ταινία δεν κέρδισε μόνο το βραβείο της καλύτερης ταινίας αλλά και αυτό της σκηνοθεσίας για το ντεμπούτο του Robert Redford πίσω από την κάμερα, καθώς και του πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Timothy Hutton. Παρά τις πολύ καλές ερμηνείες, της έλειπε αυτό το «κάτι παραπάνω».
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Οργισμένο Είδωλο
To αριστούργημα του Scorsese, η διεισδυτική ματιά στην τρέλα του μεσαίων βαρών μποξέρ Jake LaMotta μέσω του Robert De Niro. Το σενάριο του Paul Schrader και το μοντάζ της Thelma Schoonmaker (η οποία έκτοτε έκανε το μοντάζ για όλες τις ταινίες του Scorsese) ήταν τόσο σπουδαία που είναι απορίας άξιον γιατί τελικά δεν αναγνωρίστηκε απ’την Ακαδημία.
Το κλασικό love story του Cameron που έσπασε τα ταμεία και ανέδειξε τους DiCaprio και Winslet. Κλασκή περίπτωση χρονιάς που η Ακαδημία πήγε απόλυτα με τα νερά της εμπορικότητας.
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Λος Άντζελες Εμπιστευτικό
O Curtis Hunson μας έδωσε ένα από τα καλύτερα σύγχρονα noir, βασισμένος στο μυθιστόρημα του Ellroy, με τους Kevin Spacey, Russell Crowe και Guy Pearce. Eίχε όμως την ατυχία να πέσει πάνω στην Celine Dion.
O Colin Firth, που πήρε και το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, και o Geoffrey Rush έδωσαν εκπληκτικές ερμηνείες αλλά το ενδιαφέρον για μια ταινία γύρω από τις δημόσιες ομιλίες ενός Βασιλιά μάλλον εξαντλείται γρήγορα.
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Τhe Social Network
Ένα κλασικό παράδειγμα του πόσο γερασμένο είναι το σώμα της Ακαδημίας. Ήταν πιο εύκολο να ταυτιστούν με μια ταινία με θέμα τον Μεσοπόλεμο παρά με την προσπάθεια του David Fincher να μεταφέρει το ξεκίνημα του Mark Zuckerberg και τη γέννηση του facebook.
Στις αρχές των 00s τα μιούζικαλ έγιναν ξανά δημοφιλή με το Chicago να κατακτά συνολικά 6 όσκαρ συμπεριλαμβανομένου αυτού της καλύτερης ταινίας. Αλλά ειλικρινά, πλην των φανατικών των μιούζικαλ, ποιος το θυμάται ακόμα;
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Ο Πιανίστας
O Roman Polanski και ο Adrien Brody πήραν τα Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου, αντίστοιχα, γι’αυτήν την συγκινητική ταινία που παρακολουθεί τον αγώνα ενός εβραίου μουσικού να επιβιώσει στο γκέτο της Βαρσοβίας. Προφανώς οι εκλέκτορες ήθελαν κάτι πιο χαρούμενο για την Καλύτερη Ταινία.
O Ben Αffleck πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί σε αυτή την πραγματική ιστορία διάσωσης έξι Αμερικάνων στην Τεχεράνη του ’80, μέσω μιας ψεύτικης κινηματογραφικής παραγωγής. Μια εύπεπτη και πατριωτική ιστορία για την Ακαδημία που για πολλούς δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μετριότητα. Και για περισσότερους παραχαράσσει την ιστορία και αδικεί τους Ιρανούς.
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Zero Dark Thirty
H πραγματική ιστορία την οποία έπρεπε να βραβεύσει, σύμφωνα με τον Independent, η Ακαδημία ήταν η ματιά της Kathryn Bigelow στα γεγονότα που οδήγησαν στην ανακάλυψη του Osama Bin Laden. Εμάς και οι δύο υπερπατριωτικές μας φάνηκαν.
O Kevin Costner πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί σε αυτήν την ιστορία ενός στρατιώτη σε ένα απομακρυσμένο καταφύγιο του εμφυλίου πολέμου στα δυτικά, ο οποίος γίνεται φίλος με τους ινδιάνους. Αρχικά δέχτηκε καλές κριτικές, αλλά στη συνέχεια οι επικρίσεις που δέχτηκε από οργανώσεις Ιθαγενών Αμερικάνων το επισκίασαν, πέρα από το γεγονός πως εκείνη τη χρονιά βγήκε μια σαφώς ανώτερη ταινία….
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Τα Καλά Παιδιά
H δημοφιλής ταινία του Martin Scorsese που στάθηκε αφορμή για μια ακόμα αδικία στο πρόσωπό του με αποτέλεσμα να περιμένει λίγα χρόνια ακόμα για το πολυπόθητο αγαλματίδιο.
Το πως αλληλεπιδρούν, σε φυλετικό επίπεδο, οι ζωές των κατοίκων του Λος Άντζελες είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που πήραν το όσκαρ καλύτερης ταινίας και δεν ήταν καν υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες. Οι κριτικοί βέβαια διχάστηκαν αφού εκτός από καλύτερη ταινία της χρονιάς κάποιοι τη χαρακτήρισαν ως τη χειρότερη της δεκαετίας.
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Επιστροφή στο Brokeback Mountain
Πολλοί είπαν ότι το άβολο θέμα ενός έρωτα μεταξύ δύο καουμπόηδων στέρησε από την ταινία το βραβείο, αλλά από την άλλη ο Ang Lee κατάφερε να πάρει το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Όποιο κι αν ήταν το παρασκήνιο, παραμένει μια εξαιρετική ταινία.
Μια ταινία του John Ford για μια οικογένεια ανθρακωρύχων στην αρχή του αιώνα ίσως φαίνεται καλή ιδέα να βραβευθεί με Όσκαρ, μέχρι όμως να δεις έναντι ποιας επικράτησε τελικά…
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Πολίτης Κέιν
Θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, αν όχι η καλύτερη, και υπήρξε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Η ερμηνεία του Orson Welles ως αδίστακτος μεγιστάνας του τύπου τον καθιέρωσε σαν σπουδαίο ηθοποιό πριν καν κλείσει τα 30. Το πρόβλημα της ταινίας ήταν ότι βασίστηκε στη ζωή του W.R. Hearst ο οποίος ήταν εν ζωή ακόμα κι έβαλε τα μεγάλα μέσα στο Χόλιγουντ για να θαφτεί η ταινία στα βραβεία.
Μια φανταστική ιστορία για το πως ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ εμπνεύστηκε και έγραψε το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Μια χαρά ταινία για να την παρακολουθήσεις Παρασκευή βράδυ χουχουλιάζοντας, μάλλον όχι όμως και για να βραβευθεί ως η καλύτερη της χρονιάς.
Θα έπρεπε να είχε κερδίσει: Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν
Ναι η ταινία του Spielberg γύρω από τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που καταγράφηκε ως μια από τις καλύτερες πολεμικές ιστορίες όλων των εποχών δεν κατάφερε να πάρει το Όσκαρ που της άξιζε. Βέβαια στη μνήμη του κοινού κυριάρχησε τελικά ο Στρατιώτης Ράιαν έναντι του ερωτευμένου Σαίξπηρ κι αυτό είναι τελικά μεγαλύτερη ανταμοιβή από κάθε χρυσό αγαλματίδιο.