Η ασιατική ζώνη – o μισός πλανήτης – έμεινε χωρίς εκπροσώπηση, πράγμα αυτονόητο στη γεωπολιτική αλλά κάπως άκομψο για το μουντιαλικό catwalk. Οι γιάπωνες έμπλεξαν με την ξεβαμμένη πατέντα του αλενατόρε Τζακερόνι και – προτού η αυτοκριτική τους οδηγήσει σε ομαδικό σεπούκου – ας ψάξουν το νοήμα για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για το τρέξιμο στο ομώνυμο εγχειρίδιο του Μουρακάμι (επόμενος κόουτς, αβλεπί). Οι εξάδελφοι νοτιοκορεάτες παρουσίασαν παρόμοιο σύνδρομο άσκοπης ταχύτητας plus την έλλειψη ενός μεγάλου Κιμ ή Παρκ να ξεχωρίζει στο στρουμφοχωριό – το 2002 τους είναι το δικό μας 2004: μύθος, κατάρα και φρένο στην εξέλιξη. Το Ιράν δοκίμασε με χλιαρή επιτυχία το πούλμαν του Μουρίνιο μαζί με το ρεχαγκελικό ταμπούρι, σε εκτέλεση του τυχοδιώκτη σεφ Κειρόζ – το αποτέλεσμα: περσικό ξινό σταφύλι (θα θυμόμαστε πάντα τον Μονταζερί ως ιρανική εκδοχή του Μουρούτη).
Από την συμπαθέστατη Αυστραλία, ενθύμιο φιλίας τα ασφυκτικά κοστούμια του Αγγελου Ποστέκογλου, το ποδοσφαιρικό θράσος του Tιμ Κέιχιλ με γκολ βγαλμένο από ονείρωξη Φαν Μπάστεν και η (ολιγόλεπτη) επική ανατροπή επί των Ολλανδών. Down under με όλα τους τα ματς όβερ. Μάγκες.
Tο Ιράν δοκίμασε με χλιαρή επιτυχία το πούλμαν του Μουρίνιο μαζί με το ρεχαγκελικό ταμπούρι, σε εκτέλεση του τυχοδιώκτη σεφ Κειρόζ – το αποτέλεσμα: περσικό ξινό σταφύλι (θα θυμόμαστε πάντα τον Μονταζερί ως ιρανική εκδοχή του Μουρούτη).
7/13 ομάδες της γριάς ηπείρου στο αεροπλάνο. Βαριές οι αποσκευές, κρίμα και οι φωτογραφίες με τα κοστουμάκια, τα wayfarer και τα κορδελιάρικα χαμόγελα των αφίξεων. Ναι, κυρίως σε σας αναφέρομαι, amici miei ιταλιάνοι, ραγκάτσι μου αλήτες πουλιά, που στερήσατε από την τηλεοπτική ανθρωπότητα τον Πίρλο (best human man, οπως χαρακτηρίστηκε σε ένα ενθουσιώδες ιντερνετικό άρθρο). Εντάξει, έγινε κι ένα μικρό πριόνι από τη διαιτησία στο κρίσιμο ματς με «Ουραγουάη» και η αξιοπρεπής αρμάδα του Πραντέλι επέστρεψε όπως πήγε: καλοσιδερωμένη. Για την Αγγλία υπάρχουν έγκυρες πληροφορίες ότι τα εισιτήρια είχαν κλείσει από τον Δεκέμβριο με επιστροφή 27 Ιουνίου (δεν ήταν κακοί όμως, έπεσαν ατυχώς στον όμιλο της λατρείας Κόστα Ρίκα). Τα βαθιά Βαλκάνια τίμησαν την ιστορική τους ταυτότητα με Κρόατες και Βόσνιους να χειροκροτούνται ενάντια στα φαβορί (Βραζιλιάνους και Αργεντίνους), να ταπεινώνουν τους ασθενείς (Καμερούν και Ιράν) και να ξεβρακώνονται στο κρίσιμο ματς (από Μεξικάνους και Νιγηριανούς, αντίστοιχα). Πείτε κάτι για τα στερεότυπα να δω κάτι. Τουλάχιστον θα έχουμε πάντα την ανάμνηση του σαρτόριαλιστ Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ (ή Νίκο Κόβατς, δεν θυμάμαι).
Στην Ιβηρική χερσόνησο πάλι, ξεκίνησαν οι ανταλλαγές πολιτισμικών αγαθών: τα κλαψομούνικα fados κυρίευσαν ολες τις ισπανικές επαρχίες (ποια Βασκωνία και ποια Καταλωνία) ενώ το πάλαι ποτέ ΠΟΠ σπανιόλικο λουζεριλίκι κάνει θραύση στους πιστούς ακολούθους της Ιρίνα Σάικς – Ρονάλντου. Το πιο πικρό ποτήριον: κανείς δεν τους έκλαψε εκτός συνόρων.
Τα βαθιά Βαλκάνια τίμησαν την ιστορική τους ταυτότητα με Κρόατες και Βόσνιους να χειροκροτούνται ενάντια στα φαβορί (Βραζιλιάνους και Αργεντίνους), να ταπεινώνουν τους ασθενείς (Καμερούν και Ιράν) και να ξεβρακώνονται στο κρίσιμο ματς (από Μεξικάνους και Νιγηριανούς, αντίστοιχα). Πείτε κάτι για τα στερεότυπα να δω κάτι.
Η Ρωσία δεν ήρθε ποτέ στη Βραζιλία, οπότε τα πράγματα είναι απλά. Ο Βλαδίμηρος θα φάει τον Καπέλο του, θα ψαχτεί με τα κονέ στη Φίφα και θα κάνει παπάδες στο ρώσικο Μουντιάλ του 2018 (υπομονή, 1460 μέρες μείνανε).
Χαζό το λογοπαίγνιο με τον τεράστιο Bambaataa αλλά μόνο στενοχώρια προκάλεσε o (δίκαιος) αποκλεισμός των μεγάλων κοριτσιών της Αφρικής (η κοχονάτη Αλγερία και η απρόβλεπτη Νιγηρία συνεχίζουν). Η Γκάνα, η Ακτή και το Καμερούν έπαθαν υποτροπή (με αυτή τη σειρά κατάταξης) στην κλασική παλιά αρρώστια της απειθαρχίας και του τσουρούτικου φουτμπολ σαβάνας. Οι πρώτοι πάντως το πάλεψαν, οι δεύτεροι αυτοκτόνησαν με εντολή Σαμαρά, για τους τρίτους ο Ροζέ Μιλά να βάλει το χέρι του. Θλίψη.
Ονδούρα – Εκουαδόρ άστα λουέγο
Το αγαπημένο μου ματς ως τώρα στο Μουντιάλ, από δύο τίμιες ομάδες που βυθίστηκαν αύτανδρες στον ίδιο όμιλο και αποχαιρέτησαν, παίζοντας ολντ σκουλ λατινοαμερικάνικο τόπι – οι τελευταίες εκπρόσωποι ενός ποδοσφαίρου που χάνεται, μεταλλαγμένο, με εξευρωπαισμένο στιλ, με σκοπούς που αγιάζουν τα μέσα και λοιπές κυνικές θεωρίες. Γουατέβερ.
