To Vintage Everyday μάζεψε 10 στοιχεία που δεν γνωρίζαμε πίσω από το πιο επιτυχημένο άλμπουμ των Pink Floyd. Ξέρατε εσείς, για παράδειγμα, ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις του εξυπηρέτησαν στην πραγμάτωση μιας από τις πιο επιδραστικές κωμωδίες όλων των εποχών;
1. O Paul McCartney «κόπηκε» στην τελική μίξη.
Ένα από τα πράγματα που κάνουν το Dark Side of the Moon μοναδικό είναι οι φωνές που ακούγονται κατά μήκος του άλμπουμ. Ο Roger Waters είχε γράψει μια σειρά ερωτήσεων – όπως, «Πότε ήταν η τελευταία φορά που άσκησες βία και είχες δίκιο;» ή «Τι λέει η φράση Dark Side Of The Moon για σένα;» – σε κάρτες τις οποίες έθετε είτε σε φίλους και συναδέλφους που βρίσκονταν στα Abbey Road Studios, είτε σε πορτιέρηδες ή σε crew που περιόδευε μαζί τους. Ο Paul McCartney ήταν ανάμεσα σε αυτούς που απάντησαν, αλλά η φωνή του δεν έφτασε ποτέ στο final cut. Ίσως οι απαντήσεις του να μην ήταν αρκετά ικανοποιητικές για τον Waters.
Paul & Linda McCartney μαζί με τον David Gilmour στο Knebworth Festival, 21 Αυγούστου 1976.
2. Το άλμπουμ προτάθηκε μόνο για ένα Grammy… και δεν ήταν για την μπάντα.
Αντίθετα, ο μόνος που τιμήθηκε με πρόταση για Grammy ήταν ο Alan Parsons που έκανε την παραγωγή. Δικαίως, καθώς χρησιμοποίησε ό,τι πιο καινούριο και ριζοσπαστικό για τα δεδομένα της εποχής σε επίπεδο τεχνικής για την παραγωγή του άλμπουμ. Καθόλου άσχημα αν φανταστεί κανείς ότι όλα έγιναν χρησιμοποιώντας χαρτοταινία και ξυραφάκια.
Ο David Gilmour κοιτάει τον Alan Parsons με την υπόλοιπη μπάντα ένω πρώτος κάνει τη μίξη του άλμπουμ. Abbey Road studios, Λονδίνο, 1972.
3. Έχουν περάσει 21 χρόνια από τότε που οι “Pink Floyd” έχουν παίξει όλο το άλμπουμ ζωντανά.
To Dark Side of the Moon παίχτηκε live από την Γκιλμορική έκδοση των Pink Floyd στην τελευταία περιοδεία της μπάντας το 1994. Μπορεί να μοιάζει λιγότερο όμως επειδή πολλά μέλη τους, συμπεριλαμβανομένου και του Waters το έχουν παίξει με τα προσωπικά τους πρότζεκτ αρκετές φορές. Η τελευταία φορά ήταν το 2008 με τον Waters.
Από την τελευταία περιοδεία των Pink Floyd, 1994.
4. Η Clare Torry σόκαρε τους Pink Floyd με τα φωνητικά της στο “Great Gig in the Sky“.
Η οriginal version του “The Great Gig In the Sky” που το συγκρότημα δούλευε στα live ήταν ένα organ σόλο με λούπες από εδάφια της Βίβλου και άλλα θρησκευτικά κηρύγματα. Για την studio version το lead άλλαξε με πιάνο, αλλά οι Pink Floyd δε μπορούσαν να βρουν samples που να τους ικανοποιούν. Έτσι αποφάσισαν να δοκιμάσουν με φωνητικά.
Ο Parsons βρήκε την 22χρονη τραγουδίστρια Clare Torry, οι Floyd όμως σε εκείνο το σημείο είχαν κολλήσει και δεν ήξεραν τι κατεύθυνση να της δώσουν. Η Torry φαντάστηκε τον εαυτό της σαν μουσικό όργανο και προσπάθησε να μπει μες το τραγούδι και στο θέμα της θνητότητας που διέπει. Μετά από δύο full takes, οι Floyd την αποδέσμευσαν και εκείνη θεώρησε ότι δεν του άρεσε. Ήταν μέχρι να πιάσει στα χέρια της τον δίσκο και να δει το όνομα της στα credits για να καταλάβει πόσο τους είχε ενθουσιάσει.
5. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να «τριπάρουν» ακούγοντας το Dark Side of The Moon βλέποντας παράλληλα μια ταινία.
Από τα μέσα τις δεκαετίας του 90, πολλοί έχουν προσπαθήσει να ακούσουν το άλμπουμ ταυτόχρονα με τη θέαση του The Wizard of Oz, με πιο χαρακτηριστικό το πόσο πιο trippy γίνεται η σκηνή του χορού του Σκιάχτρου ακούγοντας παράλληλα το “Brain Damage.” Αυτό βέβαια δεν ενθουσίασε ποτέ τους Pink Floyd.
The Dark Side of the Rainbow
6. Παραλίγο να ονομαστεί Eclipse (A Piece for Assorted Lunatics).
Παρά την space-rock φήμη των Floyd εκείνη την εποχή, ο τίτλος Dark Side of the Moon ήταν ένα υπονοούμενο για ένα ταξίδι στην τρέλα και όχι στο διάστημα. Όταν κατέληξαν στον τίτλο δυστυχώς ανακάλυψαν ότι το βρετανικό ροκ δίδυμο Medicine Head είχε ήδη κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με τον τίτλο Dark Side of the Moon το 1972. Φοβούμενοι ότι θα τους κατηγορήσουν για αντιγραφή σκέφτηκαν να αλλάξουν τον τίτλο σε Eclipse (A Piece for Assorted Lunatics). Η καριέρα των Medicine Head ωστόσο δεν πήγαινε και πολύ καλά, οπότε αποφάσισαν να προχωρήσουν με το αρχικό όνομα ευχόμενοι να μην το προσέξει κανείς.
Medicine Head – Dark Side Of the Moon
7. Το παρανοϊκό γέλιο που ακούγεται στο άλμπουμ ανήκει στον πατέρα της Naomi Watts.
Το παρανοϊκό επαναλαμβανόμενο γέλιο που ακούγεται στο “Speak to Me” και στο “Brain Damage” ανήκει στον road manager των Pink Floyd, Peter Watts. Η ατάκα “I never said I was frightened of dying” στην αρχή του “The Great Gig in the Sky” ανήκει επίσης στον ίδιο. Όλα αυτά τα bits προέρχονται από τις ερωτήσεις που έκανε ο Roger Waters. Ο Watts εγκατέλειψε τους Floyd το 1974 και πέθανε δύο χρόνια αργότερα. Ωστόσο είχε φέρει ήδη στον κόσμο τη διάσημη πλέον ηθοποιό του Hollywood, Naomi Watts.
Από αριστερά: Alan Styles, Peter Watts και Roger Waters
8. Με τα έσοδα από τις πωλήσεις του άλμπουμ βοήθησαν να πραγματοποιηθεί μια κλασική κωμωδία.
Οι Pink Floyd ήταν φανατικοί του Monty Python’s Flying Circus. Ο Alan Parsons θα έλεγε αργότερα ότι τα συχνά διαλείμματα της μπάντας για να παρακολουθήσει την εκπομπή θα του επέτρεπε να πειραματιστεί με διάφορα πράγματα στο στούντιο. Για να δείξουν λοιπόν την εκτίμησή τους στους πρωτοπόρους της κωμωδίας, έδωσαν ένα μεγάλο κομμάτι από έσοδα των πωλήσεων του Dark Side of the Moon για να βοηθήσουν στην παραγωγή του “Monty Python and the Holy Grail” την πιο ξεκαρδιστική, λατρεμένη και επιδραστική βρετανική κωμωδία όλων των εποχών.
9. Το άλμπουμ παραλίγο να διαρρεύσει ένα χρόνο πριν.
Οι Pink Floyd δούλευαν και εξέλισσαν συχνά τις ιδέες για τον δίσκο κατά τη διάρκεια των συναυλιών τους. Πολλές φορές στις περιοδείες τους έπαιζαν πρώιμες εκδοχές των κομματιών, αλλά το κοινό δεν είχε ιδέα τι ακριβώς άκουγε. Στις αρχές του ’72 όμως, που η μπάντα είχε ήδη αρχίσει να παίζει πάνω – κάτω αυτό ακριβώς που θα ηχογραφούσε αργότερα, σε ένα live στο Rainbow Theatre του Λονδίνου κάποιος τους ηχογράφησε. Το απόσπασμα εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία ένα χρόνο πριν κυκλοφορήσει το επίσημο άλμπουμ και η μπάντα τρόμαξε πως αυτό θα επηρέαζε τις πωλήσεις του. Σήμερα, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τελικά ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιημένοι με τις πωλήσεις.
Εξώφυλλο της επετειακής έκδοσης των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του.
10. Το Dark Side of the Moonπαρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο London Planetarium.
Πιο αυτονόητο μέρος για την παρουσίαση του Dark Side of the Moon δεν θα υπήρχε, εκείνη την εποχή όμως ήταν αρκετά πρωτότυπη ιδέα να ακούσεις ένα rock LP σε ένα θολωτό θέατρο κάτω από ψεύτικα αστέρια.
