Τα νηφάλια όνειρα των Lucid Dream

Παρασκευή βράδυ στο Six d.o.g.s. Μπαίνοντας στο χώρο οι My Drunken Haze είναι πάνω στη σκηνή και αποδεικνύουν πως δεν είναι μια ελπιδοφόρα, αλλά μια έτοιμη, πλέον, μπάντα που κάνει δικό της το χώρο που της αναλογεί. Η δική τους “Gloria” είναι τόσο όμορφη που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί κάνουν καριέρα κάτι μπάντες τύπου Growlers, γεμίζοντας τα ΑΝ του μάταιου τούτου κόσμου, και αυτά τα παιδιά ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Όχι δεν λέω ότι ανακάλυψαν τον τροχό που πήγε τη μουσική μίλια μπροστά αλλά αυτό το psych rock, ελληνικής μάλιστα ούγιας, είναι έντιμο, απλό, μάγκικο και ωραίο.

Και μετά έρχεται η ώρα, των νέων -άγνωστων μέχρι στιγμής- καμαριών της Βρετανίας, των Lucid Dream. Fuzz και reverb από τις κιθάρες τους, πάρα πολύ δυνατά στακάτα τύμπανα, ένα υπόκωφο μπάσο που φτιάχνει ένα ψυχότροπο ταξίδι και απόκοσμα φωνητικά. Κάτι τέτοιο παίζουν οι τύποι από το Carlisle και τη μία ώρα που βρίσκονται στη σκηνή του Six d.o.g.s σου φέρνουν στο μυαλό πότε τους Cramps, πότε τους Jesus and Mary Chain βάζοντας στο μπλέντερ τις επιρροές τους που ξεκινούν από το psych garage και φτάνουν μέχρι το noise.