Αν ήταν ταινία το καλοκαίρι μου θα ήταν Η γαλάζια λίμνη, καλοκαίρι για πάντα σε μια τροπική παραλία.
Και τραγούδι.. The Girl From Ipanema.
https://www.youtube.com/watch?v=UJkxFhFRFDA
Το βιβλίο που θα πάρω φέτος είναι το O έρωτας στα χρόνια της χολέρας, του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ταιριάζει στην ακινησία των καλοκαιρινών μεσημεριών.
Πάντα θα θυμάμαι το μπάνιο στην παραλία που έχει αμμουδιά. Είμαι ευτυχισμένη στην άμμο, με ηρεμεί.
Και ότι ήθελα ν’ αγοράσω ένα σπίτι στην Caraiva στην Βραζιλία, 3 ώρες με τη βάρκα μακριά από τον πολιτισμό.
Μια φωτογραφία που μου θυμίζει πολλά στην παραλία Sunbay ή Sonbe στο Vieques ένα νησάκι στο Puerto Rico.
Και η ανάμνηση που έχω σαν παιδί να με μαθαίνει ο μπαμπάς μου μπάνιο με τα πορτοκαλί μου, ασορτί με τα μπρατσάκια, βατραχοπέδιλα.
Το πρώτο φιλί που έδωσα στην Κινέτα στα 12 μου, ήταν το πρώτο μου φιλί γενικώς.
Πάντα στις διακοπές ήθελα να βρω την τέλεια παραλία όπου θα είμαι μόνη μου (βλ τη φωτό παραπάνω).
Αυτό που με εκνευρίζει είναι όλοι οι άλλοι που υπάρχουν στην παραλία μου.
Όλα μου τα παιδικά καλοκαίρια μέτραγα τα μπάνια μου επί δύο. Άλλο το πρωί, άλλο το βράδυ. Και όλα τα παγωτά. Έκανα πάντα 3 μήνες διακοπές, οπότε υπολόγισε.
Ο καρχαρίας είναι αυτό που φοβάμαι πιο πολύ στην εξοχή. Είδα τα πρώτα Σαγόνια του καρχαρία στο θερινό σινεμά μικρή κρυφά από τους γονείς. Στοιχειώνει όλα τα καλοκαίρια μου. Να τους ακούτε τους γονείς.
Αν μου έχει μείνει στον ουρανίσκο ένα φαγητό είναι στην Αβάνα το πρώτο μου βράδυ, Picadillo a la Habanera, το έφτιαξα και χθες το βράδυ.
Το φρούτο του καλοκαιριού είναι ο γιαρμάς.
Και στο μυαλό ένα hangover είναι που ξεράθηκα στον ύπνο το μεσημέρι στην αμμουδιά στην Ελαφόνησο και ξύπνησα με έγκαυμα.
Πάντα κοντοστέκομαι για λίγο στις διακοπές όταν βρω πέτρινη πεζούλα. Πρέπει να κάτσω για λίγο επάνω της.
Και θυμάμαι πως γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο τον Μίκι, το 1994 στην Playa Ancon στοTrinidad, που με χόρεψε την πρώτη μου σάλσα και μετά δεν τον ξαναείδα ποτέ.
Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν γυρίζω πίσω είναι να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου.
Αυτό που έχω κρατημένο στο σπίτι σαν σουβενίρ είναι ένα βάζο με κοχύλια από όλες τις όμορφες αμμουδιές που έχω πάει.
Η απόφαση που παίρνω κάθε καλοκαίρι για το φθινόπωρο και δεν τηρώ ποτέ είναι να ξαναφύγω διακοπές πριν τελειώσει το καλοκαίρι.
