Η ανάσταση του Nτιέγκο Σιμεόνε

Κάποια αστέρια

Ο Ντιέγκο Κόστα είναι η προσωποποίηση του Σιμεόνε στο γήπεδο. Αντιδραστικός, δυνατός, μπορεί να τσακωθεί ακόμα και με τους συμπαίκτες του αν κάτι πάει λάθος. Το πάθος που βγάζει είναι απίστευτο και σκοράρει σχεδόν κάθε Κυριακή.  Αν και βραζιλιάνος δεν έχει κληθεί ακόμα στην εθνική της χώρας του και έχοντας ισπανικό διαβατήριο αναμένεται να παίξει για τους Ίβηρες μέσα στους επόμενους μήνες.

Ο Αρντά Τουράν ένας άλλος οξύθυμος παίκτης μέσα στο γήπεδο θυμίζει κι αυτός έντονα σε αντιδράσεις τον Σιμεόνε. Εκρηκτικός, έτοιμος να βάλει φωτιά στα πάντα αν πεταχτούν οι φλέβες του προσώπου σε έναν αγώνα. Ο Σιμεόνε τον στηρίζει, τον πιστεύει και τον θαυμάζει γιατί αν και γεννήθηκε σε μια από τις πιο φτωχές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, δεν ξεχνά από που προέρχεται και ένα μέρος του παχυλού μισθού του πληρώνει τους λογαριασμούς πολλών οικογενειών στην παλιά του γειτονιά.

Εxtra CV activities

H δουλειά που έχει κάνει σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές είναι αξιοθαύμαστη και έρχεται σε συνέχεια του καλού βιογραφικού του. Στην Αργεντινή κατέκτησε μια Απερτούρα με την Εστουντιάδες και μια Κλαουσούρα με την Ρίβερ πριν έρθει στην Ευρώπη για να σώσει από βέβαιο σχεδόν υποβιβασμό την Κατάνια.

Στη Μαδρίτη τα πράγματα ήταν αλλιώς. Πήγε εκεί λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2011, αναλαμβάνοντας μια ομάδα που έτρωγε γκολ ανά πάσα ώρα και στιγμή -ο λόγος απόλυσης του Γκρεγκόριο Μανθάνο, αγαπημένου στις κερκίδες του Καλντερόν. Η ομάδα ήταν στη 10η θέση και δεν είχε πλάνο για το οτιδήποτε. Εσωτερικές διαμάχες, οικονομικά προβλήματα στα γραφεία, αγωνιστικά στο γήπεδο με την άμυνα να βρίσκεται σε χάος και να είναι αυτή που προξενούσε περισσότερο κακό παρά καλό μες στο γήπεδο. O Σιμεόνε έπρεπε να αναλάβει αμέσως δράση και να λύσει το πρόβλημα. Σε πρώτη φάση κατάφερε να σταθεροποιήσει την ομάδα και να τη βελτιώσει αμυντικά. Χαρακτηριστικό είναι πως υπήρξαν έξι παιχνίδια στη σειρά μέχρι το τέλος της σεζόν που δεν δέχτηκε γκολ.

H δουλειά που έχει κάνει σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές είναι αξιοθαύμαστη και έρχεται σε συνέχεια του καλού βιογραφικού του. Στην Αργεντινή κατέκτησε μια Απερτούρα με την Εστουντιάδες και μια Κλαουσούρα με την Ρίβερ πριν έρθει στην Ευρώπη για να σώσει από βέβαιο σχεδόν υποβιβασμό την Κατάνια.

Πριν αναλάβει τις δύο τελευταίες χρονιές η Ατλέτικο είχε τερματίσει 9η και 7η αντίστοιχα και είχε χάσει σε τελικό κυπέλλου από τη Σεβίλλη το 2010. Ο Σιμεόνε στηρίχτηκε σε πολύ ταλαντούχους έτοιμους παίχτες σαν τον Γκοντίν, τον Φαλκάο και τον Αρντά Τουράν. Οδήγησε την ομάδα στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο του επίσης αργεντίνου Μαρσέλο Μπιέλσα κατακτώντας το τρόπαιο και στο ισπανικό πρωτάθλημα έχασε την τελευταία αγωνιστική την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όλοι πίστεψαν πως ο Σιμεόνε ήταν ο σωστός άνθρωπος για να επαναφέρει την Ατλέτικο πάλι στις επιτυχίες.

Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε με επιβλητική νίκη απέναντι στην Τσέλσι στον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ και κατέκτησε το ισπανικό κύπελλο νικώντας στο Μπερναμπέου τη Ρεάλ. Στο πρωτάθλημα βγήκε εύκολα τρίτος με τον Ρανταμέλ Φαλκάο να κάνει απίστευτες εμφανίσεις και να κοντράρει σχεδόν στα ίσα τους Ρονάλντο και Μέσι. Και κάτι τέτοιο πάει να γίνει και φέτος. Μόνο κάποια ονόματα αλλάζουν, η αφετηρία είναι η ίδια.

Απ’ ότι φαίνεται πάντως ο Αντσελότι είχε δίκιο σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου. Τα αποτελέσματα δικαιώνουν την αντίληψη αυτή. Η Ατλέτικο νίκησε μέσα στο Μπερναμπέου μετά από 14 χρόνια, κέρδισε εκτός την Πόρτο για το Τσάμπιονς Λιγκ και την Κυριακή το μεσημέρι πήρε τους 3 πόντους απέναντι στη Θέλτα. Το 8×8 είναι γεγονός, πρόκειται για το καλύτερο ξεκίνημα της ομάδας στην ιστορία της και όσο κι αν αρνείται ο Σιμεόνε να μιλήσει για φαβοριτισμό, η Ατλέτικο φαίνεται να βρίσκει τη θέση της ανάμεσα στο μαδριλενοκαταλανικό δίπολο και οι κερκίδες τους Καλδερόν είναι σε κάθε παιχνίδι γεμάτες.