Η ανάσταση του Nτιέγκο Σιμεόνε

30 Iουνίου 1998. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ στο Μουντιάλ του 1998 στη Γαλλία, απέναντι στην Αργεντινή, δέχεται ένα φάουλ και πέφτει κάτω. Αυτός που του έκανε το φάουλ, σκύβει και κάτι του ψιθυρίζει στο αυτί, ο Μπέκαμ τον χτυπά, παίρνει την κόκκινη κάρτα και η ζωή του αλλάζει αφού στην Αγγλία τα μέσα τον σταυρώνουν για αυτή την αποβολή θεωρώντας τον υπαίτιο για τον αποκλεισμό.

Ο Αργεντινός που δέχτηκε την κλωτσιά του Μπέκαμ, είναι ο αρχηγός Ντιέγκο Σιμεόνε. Δεν κάνει θέατρο, θα μπορούσε όμως και να μην πέσει στο έδαφος. Αποφάσισε να το κάνει και κάθεται κάτω τόσο όσο πρέπει για να βεβαιωθεί ότι ο διαιτητής της αναμέτρησης, ο πανύψηλος Δανός Κιμ Μίλτον Νίλσεν, έχει αντιληφθεί πως κάτι σημαντικό έχει συμβεί.

Fast Forward στο τέλος Σεπτέμβρη 2013. Ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, Κάρλο Αντσελότι, στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου πριν από το ντέρμπι της Μαδρίτης, δηλώνει πως “η Ατλέτικο έχει το ίδιο στιλ με τον προπονητή της, παίζει ίδια όπως έπαιζε ο Σιμεόνε σαν παίχτης. Έχει τέλεια αντίληψη του χώρου, δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση στις γραμμές, εκμεταλλεύεται το γήπεδο, είναι πολύ συγκεντρωμένη, δυνατή και έχει χαρακτήρα. Ό,τι ήταν ο Σιμεόνε σαν παίκτης είναι η Ατλέτικο σαν ομάδα”.

Ο Σιμεόνε τους δίνει ευκαιρίες και δεν αλλάζει συχνά τα χούγια του μέσα στο παιχνίδι. Ξέρει να προσαρμόζεται και η ομάδα ακολουθεί το πλάνο του προπονητή. Τους έχει μάθει να κλείνονται, να αντεπιτίθενται στο ανοιχτό γήπεδο, να χτυπούν δυνατά και αποφασιστικά με την πρώτη ευκαιρία. 

Θα συναντήσεις έναν όχι και τόσο ψηλό μελαχρινό άντρα

Το παρουσιαστικό του Σιμεόνε παραπέμπει σε άνθρωπο που δουλεύει νύχτα. Φορά σχεδόν πάντα μαύρα ρούχα, στα μαλλιά του βάζει ζελέ και τα χτενίζει προς τα πίσω, φωνάζει, τσαντίζεται, προστατεύει. Είναι σχεδόν πάντα σκυθρωπός και γελά δύσκολα. Στους παίκτες όμως φέρεται σαν μέντορας και πατέρας. Τους μαθαίνει, εδώ και 22 μήνες που κάθεται στον πάγκο του Βιθέντε Καλντερόν, να παίζουν δυνατά και όταν το κάνουν αυτό να είναι μαζί σαν ομάδα. Θεωρεί ότι όλοι μαζί έχουν περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρουν παρά ο καθένας μόνος του. Δεν έχουν έναν ηγέτη αλλά έντεκα μαχητές μες στο γήπεδο που παλεύουν για την Ατλέτικο.

Ο Σιμεόνε τους δίνει ευκαιρίες και δεν αλλάζει συχνά τα χούγια του μέσα στο παιχνίδι. Ξέρει να προσαρμόζεται και η ομάδα ακολουθεί το πλάνο του προπονητή. Τους έχει μάθει να κλείνονται, να αντεπιτίθενται στο ανοιχτό γήπεδο, να χτυπούν δυνατά και αποφασιστικά με την πρώτη ευκαιρία. Δουλεύει με πιτσιρίκια που τον θεωρούν ακόμα Θεό, τους εμπνέει, τους καθοδηγεί. Πολλοί από τους παίκτες του ήταν μικρά παιδιά όταν ο Σιμεόνε με τον Πάντιτς, τον Σάντι και τον Πένεφ κατακτούσαν το νταμπλ στην Ισπανία.

Αν και Αργεντινός προπονητής δεν είναι της σχολής Μπιλάρδο. Δεν θέλει τακουνάκια και θέαμα αλλά άμυνα και αποτέλεσμα χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν του αρέσει η ομάδα του να κερδίζει και να ικανοποιεί τα πλήθη. Του αρέσει αλλά δεν το θεωρεί αυτοσκοπό.

Έτσι θα δεις τον Ντιέγκο Κόστα να βάζει το ένα γκολ μετά το άλλο και αμέσως μετά να τρέχει στην άμυνα να βοηθήσει. Toν 21χρονο Κόκε από κεντρικός μέσος να γίνεται αριστερό χαφ και να μπαίνει για τα καλά στο μικροσκόπιο της Μπαρτσελόνα. Tον 18χρονο Όλιβερ να έρχεται από τις ακαδημίες και να κάνει αίσθηση, τον Νταβίντ Βίγια να κάθεται στον πάγκο όταν χρειάζεται, τον τερματοφύλακα Κουρτουά να παρακαλά την Τσέλσι να τον δανείσει για τρίτη χρονιά στην Ατλέτικο και τα δύο νέα και πιο ακριβά αποκτήματα της φετινής σεζόν, τον Βέλγο στόπερ Αλντερβέιρελντ και τον Γάλλο μέσο Γκιλαβογκί να έχει μπει ο μήνας Οκτώβρης και να μην έχουν κάνει ακόμα ντεμπούτο.

Στην επόμενη σελίδα η προσωποποίηση του Σιμεόνε στο γήπεδο