Μετά την ολοκλήρωση της κλήρωσης για τη φάση των <<16>> του Champions League, στη Νιόν της Ελβετίας, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Κάποιοι χαμογελούν γιατί ο αντίπαλος τους φαίνεται βατός, κάποιοι άλλοι προβληματίζονται , γιατί καλούνται να υπερβούν εαυτό ενώ υπάρχουν και αυτοί που ζητούν εκδίκηση, έχοντας ανοικτούς λογαριασμούς από τα προηγούμενα χρόνια.
Παρί Σεν Ζερμέν – Τσέλσι
Μετά το «κάζο» της περσινής σεζόν οι Παριζιάνοι θέλουν να παρουσιαστούν πιο ώριμοι και συγκροτημένοι απέναντι στους Λονδρέζους.
Ο Λοράν Μπλαν πέρυσι πήρε μαθήματα τακτικής από τον Ζοσέ Μουρίνιο και φέτος θέλει να πάρει τη ρεβάνς από τον Πορτογάλο. Παρί και Τσέλσι συναντήθηκαν στα προημιτελικά και παρά το υπέρ της 3-1 , η ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας, κατέρρευσε στο «Στάμφορντ Μπριτζ» και γνώρισε την ήττα – αποκλεισμό με 2-0.
Η Τσέλσι φέτος διαθέτει την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, μέχρι στιγμής με 17 γκολ και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της είναι ότι έχει πλουραλισμό στο σκοράρισμα, με αποτέλεσμα να μην στηρίζεται αποκλειστικά στους Ντιέγκο Κόστα, Αζάρ και Όσκαρ.
Αντιθέτως , η Παρί στηρίζεται επιθετικά κυρίως σε δύο παίκτες, στους σούπερ- σταρ, Ιμπραχίμοβιτς και Καβάνι, ενώ παρουσιάζει μεγάλες αμυντικές αδυναμίες, κάτι που αναμένεται να εκμεταλλευθεί ο «Special One» των πρωτοπόρων της Premier League.
Μάντσεστερ Σίτι – Μπαρτσελόνα
Αν δεν είναι το πιο αμφίρροπο ζευγάρι της φάσης των «16», τότε σίγουρα είναι το πιο εμπορικό.
Σίτι και Μπαρτσελόνα διαθέτουν στις τάξεις τους μερικούς από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη και περιμένουμε στις μεταξύ τους αναμετρήσεις να απολαύσουμε τουλάχιστον χορταστικό και επιθετικό παιχνίδι.
Αμφότερες προβληματίζουν με τις εμφανίσεις τους στις εγχώριες διοργανώσεις και δεν εντυπωσιάζουν, όπως άλλες σεζόν.
Στο Champions League, όμως μέχρι στιγμής έχουν δείξει χαρακτήρα και μοιάζουν ικανές για μεγάλα πράγματα.
Η ξεγραμμένη από πολλούς , πρωταθλήτρια Αγγλίας, με δύο επικές νίκες απέναντι σε Μπάγερν και Ρόμα, κατάφερε να πάρει μία πρόκριση, που θύμισε νουβέλα του Στίβεν Κινγκ.
Από την άλλη, το καμάρι της Βαρκελώνης, πήρε την πρωτιά του ομίλου, με εμφατικό τρόπο απέναντι στην Παρί, αποδεικνύοντας πως όταν θέλει μπορεί να αποδώσει «total football».
Η ομάδα του Μανουέλ Πελεγκρίνι αναζητά το ειδικό βάρος της φανέλας της ακόμη στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η έλλειψη ήταν περίτρανη πέρυσι, αφού δεν κατάφερε να φανεί καθόλου ανταγωνιστική απέναντι στην Μπαρτσελόνα , ξανά στους «16» , γνωρίζοντας δύο ήττες με χαρακτηριστική ευκολία. Το μειονέκτημα της και φέτος είναι ότι κυρίως στηρίζεται στην ατομική ποιότητα και όχι στο σύνολο, σε αντίθεση με τους «μπλαουγκράνα», που δεν τα περιμένουν όλα από τον Μέσι, παρά το γεγονός ότι ήδη ο Αργεντινός έχει σκοράρει 8 φορές στη φετινή διοργάνωση.
Μπάγερ Λεβερκούζεν – Ατλέτικο Μαδρίτης
Ξεκάθαρα βάσει εικόνας στη φάση των ομίλων και λόγω ποιότητας, οι Μαδριλένοι έχουν τον πρώτο λόγο για την πρόκριση. Μπορεί να ξεκίνησαν με ήττα από τον Ολυμπιακό τις υποχρεώσεις τους,όμως άμεσα διόρθωσαν τα «κακώς κείμενα» και πήραν άνετα την πρωτιά του 1ου ομίλου.
Σκληροτράχηλη, συμπαγής αμυντικά, όπως φάνηκε στα κρίσιμα ματς με τη Γιουβέντους, διαθέτοντας «δολοφονικά» ένστικτα στην επίθεση, με πρωταγωνιστές τους Μάντζουκιτς, Γκριζμάν και Ραούλ Γκαρσία, η Ατλέτικο δείχνει εκ νέου ικανή να φθάσει στον τελικό.
Η Λεβερκούζεν διαθέτει ενθουσιασμό, όχι όμως και πείρα, κάτι που φάνηκε και στη φάση των ομίλων, όπου έχασε μέσα από τα χέρια της την πρωτιά του 3ου ομίλου.
Κίσλινγκ, Σον και Μπελαραμπί έχουν ταλέντο όχι όμως και το χαρακτήρα να οδηγήσουν τη γερμανική ομάδα στην υπέρβαση, όπως αποδεικνύεται μέχρι τώρα.
Γιουβέντους – Ντόρτμουντ
Σαφώς αυτό το ζευγάρι μας θυμίζει έναν ονειρεμένο τελικό, αυτόν της 28ης Μάη του 1997, στο Μόναχο, όπου οι «Βεστφαλοί» κατάφεραν να κατακτήσουν το τρόπαιο, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, επικρατώντας με 3-1 της «Μεγάλης Κυρίας» με πρωταγωνιστή τον Ρίντλε.
Ελάχιστοι βέβαια, θυμούνται πως αμφότερες είχαν συναντηθεί και σε διπλούς τελικούς το 1993, για το κύπελλο UEFA, με τους Ιταλούς να επικρατούν με συνολικό σκορ 6-1, με πρωτεργάτες τους Ρομπέρτο και Ντίνο Μπάτζιο.
Από τότε μέχρι σήμερα , πολλά έχουν αλλάξει, ακόμη και οι μεταξύ τους ισορροπίες , με τους Γερμανούς να είναι το φαβορί για την πρόκριση, αφού η Γιουβέντους από το 2006, όταν «έσκασε» το σκάνδαλο «calciopoli», δεν έχει καταφέρει να σηκώσει κεφάλι στην Ευρώπη.
Με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στον πάγκο δεν πείθει και μετά βίας πήρε την πρόκριση απέναντι στον Ολυμπιακό.
Μπορεί στην επίθεση να υπάρχουν εξαιρετικοί παίκτες, όπως οι Τέβες, Μοράτα και Γιορέντε, όμως εύκολο γκολ δεν υπάρχει.
Από την άλλη οι Γερμανοί είναι διπρόσωποι. Παρουσιάζονται απογοητευτικοί στην Bundesliga αλλά αποτελεσματικοί και ώριμοι στο Champions League.
Πήραν την πρωτιά του 4ου ομίλου απέναντι στην Άρσεναλ, με βασικό όπλο την καλή αμυντική λειτουργία.
Ο ταλαιπωρημένος από τους τραυματισμούς, Μάρκο Ρόις, παραμένει ο παίκτης-βαρόμετρο της ομάδας του Γιούργκεν Κλοπ, αφού ο Καγκάβα δεν μπορεί να βρει τον παλιό καλό του εαυτό ενώ ο Ιμόμπιλε όσο και αν προσπαθεί δεν μπορεί να γίνει, Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι.
Σάλκε – Ρεάλ Μαδρίτης
Πέρυσι συναντήθηκαν ξανά στους «16» και η Ρεάλ προκρίθηκε με χαρακτηριστική ευκολία, με συνολικό σκορ 9-2.
Φέτος, δεν περιμένουμε κάτι διαφορετικό και η λογική λέει ότι η «Βασίλισσα» θα πάρει μία άνετη πρόκριση για τα προημιτελικά, αφού η αντίπαλος δεν τρομάζει σε καμία περίπτωση.
Η κάτοχος του τροπαίου δείχνει ακόμη πιο ισχυρή φέτος και ξεχειλίζει από ποιότητα, ειδικότερα στην επίθεση.
Στη φάση των ομίλων η Ρεάλ ήταν η μοναδική ομάδα που σημείωσε μόνο νίκες και μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό το γεγονός. Ρονάλντο και Μπενζεμά είναι άκρως παραγωγικοί και θα διεκδικήσουν, όπως όλα δείχνουν, τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης.
Η Σάλκε δεν μπορεί να φανεί ανταγωνιστική, έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς βασικών παικτών και η πρόκριση στους «16», ήδη αποτελεί υπέρβαση. Ο Ρομπέρτο ντι Ματέο , αν και νέος προπονητής, έχει ήδη καταφέρει να κατακτήσει το τρόπαιο στον πάγκο της Τσέλσι, όμως τα θαύματα δύσκολα επαναλαμβάνονται.
Σαχτάρ Ντόνετσκ – Μπάγερν Μονάχου
Όπως και στο παραπάνω ζευγάρι έτσι και σε αυτό η διαφορά δυναμικότητας είναι τεράστια.
Η πρωταθλήτρια Γερμανίας έχει σκοπό να βρεθεί στο ραντεβού με τη δόξα, τον Ιούνη, στο Βερολίνο και από τη φάση των ομίλων μοιάζει ισοπεδωτική.
Ισοπεδωτική, όπως παρουσιάστηκε στην «αιώνια πόλη» απέναντι στη Ρόμα, επικρατώντας με 7-1.
Το σύνολο του Πεπ Γουαρδιόλα αποδίδει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, διαθέτει φοβερή κυκλοφορία της μπάλας, καλή αμυντική λειτουργία και πλουραλισμό στο σκοράρισμα. Έχει δηλαδή όλα τα στοιχεία για να κατακτήσει τη διοργάνωση, κάτι που σημείωσε για τελευταία φορά τη σεζόν 2012-13.
Η Σαχτάρ διαθέτει ομοιογένεια, λάτιν επίθεση και τον ίδιο προπονητή από το 2004, το Ρουμάνο, Μιρτσέα Λουτσέσκου.
Ο 27χρονος, Λουίζ Αντριάνο, ήταν υπερηχητικός στη φάση των ομίλων, είναι ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 9 τέρματα, αλλά ως γνωστόν, «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη».
Οι Ουκρανοί δεν θα παραδώσουν εύκολα τα όπλα, όμως πολύ δύσκολα θα αποφύγουν τον αποκλεισμό ή ακόμη και τη συντριβή από μία από τις πληρέστερες ομάδες του πλανήτη.
Άρσεναλ – Μονακό
Σε αυτό το ζευγάρι σαφώς την τιμητική του έχει ο τεχνικός της Άρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ.
Ο Αλσατός εργάστηκε στη Μονακό από το 1987 μέχρι το 1994 και έπειτα, το 1996, ανέλαβε τις τύχες των Λονδρέζων, στον πάγκο των οποίων βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Ουσιαστικά , Μονακό και Άρσεναλ , αποτελούν τις μεγάλες «καψούρες» του 65χρονου, που όσο επαγγελματίας και αν είναι , δύσκολα θα αποφύγει τη συναισθηματική φόρτιση.
Οι «Κανονιέρηδες» δεν κατάφεραν να πάρουν την πρώτη θέση στον 4ο όμιλο και για μία ακόμη φορά δεν πείθουν ότι μπορούν να προχωρήσουν στη διοργάνωση.
Ο Αλέξις Σάντσες είναι ο ηγέτης των Λονδρέζων, αφού ο Μεσούτ Εζίλ βρίσκεται παροπλισμένος, λόγω τραυματισμού από τις αρχές Οκτώβρη, όμως από εκεί και πέρα δεν υπάρχουν έντονες προσωπικότητες, με τους Τσάμπερλεϊν, Γουέλμπεκ και Καθόρλα να προσπαθούν σκληρά, αλλά να χρειάζονται ακόμη αρκετή δουλειά σε αυτό τον τομέα.
Η Μονακό του Λεονάρντο Ζαρντίμ, εξέπληξε τους πάντες, κατακτώντας την πρωτιά του 3ου ομίλου, απέναντι σε Λεβερκούζεν, Ζενίτ και Μπενφίκα.
Διαθέτει την καλύτερη άμυνα , έχοντας μόλις 1 γκολ παθητικό και φάνηκε άριστα οργανωμένη ανασταλτικά, με μεγάλο πρωταγωνιστή, τον Κροάτη τερματοφύλακα, Ντάνιελ Σούμπασιτς.
Βέβαια, προβληματίζει επιθετικά, αφού σημείωσε μόλις 4 τέρματα, αλλά είναι ξεκάθαρο πως η φιλοσοφία του Ζαρντίμ είναι αυτή του «κερδίζουμε με μισό μηδέν».
Αν καταφέρει η ομάδα του Πριγκιπάτου να φανεί τόσο συμπαγής και στους <<16>> έχει τύχη απέναντι στην Άρσεναλ, ίσως την πιο αυτοκαταστροφική αγγλική ομάδα των τελευταίων ετών.
Βασιλεία – Πόρτο
Πορτογάλος εναντίον Πορτογάλων. Ιδανικός τίτλος για αυτό το ζευγάρι, αφού ο Πάουλο Σόουζα καλείται να εξουδετερώσει τους συμπατριώτες του.
Ο τεχνικός της Βασιλείας τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση, αφού πήρε παλικαρίσια και δίκαιη πρόκριση απέναντι στη Λίβερπουλ, στο «Άνφιλντ» και πλέον μπορεί να ονειρεύεται την πρόκριση στα προημιτελικά, αφού η Πόρτο είναι ισχυρή όχι όμως και άτρωτη.
Οι Ελβετοί εκμεταλλεύθηκαν τη δυναμική της έδρας τους στους ομίλους και αυτό θα επιδιώξουν και στους «16».
Οι «Δράκοι» άνετα πήραν την πρώτη θέση στον 8ο όμιλο και με πρωταγωνιστή τον Κολομβιανό, Τζάκσον Μαρτίνεζ, επιδιώκουν να φθάσουν μέχρι και τον τελικό, όπως δήλωσε ο πρόεδρος και ίσως κορυφαίος ποδοσφαιρικός «έμπορος», Πίντο ντα Κόστα.
Αποδίδουν ελκυστικό και γρήγορο ποδόσφαιρο, μέχρι τώρα δεν έχουν παρουσιάσει σημαντικές αμυντικές αρρυθμίες και αν σταθούν και λίγο τυχεροί, δεν αποκλείεται να αποτελέσουν την ευχάριστη έκπληξη του φετινού Champions League.
*Οι πρώτοι αγώνες θα διεξαχθούν στις 17, 18, 24 και 25 Φλεβάρη, ενώ οι ρεβάνς θα διεξαχθούν στις 10, 11, 17 και 18 του Μάρτη.
