ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συναντήσαμε στο Λονδίνο τους πρωταγωνιστές της νέας ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, Ready Player One

Τριάντα χρόνια πριν, η εικονική πραγματικότητα στην οποία ζουν οι ήρωες του Ready Player One, της νέας ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, φαινόταν απίθανο σενάριο ακόμα και για το μακρινό έτος που διεξάγεται, το 2045. Oι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την κοινωνική και οικονομική κρίση, κάνουν log on σε έναν ψηφιακό κόσμο, πλάθοντας ένα βελτιωμένο προφίλ της προσωπικότητάς τους ανάλογα με τα γούστα και τις γνώσεις τους, και γίνονται φίλοι με αγνώστους που έχουν κάνει ακριβώς το ίδιο. Η προφητική διάσταση της περιπέτειας που υπέγραψε ο συγγραφέας Έρνεστ Κλάιν, του οποίου το βιβλίο μεταφέρεται στο σινεμά από τον κορυφαίο αμερικανό σκηνοθέτη, δεν προσπερνά κανέναν – ειδικά τους πρωταγωνιστές της ταινίας που συναντήσαμε στο Λονδίνο λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της.

Οι συντελεστές της ταινίας στην ευρωπαϊκή της πρεμιέρα

Ο Τάι Σέρινταν, που σε ηλικία 16 ετών έκλεψε την παράσταση από τον Μάθιου Μακόναχι στο Ένα Καλοκαίρι, υποδύεται τον Γουέιντ Γουάτς, έναν ορφανό νεαρό δυσαρεστημένο με τη ζωή του που βρίσκει μοναδική απόδραση στον εικονικό κόσμο του OASIS, που δημιούργησε το είδωλό του, ο εκκεντρικός Τζέιμς Χάλιντεϊ (ένας σχεδόν αγνώριστος Μαρκ Ράιλανς). Όταν ο Χάλιντεϊ πεθαίνει, αφήνει πίσω του ένα κυνήγι θησαυρού μέσα στο OASIS, με έπαθλο για το νικητή τη μεταβίβαση ολόκληρου του παιχνιδιού σε εκείνον. Αποφασισμένος να κερδίσει, ο Γουέιντ γίνεται στόχος της IOI, ενός κολοσσού που θέλει να αποκτήσει το OASIS για να το μετατρέψει σε παράδεισο των διαφημιστών (και να πλουτίσει), με επικεφαλής τον Νόλαν Σορέντο (τον υποδύεται ο σπουδαίος αυστραλός ηθοποιός Μπεν Μέντελσον, που βραβεύτηκε με Έμμυ για τη σειρά του Netflix Bloodline, και τα τελευταία χρόνια αποκτά νέο fanbase παίζοντας κακούς γνωστός όπως π.χ. στο Rogue One). Δεξί χέρι του Σορέντο είναι η Φινάλε, ένας χαρακτήρας που απουσιάζει από το βιβλίο και δημιουργήθηκε αποκλειστικά για την ταινία, και παίζει η Βρετανίδα Χάνα Τζον-Κεντ, που μετά από δύο εμφανίσεις στο Black Mirror, βλέπει την καριέρα της να απογειώνεται συμμετέχοντας σε τρία (!) μπλοκμπάστερ μόνο το 2018: εκτός από το Ready Player One, την είδαμε στο νέο Tomb Raider με την Αλίσια Βικάντερ, και σύντομα στο σίκουελ της Marvel, Ant-Man and the Wasp. (Η ίδια είπε για την απίστευτη χρονιά της «ακόμα τσιμπάω τον εαυτό μου»)

Ο πρωταγωνιστής Τάι Σέρινταν

Στην πορεία, ο Γουέιντ γνωρίζει τη μυστηριώδη επαναστάτρια Άρτεμις, που υποδύεται η Ολίβια Κουκ, που προ 3ετίας έκανε όλο το Σάντανς να μιλάει για εκείνη με την breakout ερμηνεία της στο Me and Earl and the Dying Girl, την ταινία που έφυγε με τα δύο μεγαλύτερα βραβεία εκείνου του φεστιβάλ. Μαζί με την Άρτεμις, τον καλύτερό του φίλο, Έιτς (δεν θα σας πούμε λεπτομέρειες για να μην σας χαλάσουμε την έκπληξη), και τους sidekicks Σο (Φίλιπ Ζάο) και Ντέιτο (ο σταρ της J-pop, Γουίν Μορισάκι), ο Γουέιντ καλείται να λύσει γρίφους της ποπ κουλτούρας, να ξεφύγει από τους corporate μισθοφόρους και να σώσει το αγαπημένο του παιχνίδι – ευτυχώς, λοιπόν, που στο τιμόνι έχει τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, που αποδεδειγμένα μπορεί να μετατρέψει ακόμα και την ανάγνωση του τηλεφωνικού καταλόγου σε συναρπαστική, ολοζώντανη εμπειρία.

Στις αποκλειστικές συνεντεύξεις που μας έδωσαν, θα δείτε τον Σέρινταν, την Κουκ, τον Μέντελσον και τους δύο πρωτοεμφανιζόμενους (τουλάχιστον στο Χόλιγουντ) Μορισάκι και Ζάο να μοιράζονται τον ενθουσιασμό τους για τη συνεργασία τους με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, να εξηγούν τις προκλήσεις του motion capture (της τεχνικής χάρη στην οποία μεταμορφώθηκαν σε VR avatars) για έναν ηθοποιό και να θυμούνται την αγαπημένη τους μέρα στα γυρίσματα. Θα δείτε, επίσης, το μικρό Ζάο να φουσκώνει από περηφάνεια για την υψηλή βαθμολογία της ταινίας στο Rotten Tomatoes και τον Έρνεστ Κλάιν να δίνει τη δική του άποψη για τη λαίλαπα της νοσταλγίας που κυριαρχεί στην ποπ κουλτούρα της εποχής μας. «Δεν κατακρίνω τη νοσταλγία», λέει ο συγγραφέας που μέσα από την τεράστια εκδοτική του επιτυχία αλλά και τη νέα ταινία έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του για την εδραίωσή της. «Αλλά είναι φυσιολογικό οι δημιουργικοί άνθρωποι να τροφοδοτούν με τις αναμνήσεις της εποχής στην οποία μεγάλωσαν τα έργα που γράφουν και σκηνοθετούν».