Παντελίδης στο YouTube, ουίσκι σε κούπα του νες και «γαρίφαλα στην οθόνη»…

Ποτέ δεν ήμουν φαν του καψουροτράγουδου. Το αντιμετώπιζα πάντα ως σάουντρακ νυχτερινής διασκέδασης βουτηγμένο σε πολύ, και κακής ποιότητας, αλκοόλ που καθόλου δε με χάλαγε σαν είδος διασκέδασης αλλά ποτέ δεν το άκουγα σπίτι. Συνήθως τα trends σε αυτό το είδος τα έπιανα με διαφορά φάσης, πλην του φαινομένου Παντελίδη που το έμαθα όταν γεννήθηκε. Τότε υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία, είναι εκείνη η φάση του έλληνα άντρα που για πρώτη φορά δεν επιλέγει με ποιους θα συναναστραφεί και έρχεται σε επαφή με τον Μ.Ο. της ελληνικής κοινωνίας. Κάποιοι συνάδελφοι τότε είχαν κατεβάσει στο κινητό τα ερασιτεχνικά βιντεάκια ενός τύπου με κιθάρα που τραγούδαγε την καψούρα του. Φρεσκοχωρισμένοι ή στη φάση αυτή που η γκόμενα σου είναι σε άλλη πόλη (και πρακτικά η θητεία σε κρατά σε μια απόσταση/διάσταση) είχαν αυτά τα βιντεάκια ως μόνη παρηγοριά. Και τα έβλεπαν μανιακά. Πολλές φορές βουρκωμένοι.

Τότε δεν μπορούσα να δω τη δυναμική που θα αποκτούσε ο Παντελίδης αλλά τελικά είχαμε να κάνουμε με ένα πραγματικό φαινόμενο. Ακόμα και πριν την κρίση, η ανάδειξη των νέων μουσικών, των νέων τραγουδιστών για να είμαι ακριβής, γινόταν μέσα από τον μηχανισμό της τηλεόρασης. Ο νέος τραγουδιστής θα έπρεπε να είναι fashion icon και να γράφει καλά στον φακό πουλώντας σταριλίκι. Επίσης, ο νεος τραγουδιστής επρεπε να εχει κοιλιακούς, ανταύγειες και laser αποτρίχωση. Δηλαδη καμια σχέση με το νεο φαινόμενο, καμία σχέση με τον Παντελή Παντελίδη. 

Την εποχή που οι πίστες αργοπεθαιναν λόγω κρίσης, άνθιζε η καψούρα στο σπιτι. Παντελιδης στο YouTube, ουισκι σε κούπα του νες και «γαρίφαλα στην οθόνη». 

Ο Παντελίδης ήρθε και τα γκρέμισε όλα αυτά. Με οπλα την αυθεντική καψούρα του και το ότι μπορούσε να ταυτιστεί πιο εύκολα ο Μ.Ο. μαζί του. Χωρις σπουδαία φωνητικά στην προίκα του και με απλό, σχεδόν απλοϊκό, στίχο ηρθε να καλύψει την αναγκη για εκτόνωση της καψούρας σε μνημονιακο περιβάλλον. Την εποχή που οι πίστες αργοπεθαιναν λόγω κρίσης, άνθιζε η καψούρα στο σπιτι. Παντελιδης στο YouTube, ουισκι σε κούπα του νες και «γαρίφαλα στην οθόνη». Ουσιαστικά (και φυσικά χωρίς να το ξέρει ή να το επιδιώκει) ως μέλος της γενιάς που σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της Γης αναδείχθηκε μέσω του ΥouΤube, πήγε τη μουσική βιομηχανία στις ρίζες της, τότε που δεν υπήρχε η εικόνα, τότε που έχωνες λίγα λεφτά σ’ένα single κι αν αυτό άρεσε στον κόσμο έρχονταν οι δισκογραφικές να σου κάνουν συμβόλαιο.

Αυτός ο ωραίος τρόπος με τον οποίο μπήκε στα μουσικά πράματα τον έκανε και συμπαθή παρά την τεράστια δημοφιλία (που συνήθως δημιουργεί haters). Ακόμα και η καζούρα που δεχόταν ήταν στο πλαίσιο λυκειακού χαβαλέ: ήταν «ο τύπος με την παντόφλα στο μπάνιο», «ο παρατημένος», αυτός που δέχθηκε άφθονο ιντερνετικό τρολάρισμα χωρίς καμια σοβαρή πολεμική. Παρά το γεγονός ότι μπήκε στις μεγάλες πίστες και τα διασκεδαστήρια ποτέ δεν μπήκε στο εγχώριο star system, δεν προσπάθησε να το παίξει ένας ακόμα βαλκάνιος rock star. Παρέμεινε ένα ποπ φαινόμενο που συνέχιζε να κάνει αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Να δίνει φωνή στην καψούρα του Μ.Ο.