«Επέστρεψα για λίγο. Είμαι bi. Συγχαρητήρια που αναγκάσατε έναν 18χρονο να γνωστοποιήσει τη σεξουαλικότητα του. Νομίζω ότι κάποιοι από εδώ χάσατε το νόημα της σειράς. Αντίο».
Με αυτό το φορτισμένο μήνυμα, ο Kit Connor, ο 18χρονος πρωταγωνιστής της επιτυχημένης σειράς του Netflix Heartstopper, επέστρεψε στο twitter μετά από σχεδόν δίμηνη απουσία. Στις 12 Σεπτέμβρη είχε αποκαλύψει ότι εγκαταλείπει το γνωστό app λόγω των εμμονικών στοχοποιήσεων του για queer baiting από πολλούς fans της σειράς. Κάτι που είναι πραγματικά ειρωνικό, δεδομένου ότι ο Kit πρωταγωνιστεί σε μια feelgood σειρά που έγινε safe space για εκατομμύρια queer εφήβους ανά τον κόσμο, ώστε να νιώσουν την αποδοχή που χρειάζονται σε μία τόσο τεταμένη περίοδο της ζωής τους, στην οποία εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους και ανακαλύπτουν τον εαυτό τους.
Ο Kit, που στη σειρά του Netflix υποδύεται ένα αγόρι το οποίο ερωτεύεται για πρώτη φορά ένα άλλο αγόρι, μέχρι τώρα δεν είχε μιλήσει για τη δική του σεξουαλικότητα δημόσια και ίσως δεν θα το έκανε την παρούσα στιγμή, αν η τοξικότητα των social media και το online bullying που δέχτηκε από το fandom του Heartstopper δεν τον είχε οδηγήσει σε αυτό το άγαρμπο coming out, σε χρόνο και με τρόπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Η ιστορία όμως του Kit εγείρει ένα ευρύτερο κοινωνικό ερώτημα: Έχουν υποχρέωση οι celebrities να κάνουν coming out δημόσια;
Η προφανής απάντηση είναι όχι. Κανένας άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν έχει υποχρέωση να μοιραστεί με κανέναν την πληροφορία αυτή ή να μιλήσει για τη σεξουαλικότητα του παρά μόνο αν το επιθυμεί ο ίδιος, και φυσικά στον χρόνο και με τις συνθήκες που έχει επιλέξει αυτός να το κάνει. Αφού αυτό ισχύει για κάθε άνθρωπο εν γένει, δεν μπορεί οι celebrities, να αποκλείονται από το δικαίωμα αυτό.
Το coming out είναι μια καταλυτική εμπειρία για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός queer ατόμου και δεν μπορεί να εκβιαστεί από κανέναν, αλλιώς μιλάμε για μία κακοποιητική κατάσταση, ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους σε τόσο νεαρή ηλικία όπως ο Kit. Αυτό φυσικά ισχύει και για τα μεγαλύτερα σε ηλικία άτομα, όπως η κωμική ηθοποιός Rebel Wilson που αναγκάστηκε να μοιραστεί το γεγονός ότι είναι λεσβία μετά από εκβιασμό ότι θα δημοσιοποιηθούν προσωπικές της φωτογραφίες στα media.
Γιατί όμως το κοινό έχει τόση εμμονή με το να γνωρίζει τη σεξουαλικότητα των αναγνωρίσιμων ανθρώπων και γιατί θεωρεί ότι οι celebrities έχουν υποχρέωση να μιλάνε για αυτή δημόσια; Αυτά τα ερωτήματα χρήζουν μιας πιο σύνθετης απάντησης και είναι μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης.
Σε έναν ιδεατό -για πολλούς ανθρώπους που αναγνωρίζουν ότι η ύπαρξη μας είναι πολιτική- κόσμο, η έννοια της αναγνωρισιμότητας θα συνοδευόταν και με μία άτυπη ανάληψη κοινωνικής ευθύνης σε όλα τα επίπεδα και οι άνθρωποι που έχουν ευρύ κοινό θα μιλούσαν ανοιχτά για θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης με σκοπό να επηρεάσουν με τρόπο θετικό και να βοηθήσουν να διορθωθούν οι κοινωνικές αδικίες και ανισότητες. Σε έναν ιδεατό κόσμο θα υπήρχαν και μονόκεροι και πήγασοι και όλα τα πλάσματα που υπάρχουν στο My Little Pony.
Η αναγνωρισιμότητα όμως δεν σε κάνει απαραίτητα πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση, ενώ στις μέρες μας είναι πολλές φορές και απόρροια ενός προβληματικού celebrity culture, στο οποίο άνθρωποι θεοποιούν άλλους ανθρώπους χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Υπάρχει λογική στο να θέλουμε αυτοί που θαυμάζουμε να πληρούν τα προσωπικά μας κριτήρια, αλλά δεν είναι όλοι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Θα ήταν ευχάριστη μια τέτοια αλλαγή, αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερο να ζούσαμε σε έναν κόσμο που δεν χρειάζεται να μαχόμαστε καθημερινά για τα αυτονόητα.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, και μπορούμε όντως να ελέγξουμε, είναι η αντίδραση μας όταν νιώθουμε ότι ένα διάσημο πρόσωπο μας απογοητεύει. Και η μόνη λογική αντίδραση είναι η αποστασιοποίηση. Δεν χρειάζεται τοξικότητα, ειδικά με όρους λογικής του όχλου και της online παρενόχλησης, που συμβαίνει συχνότερα στα social media και διαιωνίζει κακοποιητικές πρακτικές.
Οπότε, στο θέμα του celebrity coming out, καταλαβαίνω ότι κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται ότι κάθε φορά που ένας διάσημος άνθρωπος μιλά ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του εμπνέει τις μικρότερες ηλικίες και ενισχύει την κανονικοποίηση της ομόφυλης ταυτότητας, αλλά στην πραγματικότητα είναι δουλειά του νομοθέτη και της πολιτείας να εκπαιδεύσει την κοινωνία και να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας για όλους.
Κάποιοι, βέβαια, σκέφτονται ότι αν δεν κάνουν coming out άνθρωποι που βιώνουν αντικειμενικά ιδανικές συνθήκες, όπως π.χ. η οικονομική ανεξαρτησία, πώς περιμένουμε να το κάνει ένα παιδί που κινδυνεύει να μείνει χωρίς σπίτι και χωρίς οικογένεια, αλλά και πάλι καλό είναι να θυμόμαστε ότι το coming out είναι μια εντελώς προσωπική διεργασία. Είναι ευχάριστο να ακούμε αναγνωρίσιμους ανθρώπους να μοιράζονται την αλήθεια τους, αλλά ακόμα καλύτερο θα ήταν να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε το coming out σαν ευκαιρία για click baiting και τηλεθέαση, όπως κάνουν τα media σήμερα, και να αφαιρέσουμε την υστερία και την υπερβολή από μία τόσο φυσιολογική δημόσια εξομολόγηση. Ίσως αυτό θα ήταν και μία κάποια λύση, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μιλάνε δημόσια για θέματα όπως η σεξουαλικότητα.
Η παραπάνω συνθήκη, βέβαια, νιώθω ότι δεν άπτεται της ελληνικής πραγματικότητας όπου κατά περιπτώσεις το εγχώριο celebrity system διακατέχεται ακόμα από μικροαστικές αντιλήψεις τύπου «τι θα πει η κοινωνία» και οδηγεί πολλούς διάσημους ανθρώπους που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα όχι μόνο να αποκρύπτουν τη σεξουαλικότητά τους, αλλά να κάνουν και τον επιπλέον κόπο να εμφανίζονται σε ψεύτικες σχέσεις για να μας πείσουν για το αντίθετο. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η λύση δεν είναι ο κακοποιητικός λόγος.