Πραγματικότητα και φαντασία
Τον τελευταίο καιρό, η συζήτηση για την κεντροαριστερά μοιάζει να έχει «φουντώσει» εκ νέου ή τουλάχιστον αυτό (θέλει να) πιστεύει μία ορισμένη μερίδα του Τύπου. Αφορμή η κίνηση των «58», μια πρόδηλα στερεοτυπική «από τα πάνω» απόπειρα παραγωγής πολιτικών αποτελεσμάτων, η οποία εν τούτοις σύμφωνα με μια πολύ συγκεκριμένη ανάγνωση παρουσιάζεται ως η σφριγηλή απάντηση του πολιτικού ορθολογισμού προς την αδιέξοδη πόλωση των ημερών. Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, η κοινωνία ή καλύτερα «οι δημοκρατικοί πολίτες» κατά τη σχετική ορολογία, με πρωτόγνωρο πόθο αναμένουν τη μορφοποίηση της πρωτοβουλίας, στηρίζοντας με αξιοπρόσεκτο πάθος το όλο εγχείρημα.
Παραλογοτεχνία
Στο ίδιο μοτίβο, κρίθηκε ότι το χθεσινό κάλεσμα στο θέατρο «ΑΚΡΟΠΟΛ» είχε εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ως δυνατά σημεία εκτιμήθηκαν τόσο η συμμετοχή όσο και η φρεσκάδα. «Η βραδιά κύλησε ήρεμα, χωρίς φανατισμό και θεατρινισμούς από το βήμα. Χωρίς κραυγές και συνθήματα από την πλατεία. Ήταν μια πολιτική εκδήλωση τόσο νηφάλια, που έμοιαζε σαν να γινόταν σε άλλη χώρα» κατέληγαν παραλογοτεχνικά ΤΑ ΝΕΑ, σε κάτι που ήθελε να είναι ρεπορτάζ (;). Έχουν, όμως, όντως έτσι τα πράγματα;
Δημιουργική αριθμητική
Κάποιες φορές, η θέληση ξεπερνά τα πραγματικά δεδομένα και θολώνει την κρίση. Αυτό μάλλον συνέβη κι εχθές, με συνέπεια η -ας δεχτούμε ειλικρινής- έγνοια των ενημερωτικών Μέσων του ΔΟΛ, αν και όχι μόνο, για την επιτυχή έκβαση της εκδήλωσης, να προεξοφλεί ουσιαστικά και την έκβασή της. Μέσα στο ντελίριο ενθουσιασμού τα νούμερα δεν φάνηκε να υπολογίζονται ιδιαίτερα. Παρότι πολύ συχνά πλέον το ρεπορτάζ ή και η κειμενογραφία στα κυρίαρχα ΜΜΕ μοιάζει προϊόν copy-paste, κάτι τέτοιο εξάλλου συνέβη λίγο-πολύ και για το «ΑΚΡΟΠΟΛ», στην αριθμητική υπήρξε φανερή εφευρετικότητα κατά το δοκούν. Έτσι, την ώρα που ΤΑ ΝΕΑ στο πρωτοσέλιδο της έντυπης έκδοσής τους μετρούσαν 3.000 παρευρισκόμενους, ο διαδικτυακός ιστότοπος του Βήματος διέκρινε κάπως περισσότερους από 2.000 παριστάμενους στο χώρο. Το ευτράπελο είναι ότι κοντά στους 2.000 έβλεπε και το επιτόπιο ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ, σ’ ένα θέατρο που χωρά περίπου 700, αλλά είπαμε, ας όψεται η φούρια.
Επιλεκτικές ερμηνείες
Πέρα από την όχι ασήμαντη νουμερική απόκλιση, αξιοσημείωτη είναι η γενναιοδωρία στους υπολογισμούς. Την ώρα που σε κάθε, σχεδόν, κοινωνική κινητοποίηση ή πολιτική εκδήλωση των βασικών αντιπάλων τους στο ΔΟΛ είναι εξαιρετικά μινιμαλιστές όταν φθάνουν στο μέτρημα, για τη χθεσινοβραδινή σύναξη, κανένας ενδοιασμός δεν υπήρξε. Χαρακτηριστική είναι η κάλυψη του Βήματος, το οποίο μιλώντας για περίπου 2.000 άτομα «μέσα κι έξω από το θέατρο» διέγνωσε «έμφραγμα στο κέντρο της Αθήνας», με «το ελάχιστο εκατοστό του θεάτρου κατ (ειλημμένο) από κόσμο».
Μάλιστα, κάποια στιγμή φέρεται να… δημιουργήθηκε πρόβλημα ασφάλειας, καθώς «η κυρία Αθηνά Δρέττα πήρε το μικρόφωνο και παρακάλεσε τους όρθιους στα θεωρεία να κατεβούν κάτω γιατί υπήρχε κίνδυνος για την ευστάθεια του κτιρίου». Αντίστοιχη συνάθροιση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ίδιων Μέσων, του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα, την ημέρα της τελικής αναμέτρησης επί της πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση, αρκεί απλά για να καταλάβει μία λωρίδα στην κεντρική λεωφόρο της πόλης. Αν πάλι πιστέψουμε ότι «στις 7.30 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να μπει στην αίθουσα εξαιτίας της κοσμοσυρροής», τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατέρριψε ένα ακόμη εμπόδιο στη δύσκολο αγώνα (του) να σώσει (ως ο μόνος δυνάμενος να το κάνει) τη χώρα (του).
Εκφραστική αμετροέπεια
Μία ακόμη αλήθεια είναι ότι όταν είσαι ναυαγός στο πέλαγος, ψάχνοντας από κάπου να πιαστείς, και το κλαδάκι το βλέπεις σωσίβιο, αλλά κανείς χαμένος στην έρημο δεν διασώθηκε από τη φαντασίωση των οάσεων. Ως εκ τούτου, μοιάζει αν μη τι άλλο υπερβολή η διατύπωση «πολλοί θυμήθηκαν τη δεκαετία του ’70» (σχεδόν κοινή διατύπωση σε ΝΕΑ και Βήμα), εκτός κι αν η αναφορά παρέπεμπε στο χρόνο ένταξης των περισσότερων εκ των συμμετεχόντων στον πολιτικό στίβο. Βέβαια, η ιστορικότητα δεν είναι πρόβλημα, άλλοι όμως είναι που ψέγουν τα δεινά της μεταπολιτευτικής πολιτικοποίησης.
Το «αύριο» που επωάζεται στο «χθες»
Απ’ την άλλη ο καθένας έχει δικαίωμα να διαπιστώνει «γρήγορη ανάπτυξη» και «γερές ρίζες» κρίνοντας από την προσέλευση του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού των δεκαετιών του ’90 και του 2000, των κλασικών οπαδών του εκσυγχρονισμού στην πολιτική και την επιστήμη και κάποιων που αισθάνονται την Κεντροαριστερά ως ακροβασία, πατώντας με το ένα πόδι στο ΠΑΣΟΚ και με το άλλο στη ΔΗΜΑΡ. Ο κατάλογος των αναγνωρίσιμων παρευρισκομένων είναι ενδεικτικός.
Θεμιτή ασφαλώς, αν αντανακλά άδολη αφέλεια, είναι η πεποίθηση ότι ο Τάσος Γιαννίτσης θα επιλύσει το «ασφαλιστικό ζήτημα», κάτι που δεν μπόρεσε να επιτύχει όταν «είχε την ευκαιρία», όπως και ότι τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου που ευθύνονται για το χρηματιστηριακό κραχ του 1999, θα αναζωογονήσουν την ελληνική οικονομία. Τα ίδια θα πιστεύονταν και για τον Γιάννη Στουρνάρα, εάν εκείνος δεν είχε υπουργοποιηθεί ακόμη, οπότε και μάλλον θα βρισκόταν στη συνάντηση της ελληνικής «Ελιάς».
Photoshop
Ασφαλώς κάποιοι, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έδιναν το «παρών», έλειπαν. Ο Γιάννος Παπαντωνίου είναι μάλλον στη Βραζιλία, ενώ άλλοι, όπως ο Θεόδωρος Τσουκάτος, ο Τάσος Μαντέλης, ο Μιχάλης Νεονάκης κ.ά. φαίνεται ότι πλέον δεν έχουν θέση στα διπλανά του Κώστα Σημίτη καθίσματα. Αυτό βέβαια είναι βολικό ως εξέλιξη, καθώς δε θα χρειαστεί να καταφύγουν στις πρακτικές του Κιμ Γιονγκ Ουν, αφαιρώντας από τις φωτογραφίες του μέλλοντος τους ανεπιθύμητους. Προς το παρόν, το photoshop χρησιμοποιείται απλά για να προσθέτει και όχι ν’ αφαιρεί κεφάλια.
